سرطان کولورکتال و موارد اورژانسی،انجمن جراحی اورژانس جهانی توصیه‌های خود را در زمینه پاره‌شدگی روده بزرگ، کارسینومای انسدادی کولون چپ، و کارسینومای انسدادی کولون راست منتشر کرد.
۱) اگر شک به انسداد کولون وجود دارد، سی‌تی اسکن بهتر از سونوگرافی شکمی می‌تواند تائید تشخیصی را فراهم کند و سونوگرافی نیز بهتر از رادیوگرافی ساده شکمی است.
2) در بیماران پایدار، مشاهده مستقیم انسداد کولونیک باید زمانی در نظر گرفته شود که کولونوسکوپی در دسترس باشد. بیوپسی‌ها زمانی گرفته می‌شوند که جایگذاری استنت اندوسکوپیک مد نظر باشد.
3) در بیماران پایدار، در موارد تشخیص پرفوراسیون در سونوی شکمی یا رادیوگرافی، انجام سی‌تی اسکن شکمی باید در نظر گرفته شود.
4) زمانی که پریتونیت منتشر در موارد پاره‌شدگی کولون ناشی از سرطان رخ می‌دهد، اولیت درمانی کنترل منبع سپسیس است.
5) در موارد پاره‌شدگی در محل تومور، رزکسیون شامل رزکسیون قراردادی با یا بدون آناستوموز، با یا بدون استوما است.
6) در موارد پرفوراسیون پروگزیمال به محل تومور، رزکسیون شامل رزکسیون همزمان تومور و مدیریت پرفوراسیون پروگزیمال است. یک کولکتومی ساب‌توتال، بسته به وضعیت دیوار کولون، ممکن است مورد نیاز باشد.
7) پروسیجر Hartmann باید به کولوستومی ساده ترجیح داده شود، زیرا کولوستومی با مدت اقامت بیشتر در بیمارستان همراه است، جراحی‌های متعدد نیاز دارد و موربیدیتی را کاهش نمی‌دهد. کولوستومی لوپ باید برای تومورهای غیرقابل جراحی در بیماران بسیار بیمار که نمی‌توانند تحت پروسیجرهای ماژور جراحی یا بیهوشی عمومی قرار گیرند، در نظر گرفته شود.
8) رزکسیون و آناستوموز اولیه (RPA) باید گزینه ارجح برای انسداد بدخیم روده بزرگ سمت چپ غیرعارضه‌دار شده در نبود دیگر عوامل خطر باشد. بیماران با خطر بالای جراحی با پروسیجر Hartmann بهتر مدیریت می‌شوند.
9) کولکتومی توتال نباید بر کولکتومی سگمنتال، در نبود پرفوراسیون سکال، شواهدی از ایسکمی روده، یا سرطان‌های همگام کولون راست ترجیح داده شود، زیرا کولکتومی توتال موربیدیتی و مورتالیتی را کاهش نمی‌دهد و با نرخ‌های بالاتر عملکرد ناقص روده همراه هستند.
10) لاپاروسکوپی نمی‌تواند برای درمان اورژانس کارسینومای انسدادی کولون چپ توصیه شود، این پروسیجر باید برای موارد مطلوب در مراکز تخصصی نگاه داشته شود.
11) سرطان‌های پیشرفته موضعی رکتال بهتر است با یک رویکرد مولتی‌مودال درمان شوند، شامل کمورادیوتراپی نئوادجوانت. اگر انسداد حاد وجود داشته باشد، از رزکسیون تومور اولیه بپرهیزید و یک استوما می‌تواند ایجاد شود.
12) اگر سرطان‌های کولون راست غیرقابل رزکسیون موجب انسداد حاد شده‌اند، گزینه ارجح، کولکتومی راست با آناستوموز اولیه است. اگر آناستوموز اولیه ایمن نباشد، یک ایلئوستومی ترمینال با فیستول کولونیک روش جایگزین است.
13) برای سرطان‌های کولون راست غیرقابل رزکسیون، یک آناستوموز لبه به لبه می‌تواند بین ایلئوم ترمینال و کولون عرضی (بای‌پس داخلی) ایجاد شود. جایگزین این روش نیز، ایجاد یک ایلئوستومی لوپ است.
14) برای انسداد سمت راست، کولکتومی راست با ایلئوستومی ترمینال باید به عنوان پروسیجر انتخابی مد نظر قرار گیرد و بیماران شدیدا ناپایدار باید با ایلئوستومی لوپ درمان شوند.
15) برای انسداد طرف چپ، پروسیجر هارتمن باید به عنوان پروسیجر انتخابی مد نظر قرار گیرد و بیماران به شدت ناپایدار باید با کولوستومی عرضی لوپ درمان شوند.
16) برای پرفوراسیون سمت چپ، پروسیجر هارتمن باید پروسیجر انتخابی باشد و اگر شکم باز مد نظر باشد، ایجاد استوما باید به تاخیر انداخته شود.
17) برای بیماران با پرفوراسیون / انسداد ناشی از ضایعات کولورکتال، شکم باز زمانی مد نظر قرار می‌گیرد که شک به سندرم کمپارتمانت شکمی وجود دارد و زنده ماندن روده پس از رزکسیون دوباره ارزیابی شود. شکم باز باید ظرف ۷ روز بسته شود.
18) در بیماران با انسداد کارسینومای کولورکتال و بدون علایم سیستمیک عفونت، پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی توصیه می‌شود که ترجیحا باسیل گرم منفی و باکتری بی‌هوازی را هدف قرار دهد، زیرا ترانس‌لوکیشن بالقوه باکتریال وجود دارد. آنتی‌بیوتیک پروفیلاکتیک باید پس از ۲۴ ساعت یا سه دوز قطع شود.
