گایدلاین درمان درد با کتامین، متخصصان و صاحب‌نظران برای نخستین بار توصیه‌هایی را برای مدیریت درد با کتامین منتشر کردند. آنها شواهدی را به دست آورده‌اند که استفاده از کتامین داخل وریدی را برای درد حاد در زمینه‌های مختلف، از جمله به عنوان درمان مستقل، همراه با اوپیوئیدها، و به میزان کمتر، به صورت فرمولاسیون داخل بینی، توصیه می‌کنند.
در حال حاضرکتامین به دلیل نقش بالقوه‌ای که در درمان دپرسیون حاد و سندرم استرس پس از تروما دارد، در سر خط اخبار قرار گرفته است. کتامین همچنین در بیماران سرپایی و بستری در بیمارستان برای درمان درد حاد، به‌طور روزافزونی استفاده می‌شود.
یک نیروی محرک پشت این موضوع، تلاش رو به رشد برای کاهش خطر استفاده طولانی‌مدت از مواد مخدر پس از قرار گرفتن در معرض حاد و عوارض بعدی آن، از جمله اعتیاد، است. با این حال، تا به امروز، توصیه‌های کمی برای راهنمایی پیرامون این درمان نوظهور درد حاد منتشر شده است.
هدف اصلی این گایدلاین، فراهم آوردن چارچوبی برای پزشکان و دیگر افرادی است که از کتامین برای مدیریت درد حاد استفاده می‌کنند و آنها را راهنمایی می‌کند که چه مواقعی باید آن را تجویز کرد و چه مواقعی ممنوعیت دارد.
گایدلاین مذکور در Regional Anesthesia and Pain Medicine منتشر شده و کمیته‌های علمی معتبری مانند انجمن آنستزی منطقه‌ای آمریکا و پزشکی درد و آکادمی پزشکی درد آمریکا تائید شده است.
در این گایدلاین تصریح شده که تزریق‌های کمتر از میزان مورد نیاز برای بیهوشی از کتامین باید برای بیمارانی در نظر گرفته شود که تحت جراحی‌های دردناک قرار می‌گیرند و ممکن است برای بیماران وابسته به اوپیوئید یا بیمارانی که اوپیوئید را تحمل می‌کنند و قرار است تحت جراحی قرار گیرند، نیز تجویز شود.
کتامین می‌تواند برای بیماران وابسته به اوپیوئیدها یا تحمل کننده اوپیوئید که مبتلا به درد حاد یا مزمن سیکل سل هستند، نیز تجویز شود. برای بیماران مبتلا به آپنه خواب، کتامین می‌تواند به عنوان درمان کمکی به منظور کاهش و محدود کردن مصرف اوپیوئیدها استفاده شود.
به نظر می‌رسد، استفاده از کتامین با میزان کمتر از سطحی که بیهوشی القا کند، یک نشانه قوی از این است که می‌تواند برای درد حاد اثربخش باشد و بسیاری از بیماران به گزینه‌های دیگری نیاز ندارند.
در مورد دوزهای اوپیوئید، این گایدلاین توصیه می‌کند که دوزهای بولوس کتامین نباید از ۳۵/۰ میلی‌گرم / کیلوگرم بیشتر شود و تزریق‌ها برای درد حاد اغلب نیازی به دوزهای بیشتر از یک میلی‌گرم / کیلوگرم در ساعت در شرایطی که پایش شدید نیاز نداشته باشد، ندارند. نویسندگان تصریح می‌کنند که فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک هر فرد با دیگری متفاوت است و عوامل دیگری مانند مواجهه قبلی با کتامین، ممکن است نیاز را به دوزهای بیشتر از این محدوده، نشان دهد.
این گایدلاین همچنین متذکر می‌شود که شواهد متوسطی در حمایت از استفاده از دوزهای بولوس داخل وریدی subanesthetic کتامین (تا ۳۵/۰ میلی‌گرم / کیلوگرم) و اینفیوژن‌ها (تا یک میلی‌گرم / کیلوگرم در ساعت) به عنوان درمان کمکی اوپیوئیدها برای آنالژزی حین عمل وجود دارد.
تجویز کتامین در افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی با کنترل ضعیف، افراد مبتلا به سایکوز فعال و زنان باردار ممنوع است.
در شرایط اختلال عملکرد کبدی، شواهد می‌گویند که اینفیوژن‌های کتامین باید در افراد مبتلا به بیماری شدید کبدی، استفاده نشود و در صورت لزوم به انجام این کار، باید با احتیاط و همراه با پایش تست‌های عملکرد کبدی پیش از اینفیوژن و در طول تزریق‌ها با نظارت بر افزایش سطح آنزیم‌ها در افرادی که بیماری متوسط دارند، انجام شود. تجویز کتامین در افراد مبتلا به فشار بالای داخل مغزی و فشار بالای داخل چشمی ممنوع است.
توصیه‌های این گایدلاین می‌گویند که کتامین اینترانازال برای مدیریت درد حاد اثربخش است. این فرم از تجویز کتامین، نه‌تنها آنالژزی موثری ارایه می‌دهد، بلکه آمنزی و سداتاسیون در حین پروسیجر هم القا می‌کند. این روش ارایه کتامین، باید در بیمارانی در نظرگرفته شود که دسترسی داخل وریدی برای آنها مشکل است و در کودکانی که قرار است تحت پروسیجر قرار گیرند.
برای کتامین خوراکی، شواهدقدرت کمتری دارند، اما مطالعات اندک و گزارش‌های روایت‌گونه پیشنهاد می‌کنند که این روش ممکن است مزایای کوتاه‌مدتی در بعضی افراد مبتلا به درد حاد داشته باشد.
محققان شواهد محدودی را در حمایت از آنالژزی کتامین داخل وریدی با کنترل بیمار، به عنوان آنالژزیک تنها برای دردهای حاد یا درد حین انجام پروسیجر یافته‌اند. با این حال، شواهدی با کیفیت متوسط به دست آمده‌اند که افزودن کتامین به آنالژزی بیمارانی که با اوپیوئیدهای وریدی، برای مدیریت درد حاد و حین جراحی درمان می‌شود، اثربخش است.
نویسندگان این گایدلاین در نهایت نتیجه‌گیری می‌کنند که علیرغم اشکاباتی که با کتامین دیده می‌شود، همچنان یک ابزار قوی و کم‌هزینه برای مدیریت درد حاد باقی می‌ماند.
منبع:Medscape
