کبد چرب عامل اصلی سرطان کبد
نتایج مطالعات جدید محققان آمریکایی حاکی از آن است که بیماری کبد چرب غیرالکلی، یک علت اصلی و مهم ابتلا به هپاتوسلولار کارسینوما است.
در ایالات متحده، بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹، افزایش سالانه هپاتوسلولار کارسینوما در بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب حدود ۵ درصد بوده است. از سوی دیگر، بقای این دسته از بیماران، حتی در مقایسه با بیماران مبتلا به هپاتیت B و C که به هپاتوسلولار کارسینوما مبتلا می‌شوند، کمتر است. همچنین، stage تومور بیماران دارای کبد چرب غیرالکلی در موقع تشخیص بیماری، پیشرفته‌تر بوده و پیوند کبد نیز کمتر انجام می‌شود. با توجه به اپیدمی کبد چرب غیرالکلی، انتظار می‌رود بار عوارض مرتبط با بیماری افزایش یابد.
البته تخمین زده می‌شود، بیماران مبتلا به فرم شدیدتر بیماری کبد چرب غیرالکلی، یعنی استئاتوهپاتیت غیرالکلی، در معرض خطر پیامدهای شدیدتر بیماری باشند. در حال حاضر، تنها راه قطعی برای تشخیص استئاتوهپاتیت، بیوپسی از کبد است که چون روشی تهاجمی است، در تعداد اندکی از بیماران انجام می‌شود، بنابراین به نظر می‌رسد بسیاری از بیماران مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی تشخیص داده نشده باقی بمانند. به همین دلیل، مشخص نیست بیماران مبتلا به فیبروز پیشرفته چند درصد افراد را تشکیل می‌دهند که در معرض خطر هپاتوسلولار کارسینوما قرار دارند. در مجموع, محققان پیشنهاد می‌کنند اگر بیمار مبتلا به کبد چرب علایمی از فیبروز پیشرفته یا سیروز مرتبط با استئاتوهپاتیت را نشان داد، هر ۶ ماه یکبار از نظر ابتلا به هپاتوسلولار کارسینوما مورد ارزیابی و غربالگری قرار گیرد. در این مطالعه، محققان آمریکایی در فاصله سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹، ۵۷۴۸ بیمار مبتلا به هپاتوسلولار کارسینوما و ۱۷۲۴۴ فرد سالم را به عنوان گروه کنترل، را شناسایی و مورد بررسی قرار دادند. بروز سرطان کبد مرتبط با هپاتیت C در ۴۸ درصد از موارد، مرتبط با کبد چرب در ۲۶ درصد موارد، مرتبط با هپاتیت B در ۸ درصد موارد و مرتبط با هپاتیت اتوایمیون یا سیروز بیلیاری در ۴ درصد موارد دیده شد. در این مطالعه، مشخص شد تعداد افراد مبتلا به هپاتوسلولار کارسینوما سالانه افزایش داشته است. سرطان‌های مرتبط با کبد چرب متناسب با افزایش هپاتوسلولار کارسینوما، در مقایسه با دیگر عوامل خطر، سالانه افزایش داشته است. بیماران مبتلا به سرطان مرتبط با کبد چرب، در زمان تشخیص بیماری در مقایسه با دیگر بیماران، مسن‌تر بودند، بیشتر سفیدپوست بوده و بیشتر احتمال داشت که مبتلا به تومور پیشرفته یا unstaged بوده باشند. علاوه براین، میانگین بقای این دسته از بیماران، نسبت به دیگران، ۴ ماه کمتر بود. در آنالیزهای چندمتغیره، جنس مرد و نژاد nonwhite یا nonblack به‌طور مستقل با سرطان ارتباط داشت، به‌طوریکه این افراد Charlson Comorbidity Index score بالاتر داشته و بیشتر مبتلا به هپاتیت‌های B، C یا کبد چرب بودند. در طول ۱ سال پس از تشخیص، به‌طور قابل توجهی تعداد بیشتری از بیماران مبتلا به سرطان در رابطه با کبد چرب، در مقایسه با هپاتیت‌های B، C، فوت کردند. شایع‌ترین علت مرگ، سرطان یا بیماری کبدی و پس از آن، حوادث قلبی‌عروقی قرار داشت.
در بیماران مبتلا به سرطان، عواملی که میزان مرگ و میر را در طول یک سال اول بیشتر می‌کند، عبارتند از سن بالاتر، درآمد کم، داشتن تومور unstaged، داشتن بیماری کلیوی مرحله آخر، و داشتن کبد چرب. باید توجه داشت که سرطان مرتبط با کبد چرب، خصوصا بسیار چالش‌برانگیز است، زیرا می‌تواند در نبود سیروز هم بروز کند و نظارت بر همه بیماران مبتلا به کبد چرب امکان‌پذیر نیست، بنابراین بار زیادی را بر دوش نظام سلامت خواهد گذاشت.
