ظهور نسل دوم داروهای درمان چاقی مانند آنالوگهای گیرنده GLP-1، پرسشهایی درباره نقش جراحی چاقی ایجاد کرده است. در چهلمین کنگره سالانه انجمن غدد درونریز فرانسه در اکتبر ۲۰۲۴، این موضوع به بحث گذاشته شد. در این نشست، امانوئل دیس، پزشک و متخصص غدد از بیمارستان دانشگاه لیون، از جراحی چاقی دفاع کرد، در حالی که فرانسوا پاتو، جراح بیمارستان دانشگاه لیل، به کاستیهای آن اشاره کرد.
جراحی چاقی: روشی موثر، ایمن و مقرونبهصرفه
دیس تأکید کرد که میزان کاهش وزن، معیاری کلیدی برای ارزیابی اثربخشی درمانهای چاقی است. کاهش وزن قابل توجه، به کاهش خطر عوارض مرتبط با چاقی منجر میشود.
جراحی چاقی معمولاً کاهش وزنی بیش از ۲۵% وزن اولیه را به همراه دارد و در مواردی مانند بایپس صفراوی-پانکراسی، این عدد به ۴۰% نیز میرسد. این کاهش وزن در اکثر بیماران برای مدت ۵ تا ۱۰ سال پایدار میماند.
این نتایج در مقایسه با داروهای GLP-1، نظیر ساکسندا (۵-۱۰%)، وگووی (۱۵-۱۷%) و مونجارو (۱۵-۲۲.۵%)، بسیار چشمگیرتر است.
جراحی چاقی همچنین در کاهش مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی (۳۰%) و سرطان (۲۳%) مؤثر بوده، در حالی که داروهای GLP-1 هنوز چنین نتایجی را در بلندمدت نشان ندادهاند.
از نظر هزینه، جراحی نیز در بلندمدت ارزانتر از مصرف مداوم داروها است.
صعود توقفناپذیر داروهای جدید
پاتو دیدگاهی متفاوت ارائه کرد و به ایرادهای موجود در مطالعات مربوط به جراحی اشاره نمود:
مطالعات مرتبط با جراحی معمولاً با سوگیری انتخاب همراه هستند و طراحی تصادفی ندارند.
اثربخشی داروهای GLP-1 به جراحی نزدیک شده است، در حالی که بیماران ممکن است پس از جراحی دچار بازگشت وزن شوند.
تنها ۵%-۱۰% از بیماران واجد شرایط بر اساس توصیههای سلامت ملی فرانسه به سراغ جراحی میروند، که نشاندهنده نگرانیهای جدی در مورد عوارض احتمالی است.
آیندهای مبتنی بر پزشکی شخصیسازیشده
هر دو کارشناس توافق دارند که جراحی و داروها میتوانند در مراحل مختلف مدیریت چاقی مکمل یکدیگر باشند. اما در حال حاضر، دستورالعملهای مشخصی برای انتخاب بین این دو وجود ندارد. به نظر میرسد آینده درمان چاقی به سمت پزشکی شخصیسازیشده پیش برود، که در آن جراحی تنها در موارد خاص و پیچیده استفاده خواهد شد.
سرمایهگذاریهای گسترده در صنعت داروسازی نیز احتمالاً به پیشرفت درمانهای دارویی و کاهش نقش جراحی منجر خواهد شد.
منبع:medscape
