آنتی‌کوآگولانت درمانی در زنان باردار
تمام زنان دارای دریچه مصنوعی باید تحت‌درمان طولانی‌مدت با داروهای آنتی‌کواگولانت قرار گیرند تا از بروز عوارض کشنده‌ای نظیر ترومبوز دریچه و سایر عوارض آمبولیک سیستمیک در آنان جلوگیری شود. هرچند که ممکن است درمان با این قبیل داروها در این گروه بیماران کار پیچیده‌ای به نظر نرسد، در صورتی که این زنان باردار شوند، انتخاب داروی آنتی‌کواگولانت مناسب کار ساده‌ای نخواهد بود.
علی‌رغم انجام مطالعات متعدد، درمان آنتی‌کواگولانتی مناسب قابل استفاده در دوران بارداری برای زنان دارای دریچه مصنوعی قلب با اختلاف‌نظرهای زیادی روبه‌رو است و هنوز هم نمی‌توان با قطعیت از برتری دسته‌ای از داروهای در دوران بارداری حمایت کرد. متاسفانه هیچ‌کدام از آنتی‌کواگولانت‌ها هنوز نتوانسته‌اند به تنهایی باعث حفظ همزمان نتایج مطلوب کنترل عوارض مادری مانند ترومبوآمبولی و پیامدهای نوزادی مانند سقط جنین و اختلالات جنینی شود. آنتاگونیست ویتامینK خوراکی، یکی از آنتی‌کواگولانت‌های مناسب برای پیشگیری از ترومبوز دریچه و عوارض آمبولیک مادری به شمار می‌رود، اما با اثرات مضری روی جنین- از جمله اختلالات چشمی و عصبی جنین- و همچنین سقط جنین و مرده‌زایی همراه است. هپارین شکسته نشده (UFH) نیز با وجود ایمنی نسبی برای جنین، فاقد قدرت کافی برای پیشگیری از ترومبوز دریچه‌ای است. هپارین با وزن مولکولی کم (LMWH) نیز باوجود عدم عبور از سد جفتی، هنوز اثرات ثابت شده‌ای در جلوگیری از ترومبوز دریچه‌ای در دوران بارداری ندارد. بنابراین هیچ ادعای اثبات شده علمی پیرامون آنتی‌کواگولانت درمانی مطمئن در دوران بارداری زنان با دریچه قلب مصنوعی وجود ندارد و تمامی پیشنهادات صرفا براساس تجربیات و مطالعات انجام شده در مراکز پژوهشی است. باید توجه کرد که در این گروه از بیماران باید حتما نوعی از آنتی‌کواگولانت درمانی در دوران بارداری تجویز شود و قطع آنتی‌کواگولانت، اشتباه‌ترین رویکرد ممکن خواهد بود. استفاده از UFH به دلیل خطر بالای حوادث ترومبوآمبولیک مادری توصیه نمی‌شود. از سویی دیگر، استفاده از وارفارین نیز باوجود امنیت بالا در پیشگیری از بروز حوادث ترومبوآمبولیک مادری، با بروز عوارض جنینی و نوزادی همراه خواهد بود. با این حال استفاده از مقادیر کمتر از ۵ میلی‌گرم وارفارین در اکثر مطالعات با ایمنی نسبتا قابل قبول همراه بوده است.
