نشست سالانه ۲۰۱۹ انجمن اندوکرین در تاریخ ۲۳ الی ۲۶ مارچ در نیواورلان آمریکا برگزار شد و فرصتی را فراهم آورد تا محققان و دانشمندان از سراسر جهان گرد هم آیند و آخرین یافته‌‌های خود را با هم به اشتراک بگذارند. با هم نگاهی داریم به برترین تحقیقات ارائه شده در این کنفرانس.
T4 بر سقط در زنان آنتی‌بادی مثبت اثری ندارد
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد تجویز لووتیروکسین پیش از بارداری در زنان با عملکرد طبیعی تیروئید که آنتی‌بادی‌های تیروئید پروکسیداز (TPO) دارند، میزان سقط را در میان افرادی که قصد باردار شدن دارند، کاهش نمی‌دهد.
آنتی‌بادی‌های تیروئید پروکسیداز در خون حدود یک‌دهم زنان با عملکرد طبیعی تیروئید دیده می‌شود و با افزایش خطر سقط و تولد زودرس در ارتباط هستند، به طوری که حضور این آنتی‌بادی‌ها با افزایش خطر حدودا ۴ برابری سقط همراه است.
در حالی که مطالعات به بررسی استفاده از لووتیروکسین در حین بارداری می‌پردازند، از جمله مواردی که با تکنولوژی‌های کمک باروری باردار می‌شوند، در زنان با آنتی‌بادی‌های TPO و عملکرد طبیعی تیروئید نتایج مختلفی را نشان داده است.
در این مطالعه دو سو کور و با کنترل پلاسبو، با حضور ۱۰۰۰ زن با سابقه قبلی سقط که یوتیروئید ولی آنتی‌بادی TPO مثبت داشتند، تفاوتی در میزان تولد زنده بین افرادی که روزانه ۵۰ میکروگرم لووتیروکسین یا پلاسبو مصرف کردند، از پیش از بارداری با پایان بارداری، دیده نشد. همچنین، تفاوتی در پیامدهای ثانویه از جمله از دست رفتن بارداری، زایمان پره‌ترم یا پیامدهای نئوناتال به دست نیامد. باید اذعان کرد که این موضوع کمی ناامید کننده است که لووتیروکسین هیچ سودی ندارد، اما واقعا مهم است چون به ما می‌گوید که ما نباید از تیروکسین برای این زنان استفاده کنیم، و اینکه ما نباید به آن‌ها امید واهی بدهیم که سودی دارد.
همچنین لازم به ذکر است که این نتایج، انجام رویه تست آنتی‌بادی تیروئید را در زنان باردار با سقط‌جنین یا ناباروری قبلی مورد سوال قرار می‌دهد.
یکی از پیش‌نیازهای لازم برای آزمایش غربالگری این است که شما باید یک درمان یا مداخله داشته باشید که نتیجه را تغییر دهد و در حال حاضر برای این جمعیت ما فاقد آن هستیم، بنابراین ما واقعا فقط ایجاد اضطراب می‌کنیم تا کمک به آن‌ها.
در بارداری‌های سالم، زنان تولید هورمون تیروئید را تا ۳۰% الی ۵۰% افزایش می‌دهند تا جنین را تامین کنند و حضور آنتی‌بادی TPO با تولید تداخل دارد.
امیدواری به Osilodrostat برای بیماری کوشینگ
داروی تحت بررسی Osilodrostat از Novartis، در درمان بیماری کوشینگ امیدواری‌های زیادی را ایجاد کرده و نتایج یک کارآزمایی فاز ۳ جدید از آن حمایت می‌کند. در کارآزمایی بالینی LINC-3، داروی فوق در ۱۳۷ بیمار مبتلا به کوشینگ بررسی شد و اثربخشی آن، امیدهای زیادی را ایجاد کرده است.
Osilodrostat یک مهارکننده ۱۱β-hydroxylase خوراکی است. این آنزیم قدم آخر cortisol biosynthesisرا در کورتکس آدرنال کاتالیز می‌کند. مکانیسم عملکرد آن مشابه داروی قبلی کوشینگ، یعنی metyrapone است، اما Osilodrostat نیمه عمر پلاسمایی طولانی‌تری دارد و در برابر ۱۱β-hydroxylase قدرت بیشتری نشان داده است.
در کارآزمایی مذکور، بیماران دریافت کننده Osilodrostat، پاسخ پایدارتری در میانگین کورتیزول آزاد ادرار، در مقایسه با پلاسبو، در ۳۴ هفته پیگیری نشان دادند. این بیماران همچنین بهبود را در علایم بالینی هیپرکوتیزولیسم و کیفیت زندگی پیدا کردند. داروی فوق به خوبی تحمل شده و عوارض جانبی پیش‌بینی نشده‌ای نداشت.
