تازه‌های دستورالعمل واکسیناسیون در افراد مسن
آنفلوآنزا افراد مسن را به‌طور نامناسبی تحت تاثیر قرار می‌دهد. به‌طور میانگین، سالانه حدود ۲۳۰۰۰ مرگ در اثر آنفلوآنزا در ایالات متحده رخ می‌دهد که ۹۰ درصد آنها در افراد ۶۵ سال و بیشتر دیده می‌شود. نارسایی حاد تنفسی مرتبط با آنفلوآنزا افراد مسن را ۱۰ تا ۳۰ برابر بیشتر از افراد جوان درگیر می‌کند. واکسیناسیون جهانی برای بزرگسالان ۶۵ سال و بیشتر، نقطه عطف توصیه‌های واکسیناسیون است، اما در چند سال اخیر نشان داده شده که رشد شگفت‌آوری در انواع واکسن‌های آنفلوآنزا و روش‌های تجویز آنها وجود داشته است. در حال حاضر، محصولات واکسن آنفلوآنزا که در دسترس قرار دارند، در چند دسته قرار می‌گیرند: واکسن آنفلوآنزای غیرفعال شده (IIV)، واکسن آنفلوآنزای زنده ضعیف شده، و واکسن آنفلوآنزای نوترکیب. تنها موردی که برای افراد مسن (۶۵ سال و بالاتر) تجویز می‌شود، IIV است که شامل انواع یا فرمولاسیون‌های مختلف واکسن است که در زیر در مورد آنها توضیح داده می‌شود. IIV اغلب به‌‌صورت داخل عضلانی تزریق می‌شود. نوعی از آن نیز وجود دارد که اینترادرمال تجویز می‌شود اما تنها برای بزرگسالان ۱۸ تا ۶۴ سال مورد تایید قرار گرفته و به سیستم میکرواینجکشن طراحی شده خاصی نیاز دارد. به‌طور کلی، سه گونه مختلف از آنتی‌ژن همآگلوتینین در آن جای گرفته است که تحت عنوان واکسن آنفلوآنزای سه ظرفیتی یا IIV3 شناخته می‌شوند. دو گونه از آنفلوآنزای A (مانند H1N1 و H3N2) و یک گونه از B در این واکسن گنجانده شده است. IIV3 برای هر فردی با سن ۶ ماه و بالاتر توصیه می‌شود. انتخاب یک یا دو نوع از گونه‌های آنفلوآنزای B می‌تواند باعث ایجاد فاصله قابل توجهی در پوشش واکسن شود. در سال ۲۰۱۳، واکسن آنفلوآنزای چهار وضعیتی، برای افراد ۶ ماه و بالاتر مورد تایید قرار گرفت. در حال حاضر، فرمولاسیونی با دوز بالا از IIV3 تنها برای افراد ۶۵ سال و بالاتر مورد تایید قرار گرفته است. در این واکسن، مقدار همآگلوتینین از هر گونه، ۴ برابر مقدار طبیعی هر گونه است. با تزریق این نوع واکسن، تیتر آنتی‌بادی مهاری همآگلوتینین یافت شده بهتر و میزان بالاتری از آنتی‌بادی‌های بالارونده در پاسخ به واکسن آنفلوآنزای با دوز بالا نسبت به دوز استاندارد تولید می‌شود.
