Medscape: انجمن قلب اروپا به تازگی گایدلاین‌های خود را در زمینه تشخیص و مدیریت بالینی آمبولی حاد ریوی منتشر کرد. آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به برترین نکات آن.
bedside transthoracic echocardiography را به عنوان یک گام سریع برای متمایز کردن موارد مشکوک به آمبولی ریوی (PE) با خطر بالا از دیگر وضعیت‌های حاد تهدیدآمیز حیات در بیمارانی که با بی‌ثباتی همودینامیک تظاهر می‌یابند، انجام دهید.
اگر آمبولی ریوی حاد مورد شک است، درمان ضدانعقادی را هرچه زودتر انجام دهید، مگر اینکه بیمار خونریزی یا کنترااندیکاسیون‌های مطلق داشته باشد.
از الگوریتم‌های تشخیصی تایید شده و توصیه شده برای آمبولی ریوی استفاده کنید، از جمله ارزیابی استاندارد احتمال بالینی (قبل از آزمون) و تست D – dimer.
اگر گزارش آنژیوگرام ریوی توموگرافی کامپیوتری (CTPA) مطرح کننده یک آمبولی ریوی تکی ساب‌سگمنتال است، با یک رادیولوژیست مشورت کنید یا به دنبال یک نظر دوم بگردید.
در یک بیمار بدون ناپایداری همودینامیک، تایید آمبولی ریوی باید با ارزیابی بیشتر خطر، شامل یافته‌های بالینی و کوموربیدیتی، همراه با ارزیابی اندازه و/یا عملکرد بطن راست (RV) و در صورت مناسب بودن، به کمک بیومارکرهای آزمایشگاهی، دنبال شود.
به محض تشخیص (یا به شدت مشکوک) آمبولی ریوی با ریسک بالا، بهترین گزینه برقراری مجدد پرفیوژن (ترومبولیز سیستمیک، امبولکتومی جراحی، یا درمان با هدایت کاتتر) را با در نظر گرفتن منابع و تخصص موجود در بیمارستان، انتخاب کنید.
برقراری مجدد پرفیوژن درمان خط اول برای بیماران مبتلا به آمبولی ریوی با خطر متوسط تا بالا نیست.
زمانی که درمان آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی در بیماران مبتلا به آمبولی ریوی که واجد شرایط برای یک آنتی‌کوآگولانت خوراکی جدید (NOAC) (آپیکسابان، دابیگاتران، ادوکسابان، یا ریواروکسابان) هستند، درمان با آغاز می‌شود،
تجویز آنتی‌کوآگولانت خوراکی جدید به آنتاگونیست ویتامین K ترجیح داده می‌شود.
اگر تصمیم به تجویز آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی گسترده‌رهش پس از آمبولی ریوی در بیماران بدون سرطان گرفته شد، دوز کاهش یافته آپیکسابان (۵/۲ میلی‌گرم دو بار در روز) یا ریواروکسابان (۱۰ میلی‌گرم یک بار در روز) از NOACها باید در نظر گرفته شود.
خطر مادام‌العمر عود ترومبوآمبولی وریدی پس از نخستین اپیزود آمبولی ریوی وجود دارد، بنابراین بیمار باید پس از ۳ تا ۶ ماه نخست درمان با آنتی‌کوآگولاسیون، مجددا بررسی شود.
اگر مشکوک به آمبولی ریوی در یک خانم باردار بودید، از راه‌های تشخیصی و الگوریتم‌ها رسمی استفاده کنید، از جمله CTPA یا اسکن ریوی ventilation–perfusion در صورت نیاز، که در دوره بارداری ایمن هستند.
تصویربرداری پیگیری به طور روتین در بیمار بدون علامت توصیه نمی‌شود، اما ممکن است در بیماری با عوامل خطر برای پیشرفت هیپرتانسیون مزمن ترومبوآمبولی ریوی در نظر گرفته شود.
