از داروهای PPIs تا سلیاک
کنگره «هفته بیماری گوارش» ۲۰۱۸ برگزار شد ،هفته بیماری گوارش ۲۰۱۸، طبق روال هر سال، در ماه ژوئن در واشنگتن برگزار شد. آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به برترین موضوعات مطرح شده در این کنگره مهم.
وقتی PPIs موثر نباشند
نتایچ یک مطالعه جدید پیشنهاد می‌کنند که جراحی فوندوپلیکاسیون به مراتب بهتر از درمان دارویی مداوم، برای بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال مقاوم به مهارکننده‌های پمپ پروتون یا PPIs عمل می‌کنند. البته باید دیگر شرایطی که می‌توانند باعث سوزش سردل می‌شوند نیز به دقت کنار گذاشته شده باشند.
فوندوپلیکاسیون از سوی متخصصان گوارش مورد استقبال قرار نمی‌گیرد، و علت عمده آن، این است که روش فوق به درستی استفاده نشده و می‌تواند عوارض جانبی بدی داشته باشد، اما آنها باید قدران این روش تهاجمی در درمان بیماری ریفلاکس باشند.
تا ۴۰ درصد بیماران مبتلا به علایم ریفلاکس با PPIs تحت درمان قرار می‌گیرند، زیرا علایم مقاومی دارند و گزینه‌های درمانی محدودی نیز برای این این بیماران موجود است. به عقیده محققان، ما باید از این ذهنیت خارج شویم که هیچ گزینه‌ای برای این بیماران وجود ندارد که انجام دهیم. ما با عدم توصیه به آنها برای انجام جراحی ریفلاکس، در زمانی که مناسب است، به بیماران صدمه می‌رسانیم.
کنگره «هفته بیماری گوارش» ۲۰۱۸ برگزار شد، محققان در این مطالعه، ۳۶۶ بیمار مبتلا به سوزش سردل مقاوم را به درمان‌های دارویی، وارد کردند. با این حال، بررسی‌های دقیق‌تر نشان داد که در ۲۸۸ مورد، سوزش سرد از علل دیگری برمی‌آید.
بنابراین، فقط ۷۸ بیمار وارد روند تصادفی‌سازی شدند. از این تعداد، ۲۷ نفر تحت Nissen fundoplication لاپاروسکوپیک قرار گرفتند و ۲۵ بیمار نیز با درمان دارویی، ادامه دادند (۲۰ میلی‌گرم PPI اومپرازول ۲ بار در روز همراه با ۲۰ میلی‌گرم باکلوفن ۳ بار در روز یا در مواردی که شکست درمانی با باکلوفن رخ می‌داد، تا ۱۰۰ میلی‌گرم دزیپرامین در زمان خواب تجویز می‌شد). ۲۶ بیمار هم پلاسبو دریافت کردند.
یک سال بعد، تفاوت در میزان موفقیت درمانی بین سه گروه قابل توجه بود. موفقیت درمانی به صورت بهبود حداقل ۵۰ درصدی در نمره کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال، نسبت به پایه، تعریف شد.
در حقیقت، نرخ موفقیت در یک سال به‌طور قابل توجهی در گروه فوندوپلیکاسیون بیشتر از گروه درمان فعال و پلاسبو گزارش شد (۷/۶۶ درصد در مقابل ۲۸ درصد درمقابل ۵/۱۱ درصد).
محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: «ما خود نیز از دیدن نتایج شگفت‌زده شدیم. این بیماران اغلب زمانی به ما مراجعه کرده بودند که درمان دارویی در آنها با شکست مواجه شده بود و ما گزینه زیادی برای ارایه به آنها نداشتیم. اما اصلا هم مطمئن نبودیم که به جراحی پاسخ دهند.»
تست‌های دقیقی که اختلالات غیرریفلاکس (مانند ازوفاژیت ائوزینوفیلیک، آشالازی، و بیماری قلبی یا صفراوی که در آنها PPIs همیشه حذف نمی‌شوند) را کنار بگذارند که باعث سوزش سردل می‌شوند، شامل مواردی مانند اندوسکوپی با بیوپسی ازوفاژیال، مانومتری مری، و اندازه‌گیری مقاومت اینترالومینال چندکاناله با مانیتورینگ pH هستند.
داروی تجربی برای محافظت از بیماران سلیاک در برابر گلوتن
نتایج یک مطالعه نشان داد یک آنتی‌بادی مونوکلونال تجربی با نام AMG 714 می‌تواند بیماران مبتلا به سلیاک را از وقوع علایم مانند دردهای شکمی و اسهال پس از قرار گرفتن غیرمستقیم در مقابل گلوتن، محافظت کند. اما این دارو اثر قابل توجهی را بر نسبت ارتفاع ویلوس به عمق کریپت نداشته است.
برای بیماران مبتلا به سلیاک، تقریبا غیرممکن است که به‌طور کامل از گلوتن به دور باشند و بسیاری از بیماران سهوا در معرض گلوتن قرار می‌گیرند. در حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد همه بیمارانی که روی رژیم غذایی بدون گلوتن هستند، همچنان علایم و نشانه‌های بیماری را نشان می‌دهند و این مساله، کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
داروی تجربی AMG 714، اینترلوکین – ۱۵ را که یک مدیاتور مهم برای بیماری سلیاک است، بلوک می‌کند و امیدهای زیادی را برای بیماران مبتلا به سلیاک فراهم می‌آورد که سهوا در معرض گلوتن قرار می‌گیرند.
در این مطالعه که ۱۲ هفته به طول انجامید، ۶۰ بیمار مبتلا به سلیاک به‌طور تصادفی به AMG 714 با دوزهای ۱۵۰ یا ۳۰۰ میلی‌گرمی یا پلاسبو، ۶ بار در طول هفته، به صورت تزریق زیرپوستی، تقسیم شدند.
یک زیرگروه از ۴۹ بیمار، دوز بالایی را از گلوتن در حدود ۵/۲ گرم در روز به مدت ۱۰ هفته دریافت کردند. ۱۱ بیمار دیگر، که در ابتدا آتروفی مخاطی داشتند و در معرض گلوتن مخفی قرار داشتند، در حالی که رژیم بدون گلوتن را رعایت می‌کردند، چالش گلوتن اضافی دریافت نکردند.
پیامد اولیه این مطالعه، تاثیر دارو بر نسبت طول ویلوس بر عمق کریپت (VH:CD) بود که AMG 714 تاثیر قابل توجهی بر آن نگذاشت، اما توانست علایم بیماری را بهبود بخشد. هیچ موردی از عوارض جانبی جدی در این مطالعه دیده نشد. شایع‌ترین عوارض جانبی مرتبط با AMG 714 عبارت بودند از واکنش و درد محل تزریق، سردرد و عفونت‌های راه تنفسی فوقانی.
نکته مهم آن است که توجه داشته باشیم داروی AMG 714 فقط در مقابل مقادیر متوسط گلوتن محافظت ایجاد می‌کند و نه در مقابل مقادیر زیاد آن، مانند مواقعی که فرد نان یا پاستا مصرف می‌کند.
