فشارخون در بارداری
هیپرتانسیون کانادا و انجمن زنان و مامایی کانادا منتشر کردند
راهنمای بالینی مدیریت فشار خون در بارداری
هیپرتانسیون کانادا و انجمن زنان و مامایی کانادا در بیانیه مشترکی به توصیه‌های مدیریتی فشار خون در بارداری پرداخته‌اند. آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به خلاصه‌ای از این راهنما.
– در این راهنمای بالینی، توصیه شده که فشار خون زنان باردار باید طبق یک پروتکل استانداردسازی شده و پس از یک دوره استراحت در یک محیط ساکت، در وضعیت نشسته، درحالی که بازوی آنها در سطح قلب قرار گرفته باشد و با استفاده از یک کاف با سایز مناسب (مثلا، طول آن ۵/۱ برابر اندازه دور بازو) اندازه‌گیری شود.
– بازویی که فشار خون بیشتری را نشان می‌دهد باید برای تشخیص فشارخون و مانیتورینگ فشار خون استفاده شود.
– فشار خون افزایش یافته غیرشدید باید در همان جلسه ویزیت، دوباره اندازه‌گیری شود، با فاصله زمانی حداقل ۱۵ دقیقه از زمان اندازه‌گیری اولیه.
– بیش از ۵۰ درصد زنان که اولین قرائت فشار خون آنها معادل ۹۰/۱۴۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر باشد، تحت تاثیر اثر کت سفید هستند.
– تعریف فشارخون در بارداری عبارت است از فشار خون سیستولیک معادل ۱۴۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر و/یا فشار خون دیاستولیک معادل ۹۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر (میانگین حداقل دو بار اندازه‌گیری با فاصله زمانی حداقل ۱۵ دقیقه).
– شدت فشارخون در بارداری براساس وجود درگیری ارگان هدف (مثلا، مادری یا خود جنین) همچنین سطح واقعی فشار خون تعیین می‌شود.
– سطح فشار خون بین ۹۰/۱۴۰ میلی‌متر جیوه و کمتر از ۱۱۰/۱۶۰ میلی‌متر جیوه به عنوان فشار خون غیرشدید در بارداری در نظر گرفته می‌شود.
– سطح فشار خون معادل ۱۱۰/۱۶۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر با افزایش خطر استروک مادری در بارداری همراه است و به عنوان حد مرزی تشخیص فشارخون شدید در بارداری محسوب می‌شود.
– درمان آنتی‌هیپرتانسیو برای میانگین فشار خون سیستولیک معادل ۱۴۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر یا میانگین فشار خون دیاستولیک معادل ۹۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر در زنان باردار مبتلا به هپرتانسیون مزمن، هیپرتانسیون بارداری یا پره‌اکلامپسی توصیه می‌شود.
– درمان اولیه آنتی‌هیپرتانسیو باید به صورت مونوتراپی از داروهای خوراکی خط اول زیر انتخاب شوند:
۱- لابتالول
۲- متیل‌دوپا
۳- نیفدیپین طولانی‌اثر
۴- دیگر بتا – بلاکرهای خوراکی (acebutolol, metoprolol, pindolol, propranolol).
– دیگر داروهای آنتی‌هیپرتانسیو نیز می‌توانند به عنوان داروهای خط دوم تجویز شوند، مانند کلونیدین، هیدرالازین و دیورتیک‌های تیازیدی.
– مهارکننده‌های ACE و بلاکرهای گیرنده آنژیوتنسین نباید در زنان باردار تجویز شود.
– فشار خون دیاستولیک معادل ۸۵ میلی‌متر جیوه باید به عنوان هدف درمانی در زنان باردار دریافت کننده درمان آنتی‌هیپرتانسیو مبتلا به هیپرتانسیون مزمن یا هیپرتانسیون بارداری در نظر گرفته شود. هدف مشابهی نیز باید برای زنان باردار مبتلا به پره‌اکلامپسی در نظر گرفته شود.
– اگر سطح هدف فشار خون با مونوتراپی دوز استاندارد به دست نیاید، باید داروهای اضافی آنتی‌هیپرتانسیو تجویز شوند. داروهای افزوده شده باید از کلاس‌های دارویی مختلف نسبت به گزینه‌های درمانی خط اول یا دوم باشد.
– زنان مبتلا به هیپرتانسیون شدید با فشار خون سیستولیک ۱۶۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر یا فشار خون دیاستولیک ۱۱۰ میلی‌متر جیوه یا بیشتر در دوران بارداری به درمان فوری آنتی‌هیپرتانسیو نیاز دارند، زیرا یکی از اورژانس‌های بارداری محسوب می‌شود.
Reference: Butalia S, Audibert F, Cote AM, Hypertension Canada’s 2018 Guidelines for the Management of Hypertension in Pregnancy.
