درمان واژینوز باکتریال،واژینوز باکتریال یک عفونت رایج در زنان است که در نتیجه اختلال تعادل فلور نرمال واژینال بوسیله جایگزینی گونه‌های لاکتوباسیلوس در واژن با غلظت‌های بالای باکتری بی‌هوازی ایجاد می‌شود.
روش آزمایشگاهی استاندارد طلایی برای تشخیص این وضعیت، رنگ‌آمیزی گرم است. برای تشخیص بر اساس علایم بالینی، از کرایتریای Amsel استفاده می‌شود. گایدلاین‌های بالینی برای درمان بیماری‌های منتقله از راه جنسی که توسط CDC منتشر شده‌اند، توصیه می‌کنند مترونیدازول خوراکی، ژل داخل واژینالی مترونیدازول یا کرم داخل واژینالی کلیندامایسین تجویز شوند.
آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به مدیریت درمانی واژینوز باکتریال.
توصیه می‌شود که تمام زنان مبتلا به واژینوز باکتریال علامتدار درمان شوند. فواید درمان شامل رهایی از نشانه‌ها و علائم عفونت و کاهش خطر ابتلا به عفونت مقاربتی است. مزیت دیگر درمان در زنان باردار با واژینوز باکتریال علامتدار، امکان پیش‌گیری از پیامدهای ناگوار بارداری است.
توصیه‌ها و رژیم‌های جایگزین درمانی برای درمان واژینوز باکتریال براساس گایدلاین‌های CDC آمده‌اند. این رهنمودها بیان می‌کنند که رژیم درمانی توصیه‌شده می‌توانند در زن باردار و غیرباردار مورد استفاده قرار گیرد.
رژیم‌های درمانی برای درمان واژینوز باکتریال که در راهنمای CDC نیستند عبارتند از قرص‌های گسترده‌رهش ۷۵۰ میلی‌گرمی مترونیدازول یک‌بار در روز با معده خالی به مدت ۷ روز و ژل ۳/۱ درصدی مترونیدازول، یک اپلیکاتور داخل واژینال به صورت تک‌دوز.
برای بیماران دارای آلرژی یا عدم تحمل نیتروایمیدازول (یعنی مترونیدازول، تینیدازول)، کرم داخل واژینال کلیندامایسین ترجیح داده می‌شود.
به بیماران توصیه می‌شود که از فعالیت جنسی دوری کنند، به خصوص اگر از یک محصول واژینال استفاده می‌کنند، یا در زمانی که درمان دریافت می‌کنند، به‌طور مرتب و درست از کاندوم استفاده کنند.
برای کاهش احتمال واکنش شبیه disulfiram، باید به بیماران توصیه شود که از مصرف الکل در طول و بعد از درمان با نیتروایمیدازول‌ها اجتناب کنند.
Secnidazole، یک نیتروایمیدازول با نیمه‌عمر طولانی، در سپتامبر ۲۰۱۷ به عنوان درمان خوراکی تک‌دوز برای درمان واژینوز باکتریال ذر زنان بزرگسال تائید شد. این دارو به صورت پاکت‌های دو گرمی گرانول‌ها (بدون توجه به زمان‌بندی وعده‌های غذایی) مصرف می‌شود که باید در شربت سیب، ماست یا پودینگ ریخته شده و تماما در عرض ۳۰ دقیقه مصرف شود.
باید به بیماران توصیه کرد که گرانول‌ها را نجوند یا خرد نکنند. هرچند این دارو نباید در مایعات حل شوند، یک لیوان آب باید پس از مصرف آن نوشیده شود تا به بلع آن کمک کند. شایع‌ترین عوارض جانبی مصرف Secnidazole عبارت است از کاندیدیاز ولوواژینال، سردرد، تهوع، استفراغ، اسهال و dysgeusia. هرچند پیامدهای جانبی رشد و تکامل در مطالعات حیوانی دیده نشده، داده‌ها در مورد استفاده از Secnidazole در زنان باردار محدود بوده و عوارض آن روی جنین انسانی مشخص نیست.
باید به بیماران مشاوره داد که از مصرف الکل در طول درمان با Secnidazole و ۹۶ ساعت پس از تجویز آن بپرهیزند.
از آنجا که میزان لاکتوباسیل واژینال در بیماران مبتلا به واژینوز باکتریال کاهش یافته، تجویز خوراکی یا واژینال گونه‌های لاکتوباسیلوس برای پر کردن فلور واژینال، در مدیریت واژینوز باکتریال مورد ارزیابی قرار گرفته‌است.
دستورالعمل‌های درمان مرکز کنترل بیماری‌ها، از افزودن فرمولاسیون‌های لاکتوباسیلوس یا پروبیوتیک‌ها به عنوان درمان کمکی یا درمان جایگزین در بیماران مبتلا به واژینوز باکتریال، براساس تحقیقات در حال انجام در مورد نقش این محصولات در زمانی که دستورالعمل‌ها منتشر شدند، پشتیبانی نمی‌کنند.
یک مطالعه اخیر نشان داد که تجویز L crispatus واژینال (یک بار در روز به مدت ۱۴ روز طی چهار چرخه قاعدگی)، نرخ وقوع مجدد را کاهش داد و زمان را تا عود واژینوز باکتریال در مقایسه با دارونما طولانی کرد. مطالعه اخیر نشان داد که خوردن ماست شامل انواع مختلفی از لاکتوباسیل (گونه‌های L crispatus، Lactobacillus gasseri، Lactobacillus jensenii و Lactobacillus rhamnosus) که در ترکیب با مترونیدازول خوراکی مورد استفاده قرار گرفت، در مقایسه با پلاسبو، نرخ بهبود را بهبود بخشیده و علایم واژینوز باکتریال را کاهش داد.
از آنجا که درمان شریک‌های جنسی بر واکنش بیمار به درمان یا شانس بازگشت یا عود بیماری نشان داده نشده است، درمان روتین شرکای جنسی مردانه زنان مبتلا به واژینوز باکتریال توصیه نمی‌شود. با این حال، متخصصان بالینی ممکن است به خاطر افزایش احتمال حضور واژینوز باکتریال در هر دو طرف، شریک جنسی زنانه یک زن آلوده را در نظر بگیرند.
پیگیری و نظارت
اگر نشانه‌های بیمار برطرف شوند، نیازی به پیگیری بیمار نیست، اما اگر نشانه‌ها رخ دهد، باید به خاطر احتمال واژینوز باکتریال مداوم و مکرر، برای ارزیابی باز گردد. اگر چه درمان آنتی‌بیوتیک به شدت برای بیماران علامتدار توصیه می‌شود، گونه‌های Gardnerella و باکتری‌های دیگر که به بافت پوششی واژینال می‌چسبند،
از طریق تولید بیوفیلم‌ها، از ریشه‌کنی توسط باکتری محافظت می‌شوند. تخمین زده می‌شود که ۳۰ درصد از بیماران در عرض سه ماه پس از درمان عفونت اولیه، علایم را دوباره نشان می‌دهند.
در این شرایط، همان رژیم توصیه‌شده یا یک رژیم متفاوت می‌تواند برای درمان واژینوز باکتریال بعد از تکرار اول استفاده شود. برای بیماران با چندین دوره عود پس از تکمیل یک رژیم توصیه‌شده، رژیم درمانی با ژل مترونیدازول ۷۵/۰ درصد، هفته‌ای دو بار به مدت ۴ تا ۶ ماه یا یک داروی نیتروایمیدازول (مترونیدازول یا تینیدازول ۵۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز) به مدت ۷ روز و سپس boric acid 600 میلی‌گرمی داخل واژینال روزانه برای ۲۱ روز و سپس، ژل ساپرسیو مترونیدازول ۷۵/۰ درصد دو بار در هفته برای ۴ تا ۶ ماه می‌تواند استفاده شود.
