راهنمای بالینی ترومبوامبولی وریدی،در نوامبر ۲۰۱۸، جامعه هماتولوژی آمریکا گایدلاین‌های خود را در زمینه تشخیص ترومبوامبولی وریدی (VTE) منتشر کرد. آکادمی پزشکان خانواده آمریکا در مارچ ۲۰۱۹ این گایدلاین را تائید و توصیه‌های کلیدی زیر را از این گایدلاین‌ها فراهم کرد که در زیر نگاهی داریم به آنها.
تست D-dimer به تنهایی نباید برای تشخیص آمبولی ریوی استفاده شود و یک تست D-dimer مثبت به تنهایی نباید برای تشخیص DVT استفاده شود.
آمبولی ریوی (PE)
– افراد با احتمال پیش‌آزمون یا شیوع کم یا متوسط: پزشکان باید از استراتژی D-dimer برای رد کردن آمبولی ریوی استفاده کنند و به دنبال آن یک اسکن ونتیلاسیون – پرفیوژن (VQ) یا آنژیوگرافی ریوی توموگرافی کامپیوتری (CTPA) در بیمارانی که نیاز به تست‌های اضافی دارند.
تست D-dimer به تنهایی نیابد برای تشخیص آمبولی ریوی به کار رود.
افراد با احتمال پیش‌آزمون یا شیوع بالا (مساوی یا بیشتر از ۵۰ درصد): پزشکان باید برای تشخیص آمبولی ریوی با CTPA شروع کنند. اگر این مدالیتی در دسترس نباشد، یک اسکن VQ باید با تست‌های پیگیری مناسب استفاده شود.
افراد با احتمال پیش‌آزمون / شیوع بالا: تست D-dimer به تنهایی نباید برای تشخیص آمبولی ریوی استفاده شود و نباید به عنوان یک تست بعدی پس از سی‌تی اسکن استفاده شود.
افراد با تست D-dimer مثبت یا احتمال پیش‌آزمون احتمالی: باید CTPA انجام شود. تست D-dimer می‌تواند برای رد کردن آمبولی ریوی راجعه در افراد با احتمال پیش‌آزمون احتمالی استفاده شود.
بیماران سرپایی مسن‌تر از ۵۰ سال: استفاده از نقطه برش D-dimer تعدیل شده برای سن، ایمن است و حوزه تشخیصی را بهبود می‌بخشد.
نقطه برش تعدیل شده برای سن برابر است با سن (سال) ضربدر ۱۰ میکروگرم/لیتر (استفاده از آزمایش‌های D-dimer با نقطه برش ۵۰۰ میکروگرم/لیتر).
ترومبوامبولی عمقی وریدی اندام تحتانی
افراد با احتمال پیش‌آزمون یا شیوع کم: پزشکان باید از استراتژی D-dimer برای رد کردن DVT استفاده کنند و به دنبال آن، اولتراسونوگرافی اندام تحتانی پروگزیمال یا همه اندام تحتانی در بیمارانی که نیاز به تست‌های اضافی دارند.
افراد با احتمال پیش‌آزمون یا شیوع کم (کمتر یا مساوی ۱۰ درصد): تست D-dimer به تنهایی مثبت نباید برای تشخیص DVT استفاده شود و تست‌های اضافی به دنبال اولتراسونوگرافی منفی اندام تحتانی پروگزیمال یا همه اندام تحتانی نباید انجام شوند.
افراد با احتمال پیش‌آزمون یا شیوع متوسط (حدود ۲۵ درصد): اولتراسونوگرافی اندام تحتانی پروگزیمال یا همه اندام تحتانی باید استفاده شود. تست‌های سریالی اولتراسونوگرافیک پروگزیمال پس از یک اولتراسونوگرافیک پروگزیمال منفی مورد نیاز است. پس از اولتراسونوگرافی منفی همه اندام تحتانی، تست‌های سریالی مورد نیاز نیست.
افراد مشکوک به DVT یا با احتمال یا شیوع پیش‌آزمون بالا (مساوی یا بیشتر از ۵۰ درصد): اولتراسونوگرافی اندام تحتانی پروگزیمال یا همه اندام تحتانی باید انجام شود. اگر سونوگرافی اولیه منفی است و تشخیص جایگزین دیگری شناسایی نشده، سونوگرافی سریال استفاده می‌شود.
ترومبوامبولی عمقی وریدی اندام فوقانی
افراد با احتمال پیش‌آزمون بعید / شیوع پائین: تست D-dimer باید برای رد کردن ترومبوامبولی عمقی وریدی اندام فوقانی استفاده شود و اگر یافته‌ها مثبت باشند، داپلکس اولتراسونوگرافی انجام شود.
افراد با احتمال پیش‌آزمون احتمالی / شیوع بالا: یا تست D-dimer و به دنبال آن داپلکس اولتراسونوگرافی / داپلکس اولتراسونوگرافی سریالی، یا داپلکس اولتراسونوگرافی / داپلکس اولتراسونوگرافی سریالی به تنهایی می‌تواند برای ارزیابی بیماران مشکوک به ترومبوامبولی عمقی وریدی اندام فوقانی استفاده شود.
یک تست D-dimer مثبت به تنهایی نباید برای تشخیص ترومبوامبولی عمقی وریدی اندام فوقانی استفاده شود.
