محققان در کنگره علمی انجمن پزشکی باروری آمریکا اعلام کردند، به نظر می رسد زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیکPCOSپیش از یائسگی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی، حمله قلبی و سایر حوادث قلبی عروقی پس
از یائسگی قرار دارند. در واقع، آنها در بررسی های خود به این نتیجه رسیدند که تشخیص PCOSقبل از یائسگی با ۶۴ درصد افزایش خطر بیماری قلبی عروقی پس از یائسگی، مستقل از سن فرد در زمان ورود به مطالعه، نژاد، شاخص توده بدنی و وضعیت مصرف دخانیات همراه است. در نظرگرفتن نتایج برای زنانی که به دنبال مراقبت مربوطبه باروری هستند، مهم است.
پزشکان اغلب با زنان مبتلا به PCOS روبه رو هستند که به دلیل مشکل در بارداری به پزشک مراجعه می کنند، اما اغلب ]آنها[ بعد از اینکه خانواده خود را ایجاد کردند برای دریافت مراقبت بازنمی گردند،اما این دسته از بیماران باید اطلاعات کاملی در مورد خطرات قلبی عروقی طولانی مدت داشته باشند و به آنها تاکید شود که این خطرات مدتها پس از پایان سال های باروری نیز ادامه پیدا می کنند.
پیش از این، خصوصیات PCOS در دوران بلوغ شناخته شده بوده، از جمله هایپرآندروژنیسم،آکنه، خونریزی نامنظم و سنین متغیر قاعدگی.
به همین ترتیب، در سال های باروری زنان، PCOS با خونریزی غیرطبیعی رحم، هیرسوتیسم، دیس لیپیدمی، ناباروری، تحمل مختل شده گلوکز،دیابت حاملگی و پره اکلامپسی ارتباط دارد، اما آنچه که کمتر مشخص است، این است که اختلال عملکرد قلبی و متابولیک پایه طی سال های تولید مثل، بعدا به بیماری قلبی عروقی پس از یائسگی تبدیل می شود یا خیر.
تغییرات یائسگی ممکن است خطر ابتلا را به بیماری های قلبی عروقی در زنان مبتلا به PCOSکاهش دهد، زیرا مشخص شده که به طور کلی،سطح آندروژن در دوران یائسگی کاهش می یابد.
علاوه بر این، پیری تخمدان ممکن است در زنان مبتلا به PCOS به تأخیر بیفتد، که می تواند در برابر بیماری های قلبی عروقی محافظت ایجاد کند.
به همین منظور، محققان آنالیز ثانویه داده های مطالعه کوهورت آینده نگر را کامل کردند. زنانی که در این مطالعه وارد شدند،در ابتدای ورود ۴۲ تا ۵۲ سال سن داشتند. دارای رحم و حداقل یک تخمدان بوده و طی ۳ ماه پیش از ورود، پریود می شدند. در صورتی که زنان هم دارای هیپرآندروژنیسم بیوشیمیایی و هم سابقه قاعدگی نامنظم بودند، مبتلا به PCOS در نظر گرفته شدند.
اگر شرکت کنندگان اطلاعات کاملی در مورد وضعیت قاعدگی پایه و تستوسترون تام خود داشته و حداقل یک بار برای پیگیری بعد از یائسگی مراجعه کردند، در آنالیز ثانویه شرکت داده شدند.
در صورت عدم وجود گزارش در مورد سن یائسگی زنان، حدود ۵۱ سالگی برای آن تعیین شد )یا اگر
در سن ۵۱ سالگی وارد مطالعه شدند، یک سال پس از آن در نظر گرفته شد(. در ویزیت بعدی،زنان به ارائه هرگونه گزارش در مورد بیماری قلبی عروقی در خود پس از یائسه شدن پرداختند.
پیامد اولیه این مطالعه، اولین رویداد قلبی عروقی پس از یائسگی بود. این موارد شامل هر یک از حوادث زیر ا ست
: سکته قلبی، حوادث مغزی عروقی
یا استروک،
آنژین، مداخله کرونر از راه پوست یا
آنژیوپلاستی،
پیوند عروق کرونر،
نارسایی احتقانی قلب،
پروسیجر شریان کاروتید،
بیماری شریان محیطی یا پروسیجر اندام تحتانی،
پروسیجر شریان کلیوی،
ترومبوز عمقی وریدی،
آمبولی ریوی و آنوریسم آئورت شکمی.
در میان ۱۳۴۰ زنی که در آنالیز ثانویه شرکت داده شدند، ۱۳ درصد آنها مبتلا به PCOS بودند. متوسط
سن شرکت کنندگان در زمان غربالگری و در زمان یائسه شدن، بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت،
اما از نظر دیگر ویژگی های پایه اختلافاتی دیده شد.
زنان بیشتری در گروه PCOS سیگار می کشیدند و BMI بالاتری داشتند. همچنین زنان در این گروه
فشار خون سیستولیک بالاتر، کلسترول بالاتر و قند ناشتای بالاتری را نشان دادند.
پس از کنترل تاثیر سن در زمان ورود به مطالعه، نژاد، BMI ، و وضعیت سیگار کشیدن، زنانی که
مبتلا به PCOS بودند، ۶/ ۱ برابر بیشتر شانس خطر بروز حوادث قلبی عروقی را داشتند. همچنین، این
دسته از زنان نمرات بالاتری را در خطر بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک نشان دادند، اما نمره خطر ۱۰ -سال فرامینگهام آنها تفاوت قابل توجهی با زنان غیر-مبتلا به PCOS نداشت.
این مطالعه بر اهمیت شناسایی PCOS قبل از یائسگی، نه فقط برای بهزیستی فوری بیمار، بلکه همچنین به منظور انجام مشاوره و ارجاع مناسب جهت بهینه سازی اقدامات پیشگیری اولیه، ثانویه و ثالثیه در برابر CVD و بیماری و مرگ و میر ناشی از آن تأکید می کند. متخصصانی که روی بهداشت باروری و زنان در سنین باروری تمرکز می کنند،این فرصت را دارند تا نقشی حیاتی در بهینه سازی طولانی مدت سلامت بیماران خود ایفا کنند.
