نتایج یک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر نشان می‌دهد استفاده پروفیلاکتیک از آلندرونیت در بیماران مسن که ناچار به مصرف پردنیزولون، به هر علتی هستند، می‌تواند به‌طور قابل توجهی خطر شکستگی هیپ را، حداقل در یک دوره کوتاه‌مدت، کاهش دهد.
آلندرونیت نشان داده که می‌تواند تراکم مواد معدنی استخوان را بهبود بخشیده و خطر شکستگی‌های مهره‌ای را در بیماران درمان شده با کلوکوکورتیکوئیدها کاهش دهد.
البته مطالعه جدید نخستین در نوع خود است که شواهدی را در حمایت از این ایده فراهم می‌آورد که آلندرونیت می‌تواند در برابر شدیدترین شکستگی، یعنی شکستگی هیپ هم محافظت ایجاد کند. در واقع، نتایج این مطالعه از استفاده از آلندرونیت در بیماران مسن‌تر که پردنیزولون مصرف می‌کنند، حمایت می‌کند.
محققان در این بررسی زنان و مردان ۶۵ سال و بیشتر را که واجد شرایط بودند، در فاصله زمانی ۲۰۰۸ و ۲۰۱۴، وارد مطالعه کردند. فقط بیمارانی وارد شدند که پیش از این آلندرونیت دریافت نکرده و کسانی که درمان را با آلندرونیت را پس از درمان با پردنیزولون دریافت کرده بودند.
بیماران در یم میانه زمانی ۳۲/۱ سال، پیگیری شدند و در این مدت، ۲۷ مورد شکستگی در گروه کورتون همراه با آلندرونیت و ۷۳ مورد شکستگی هیپ در گروه پردنیزولون به‌تنهایی ثبت شد. به عبارت دیگر، ۶۵ درصد کاهش خطر نسبی در خطر شکستگی هیپ در گروه آلندرونیت مشاهده شد.
آنالیزهای بیشتر نشان داد، برای بیماران دریافت کننده پردنیزولون، خطر شکستگی‌های اوستئوپورتیک ماژور، هر نوع شکستگی، و شکستگی‌های غیرمهره‌ای، به‌طور قابل توجهی در بیماران درمان شده با آلندرونیت در مقایسه با درمان نشده‌ها با آلندرونیت، کمتر است.
