هشدارهای دارویی سازمان جهانی بهداشت
آنچه در زیر می‌آید، برگزیده‌ای است از آخرین هشدارهای دارویی سازمان جهانی بهداشت است
داروهای حاوی هیدروکسی‌زین و خطرات تاثیر بر ریتم قلبی
اتحادیه اروپا دستورالعمل‌های جدیدی را برای به حداقل رساندن خطر اثرات داروهای حاوی هیدروکسی‌زین بر ریتم قلبی وضع کرد. این دستورالعمل‌ها شامل محدودیت در استفاده از هیدروکسی‌زین در بیماران در معرض خطر بالای مشکلات ریتم قلبی است و توصیه شده کمترین دوز موثر و در کوتاه‌‌ترین زمان ممکن تجویز شود.
داروهای هیدروکسی‌زین در اغلب کشورهای اتحادیه اروپا در دسترس قرار دارند، اما اندیکاسیون‌های تایید شده آن متفاوت است، به طوری که شامل درمان اختلالات اضطرابی، کاهش خارش، دارودرمانی قبل از جراحی، و درمان اختلالات خواب می‌شود. هیدروکسی‌زین کانال‌های hERG و دیگر انواع کانال‌های قلبی را بلوک می‌کند، که نتیجه آن، خطر بروز طولانی‌شدن فاصله QT و آریتمی قلبی است. آژانس پزشکی این اتحادیه شواهد مربوط به ریتم نامنظم قلبی را که در ارتباط با هیدروکسی‌زین باشد، مورد بررسی قرار داده و نتیجه‌گیری کرده که خطر آن میان اندیکاسیون‌های مختلف تجویز دارو تفاوتی نداشته و بروز این حوادث در بیمارانی که عوامل خطر دیگری را نیز دارند، بیشتر است. دستورالعمل‌های جدید، مستقیما بوسیله کشورهای عضو تعیین می‌شوند، جایی که مجوز بازاریابی دارویی صادر می‌شوند. حال، اطلاعات دارویی داروهای حاوی هیدروکسی‌زین با توصیه‌های مربوط به دوزهای جدید و هشدارها در مورد مصرف آنها در بیمارانی که عوامل خطر اختلالات ریتم قلبی را دارند یا افرادی که تحت درمان با داروهای خاص و معینی هستند، روزآمد شده‌اند.
آژانس پزشکی اتحادیه اروپا موارد زیر را به اطلاع پزشکان می‌رساند:
حداکثر دوز دارو در بزرگسالان باید روزانه ۱۰۰ میلی‌گرم باشد. در افراد مسن، اگر چاره‌ای جز تجویز این داروها نباشد، حداکثر دوز روزانه، ۵۰ میلی‌گرم در نظر گرفته می‌شود. حداکثر دوز روزانه در کودکان، تا ۴۰ کیلوگرم، ۲ میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن در روز بوده و اگر کودکی بیشتر از ۴۰ کیلوگرم وزن دارد، همانند دوز بزرگسالان رفتار می‌شود.
تجویز هیدروکسی‌زین در بیماران با عوامل خطر شناخته شده طولانی شدن فاصله QT اکتسابی یا مادرزادی، کنترااندیکه است، مانند بیماران مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی، عدم تعادل قابل توجه الکترولیت‌ها (هیپوکالمی، هیپومنیزیمی)، دارای سابقه خانوادگی مرگ ناگهانی قلبی، برادی‌کاردی معین، استفاده همزمان از داروهای شناخته شده که فاصله QT را طولانی کرده و/یا torsades de pointes ایجاد می‌کنند.
استفاده از این داروها در بیماران مسن توصیه نمی‌شود، زیرا حذف این دارو از بدن آنها کاهش یافته و آسیب‌پذیری بیشتری به اثرات آنتی‌کولینرژیک و دیگر واکنش‌های جانبی دارند. تجویز این داروها باید در بیماران مبتلا به برادی‌کاردی، یا افرادی که داروهای القا کننده هیپوکالمی مصرف می‌کنند، با احتیاط صورت گیرد. اگر بیمار همزمان از داروهای مهارکننده دهیدروژناز الکل یا CYP3A4/5 استفاده می‌کند، باید مراقبت‌های لازم از وی به عمل آید.
دوز بالای ایبوپروفن خوراکی و خطر بروز حوادث قلبی‌مغزی
اداره سلامت کانادا اعلام کرد اطلاعات دارویی در مورد محصولات حاوی ایبوپروفن باید به‌روز شده و در مورد افزایش خطر حوادث جدی قلبی و مغزی، با دوزهای روزانه ۲۴۰۰ میلی‌گرم یا بیشتر هشدارهای لازم داده شود. این توصیه‌ها به دنبال بررسی شواهد موجود در رابطه با ارتباط میان بروز حوادث جدی قلبی و استروک و استفاده از ایبوبروفن، خصوصا با دوزهای بالا، در مقایسه با دیگر NSAIDs، شامل مهارکننده‌های انتخابی COX-2، مانند سلکوکسیب اتخاذ شده‌اند، زیرا شواهدی از ارتباط میان ایبوپروفن با دوزهای روزانه ۲۴۰۰ میلی‌گرم و بیشتر و افزایش خطر حمله‌های قلبی و استروک دیده شده است. باید متذکر شد که این افزایش خطر با ماگزیمم دوزهای روزانه ۱۲۰۰ میلی‌گرم یا کمتر از داروهای OTC دیده نمی‌شوند. البته این افزایش خطر زمانی مورد توجه قرار می‌گیرد که ایبوپروفن برای مدت طولانی و بوسیله بیمارانی مورد استفاده قرار گیرد که سابقه یا عوامل خطر بیماری قلبی، استروک یا فشار خون کنترل نشده داشته باشند. اغلب محصولات حاوی ایبوپروفن به صورت OTC دردسترس بزرگسالان و کودکان قرار دارد. این داروها حاوی ۴۰۰ میلی‌گرم یا کمتر از ایبوپروفن هستند. حداکثر دوز توصیه شده از این محصولات نیز ۱۲۰۰ میلی‌گرم روزانه است. داروهایی که حاوی ۶۰۰ میلی‌گرم ایبوپروفن هستند، باید بوسیله پزشک تجویز شده و تنها در بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال اندیکاسیون استفاده دارد. حداکثر دوز روزانه توصیه شده ایبوپروفن برای این محصولات، ۲۴۰۰ میلی‌گرم است. اگر ایبوپروفن با دوزهای توصیه شده و برای بیماران مناسب تجویز شود، مزایای کلی آن بر خطراتش برتری دارند. از تجویز ایبوپروفن خوراکی با دوز روزانه ۲۴۰۰ میلی‌گرم در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی، بیماری سربروواسکولار، نارسایی احتقانی قلب یا با عوامل خطر بیماری قلبی‌عروقی باید اجتناب کرد.
داروهای حاوی هیدروکسی‌زین و خطرات تاثیر بر ریتم قلبی
سازمان غذا و داروی آمریکا هشدارهای جدی خود را در مورد خطر بالقوه واکنش‌های آلرژیک کشنده مرتبط با فروموکسیتول (ferumoxytol ) با نام تجاری Feraheme به‌روز کرد. هشدارهای جدی که روی جعبه‌های حاوی دارو نیز آمده، شامل ممنوعیت تجویز آن در بیمارانی است که سابقه واکنش آلرژیک به هر نوعی از داروهای تزریقی جایگزینی آهن دارند. از زمان تایید فروموکسیتول در سال ۲۰۰۹، این خطر همواره گوشزد می‌شده است. از آن زمان، واکنش‌های جدی، مانند مرگ بیماران نیز گزارش شده است. به همین دلیل، FDA به پایش و ارزیابی خطر واکنش‌های جدی آلرژیک با همه انواع محصولات تزریقی آهن ادامه داده است. فروموکسیتول که برای درمان کم‌خونی ناشی از فقر آهن، به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود، تنها برای بیماران بزرگسال مبتلا به کم‌خونی فقر آهن که در اثر بیماری مزمن کلیوی ایجاد شده، اندیکاسیون دارد. براساس بررسی‌های FDA، توصیه‌های زیر برای متخصصان منتشر شده‌اند:
محصولات آهن تزریقی داخل وریدی را تنها برای بیمارانی انتخاب کنید که به درمان آهن داخل وریدی نیاز دارند.
فروموکسیتول را برای بیمارانی که سابقه واکنش آلرژیک به فروموکسیتول یا دیگر محصولات داخل وریدی آهن دارند، تجویز نکنید.
فروموکسیتول رقیق شده را به صورت انفیوزن داخل وریدی، در طول حداقل ۱۵ دقیقه، تجویز کنید. فروموکسیتول نباید به صورت تزریق وریدی رقیق نشده استفاده شود.
بیماران را از نظر علایم و نشانه‌های واکنش‌های جدی آلرژیک تحت نظر داشته باشید، مانند پایش فشار خون و تعداد ضربان قلب در طول تزریق فروموکسیتول و حداقل ۳۰ دقیقه پس از پایان تزریق.
خطرات و مزایای تجویز فروموکسیتول را در بیماران مسن که به چندین بیماری جدی دیگر هم مبتلا هستند، به دقت بررسی کنید، زیرا این بیماران ممکن است به عوارض شدیدتری دچار شوند.
در بیمارانی که سابقه واکنش‌های چندگانه آلرژیک را دارند، باید تجویز فروموکسیتول با در نظر گرفتن خطرات و مزایای آن صورت گیرد. این افراد ممکن است در معرض خطر بیشتر باشند.
تریامسینولون استوناید و خطر پارگی تاندون
سازمان بهداشت ژاپن اعلام کرد باید هشدارهای لازم در مورد خطرات تزریق تریامسینولون استوناید، شامل خطر پارگی تاندون، جدی گرفته شود. تریامسینولون به منظور درمان بیماری‌های مختلفی تجویز می‌شود، مانند کمبود مزمن آدرنوکورتیکال، آرتریت روماتوئید، لوپوس، نفروز و سندرم نفروتیک، نارسایی احتقانی قلب، سیروز، انسفالومیلیت، لنفوم بدخیم، اوتیت مدیا حاد/مزمن و رنیت آلرژیک.
این اداره متذکر می‌شود که مواردی از عوارض جانبی تزریق تریامسینولون، همچون پارگی تاندون، در بیماران دیده شده است. براساس شواهد موجود و توصیه متخصصان، سازمان بهداشت ژاپن توصیه‌های مهمی را در این مورد منتشر کرده است. پارگی تاندون، ممکن است با تزریق مکرر تریامسینولون به درون تاندون رخ دهد و بیماران باید از این نظر به دقت تحت نظر قرار داشته باشند. اگر عارضه جانبی خاصی مشاهده شد، اقدامات مناسب انجام و در صورت لزوم، تجویز آن متوقف شود.
