رایج‌ترین مثال از برهمکنش‌های آزمایشگاهی، با نمونه‌های ادرار است، زیرا داروها ممکن است با سنجش اجزای شیمیایی در ادرار تداخل داشته باشند. برای مثال، سفالوسپورین‌ها ممکن است تست‌های گلوکز و کتون‌ها را تغییر دهند. چنین محصولاتی چون Clinitest به کاهش مواد در ادرار برای تبدیل سولفات کوپریک به اکسید کوپروس تکیه دارند و باعث تغییرات رنگی بسته به میزان کاهش مواد موجود می‌شود. برخی سفالوسپورین‌ها نیز
می‌توانند مس را کاهش داده و موجب نتایج مثبت کاذب شوند، که امروزه منجر به استفاده بالینی کم‌تر از آزمون‌های کاهش مس با توجه به توسعه روش‌های دقیق‌تر آزمون می‌شود.
غربالگری ادرار برای استفاده از مواد غیرقانونی که به غربالگری immunoassay وابسته است، هم با تعاملات ناخواسته و عمدی دارو – تست آزمایشگاهی مختل می‌شود. داروهای تعاملی می‌توانند منجر به نتایج مثبت
کاذب و منفی کاذب شوند. به عنوان مثال، لابتالول و رانیتیدین می‌تواند منجر به یک نتیجه مثبت کاذب برای آمفتامین‌ها می‌شود و ریفامپین می‌تواند منجر به نتایج مثبت کاذب برای اوپیوئیدها شود. نتایج مثبت – کاذب معمولا تحت آزمایش‌های حساس‌تر و اختصاصی‌تر قرار می‌گیرند.
عوامل ضدباکتریایی کلاس دارویی‌ای هستند که اغلب در در تعاملات دارو – تست آزمایشگاهی دخیل هستند. به عنوان مثال، daptomycin و telavancin می‌توانند به‌طور کاذب زمان پروترومبین و نسبت نرمال شده بین‌المللی را افزایش دهند یا طولانی کنند. Daptomycin با پروترومبین نوترکیب واکنشی تداخل می‌کند و telavancin با سطوح فسفولیپید مواد آزمایش تعامل داشته و با توانایی کمپلکس‌های انعقادی جمع‌آوری برای اندازه‌گیری تداخل می‌کند.
داروهای سایکوتروپیک و کنتراست‌ها نیز به عنوان علل مکرر تعاملات دارو – تست آزمایشگاهی گزارش می‌شوند.
حتی اطلاعات کمتری در مورد تداخل تست‌های آزمایشگاهی برای داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک و محصولات گیاهی، که نیاز به برچسب زدن با جزئیات کمتری دارند، در دسترس است.
به عنوان مثال، این حقیقت که استامینوفن با بعضی مانیتورهای پیوسته گلوکز (به ویژه نسخه‌های قدیمی‌تر) تداخل داشته و منجر به سطوح بالاتر قند به‌طور کاذب می‌شود که یک واکنش بالقوه جدی است، روی برچسب اطلاعاتی بسته‌بندی استامینوفن دیده نمی‌شود. CGMs گلوکز را در مایع میان‌بافتی پایش می‌کند و این خوانش را به سطح گلوکز خون تبدیل می‌کند. CGMs با تبدیل گلوکز به یک سیگنال الکترونیکی، با استفاده از گلوکز اکسیداز که گلوکز را به آب‌اکسیژنه تبدیل می‌کند، گلوکز را اندازه‌گیری می‌کند. گروه هیدروکسیل در استامینوفن نیز در الکترود CGM اکسیده شده و باعث اشتباه عدد گلوکز می‌شود.
گزارش شده که داروهای دیگر از جمله lisinopril، albuterol و atenolol و همچنین شراب قرمز به‌طور کاذب منجر به خوانش غلط CGM شده‌اند.
محصولات گیاهی جنسینگ آسیایی (Panax ginseng) و(Siberian ginseng (Eleutherococcus senticosus با بعضی از اندازه‌گیری‌های دیگوکسین تعامل دارند.
با توجه به اینکه تعاملات دارو – تست آزمایشگاهی ممکن است بیشتر از آنچه که اکنون شناسایی می‌شوند، رخ دهند، پزشکان چه باید انجام دهند؟
اول آنکه، احتیاط کنید. از آنجا که FDA به تعاملات دارو – تست آزمایشگاهی طی توسعه داروهای جدید نیاز ندارد، فقدان تعامل دارو – تست آزمایشگاهی در اطلاعات تجویز، وجود یک تعامل هموز غیرگزارش نشده را رد نمی‌کند. در مورد داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک و گیاهی، حتی تعاملات شناخته‌شده ممکن است در برچسب بسته‌بندی ظاهر نشوند. داشتن یک لیست کامل از تمام داروهایی که بیمار دریافت کرده یا اخیرا دریافت کرده، در پیش‌بینی تعامل دارو – تست آزمایشگاهی ضروری است.
دوم آنکه، هوشیار باقی بمانید. برای نتایج تستی که با مشخصات بالینی همخوانی ندارد، متخصصین بالینی و کارکنان آزمایشگاه باید آزمون‌های تاییدی را با روش سنجش جایگزین در صورت وجود انجام دهند.
در نهایت، تحقیقات در مورد بسیاری از تعاملات تست آزمایشگاهی و دارو، نتیجه گزارش‌ها موردی است. انتشار نتایج تایید شده یا مشکوک تعاملات تست آزمایشگاهی و دارو می‌تواند این بخش از خدمات سلامت را بهبود بخشد.
