ابداع واکسن آنفلوآنزای جهانی
هرساله، واکسن‌های آنفلوآنزایی که در ایالات متحده روانه بازار می‌شوند، تنها تعداد کمی را از گونه‌های ویروسی هدف قرار می‌دهند که براساس پیش‌بینی‌های متخصصان بهداشت عمومی تعیین شده‌اند.
دانشمندان امیدوارند روزی، نوعی واکسن آنفلوآنزای جهانی عرضه شود که علیه همه گونه‌ها موثر باشند. حال، نتایج یک مطالعه جدید شاید محققان را یک قدم نزدیک‌تر به این هدف آرمانی کند و رویای آنها را تحقق بخشد. نتایج این مطالعه که در نشریه Cell به چاپ رسیده، نشان داده انجام اصلاحات شیمیایی در یک ناحیه خاصی از آنتیبادیها می‌تواند برای ارتقای واکسن‌های آنفلوآنزای کنونی مورد استفاده قرار گیرند. محققان معتقدند، این نتایج شاید یک قدم اولیه به سوی تولید واکسن آنفلوآنزای جهانی باشد که علیه طیف وسیعی از ویروس‌های آنفلوآنزا موثر خواهد بود.
هدف چیست؟
واکسن‌هایی که در ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرند، بهطور کلی، ویروس‌های H1 و H3 را از آنفلوآنزای A، همراه با گونه‌های آنفلوآنزای B هدف قرار می‌دهند. تعیین این گونه‌ها براساس پیش‌بینی متخصصان از گونه‌های شایع در طول فصل آتی آنفلوآنزا است. بنابراین اگر این پیش‌بینی‌ها دقیق نباشند، واکسن‌های تولیدی ارایه شده بی‌اثر خواهند بود. در ژانویه ۲۰۱۵، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده اعلام کرد واکسن آنفلوآنزای این فصل در میان تمامی گروه‌های سنی تنها ۲۳ درصد موثر بوده، زیرا بخش بزرگی از ویروس‌های این فصل، انواع تغییریافته بودند که در گردش قرار گرفتند. باتوجه به آنکه، واکسن رایج آنفلوآنزا در هر فصل تنها در برابر گونه‌های خاصی مقاومت ایجاد می‌کند و اغلب ۳ مورد از آنها را دربر می‌گیرد، تجربیات نشان میدهد با وارد کردن آنتی‌بادی‌های اصلاح شده درون واکسن، ممکن است بتوانیم بهطور همزمان، محافظت وسیعی را علیه گونه‌های بسیاری ایجاد کنیم. در این مطالعه، استراتژی جدیدی معرفی شده که با درگیرکردن ناحیه Fc آنتیبادیها (ناحیه‌ای که به سلول‌های ایمنی متصل می‌شود) عمل خود را انجام میدهد. محققان اکنون می‌دانند اصلاح و تغییر ناحیه Fc آنتیبادیها، چگونگی تقابل آنتیبادیها را با سلول‌های ایمنی تحت تاثیر قرار میدهد. به این ترتیب، این تیم تحقیقاتی روشی را معرفی کرده که نشان میدهد چگونه تغییرات ایجاد شده در این ناحیه می‌تواند باعث بهبود و ارتقای پاسخ ایمنی شود. در این مطالعه، داوطلبان سالم با واکسن فصلی آنفلوآنزا که حاوی گونه غیرفعال از ویروس H1N1 بود، واکسینه شدند. با بررسی نمونه خون آنها، محققان چگونگی پاسخ سیستم ایمنی شرکت کنندگان را ردیابی کردند و به دنبال تغییرات شیمیایی آنتیبادیها علیه یک پروتئین سطحی بودند. حدود یک هفته بعد، محققان دریافتند که تعداد زیادی آنتی‌بادی‌های sialylated در نمونه خون افراد حضور دارند. سیالیک اسید یک ملکول حیاتی برای سیگنال‌دهی است. بدین‌معنا که وجود این آنتیبادیها حاکی از پاسخ مثبت به واکسن است. مطالعه‌های بیشتر روی کشت‌های سلولی و موش نشان داد نواحی sialylated Fc به گیرنده پروتئینی به نام CD23 متصل می‌شوند که روی سلول‌های B سیستم ایمنی قرار دارند. در مقابل، CD23 نوع دیگری را از گیرنده‌ها با نام FcyRIIB فعال می‌کند که مانع تولید آنتی‌بادی‌های با قدرت کم بوسیله سلول‌های B می‌شوند. بهطور خلاصه، نواحی sialylated Fc، باعث فعال شدن سلول‌های B و تولید آنتی‌بادی‌هایی با قدرت زیاد می‌شوند. محققان دریافتند که این قدرت و میل بالا، باعث ایجاد محافظت وسیع در برابر ویروس‌های آنفلوآنزا از زیرگونه‌های H1 خواهد شد. با این کشف، محققان واکسن H1N1 را با افزودن آنتی‌بادی‌های sialylated، در مقابل پروتئین ویروس تغییر می‌دهند.
حال، محققان به دنبال کاربرد این استراتژی برای ارتقای واکسن‌های موجود هستند و ایده‌آل آن است که، نتیجه این تحقیقات تولید واکسنی باشد که ایمنی مادام‌العمر در برابر عفونت‌های آنفلوآنزا ایجاد کند.
