چاقی یک بیماری مزمن است که علت اصلی بسیاری از بیماری‌ها از جمله دیابت نوع ۲ محسوب می‌شود. در تحلیل قبلی از مطالعه SURMOUNT-1، نشان داده شد که تیرزپاتید می‌تواند کاهش قابل‌توجه و پایداری در وزن افراد مبتلا به چاقی در طول ۷۲ هفته ایجاد کند.
در اینجا، نتایج ایمنی ۳ ساله تیرزپاتید و اثربخشی آن در کاهش وزن و تأخیر در پیشرفت دیابت نوع ۲ در افراد مبتلا به چاقی و پیش‌دیابت گزارش می‌شود.
روش‌ها
در این مطالعه مرحله ۳، دو سو کور، تصادفی و کنترل‌شده، ۲۵۳۹ شرکت‌کننده مبتلا به چاقی (که ۱۰۳۲ نفر از آنها پیش‌دیابت نیز داشتند) به صورت تصادفی و با نسبت ۱:۱:۱:۱ به دریافت تیرزپاتید با دوزهای هفتگی ۵، ۱۰ یا ۱۵ میلی‌گرم یا دارونما تخصیص داده شدند.
این تحلیل شامل شرکت‌کنندگانی بود که هم چاقی و هم پیش‌دیابت داشتند و برای ۱۷۶ هفته دوزهای تعیین‌شده تیرزپاتید یا دارونما را دریافت کردند و سپس ۱۷ هفته بدون درمان سپری کردند.
سه شاخص ثانویه اصلی، که خطای نوع اول در آنها کنترل شد، شامل درصد تغییر وزن بدن از ابتدای مطالعه تا هفته ۱۷۶ و شروع دیابت نوع ۲ در دوره‌های ۱۷۶ و ۱۹۳ هفته بود.
نتایج
در هفته ۱۷۶، تغییر میانگین درصد وزن بدن در افرادی که تیرزپاتید دریافت کردند به شرح زیر بود:
- دوز ۵ میلی‌گرم: کاهش ۱۲.۳٪
- دوز ۱۰ میلی‌گرم: کاهش ۱۸.۷٪
- دوز ۱۵ میلی‌گرم: کاهش ۱۹.۷٪
- در مقابل، کاهش وزن در گروه دارونما تنها ۱.۳٪ بود (P<0.001 برای تمامی مقایسه‌ها با دارونما).
تعداد کمتری از شرکت‌کنندگان گروه تیرزپاتید نسبت به گروه دارونما به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند (۱.۳٪ در مقابل ۱۳.۳٪؛ نسبت خطر: ۰.۰۷؛ فاصله اطمینان ۹۵٪: ۰.۰ تا ۰.۱؛ P<0.001). پس از ۱۷ هفته بدون درمان یا دارونما، ۲.۴٪ از شرکت‌کنندگان گروه تیرزپاتید و ۱۳.۷٪ از گروه دارونما به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند (نسبت خطر: ۰.۱۲؛ فاصله اطمینان ۹۵٪: ۰.۱ تا ۰.۲؛ P<0.001).
عوارض جانبی شایع، به جز بیماری کرونا، عمدتاً مشکلات گوارشی بودند که اغلب خفیف تا متوسط بودند و بیشتر در دوره افزایش دوز طی ۲۰ هفته اول مطالعه رخ دادند. هیچ علامت ایمنی جدیدی شناسایی نشد.
نتیجه‌گیری
سه سال درمان با تیرزپاتید در افراد مبتلا به چاقی و پیش‌دیابت منجر به کاهش وزن قابل‌توجه و پایدار و کاهش چشمگیر خطر پیشرفت به دیابت نوع ۲ در مقایسه با دارونما شد.
