شیوع درماتیت هرپتی فرم در بیماری سلیاک
نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که حدود ۸ درصد از بیماران مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است درماتیت هرپتی‌فرم هم داشته
باشند و این بیماران احتمالا کمتر طرف مشورت برای رعایت رژیم غذایی بدون گلوتن قرار می‌گیرند.
بیش از ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به درماتیت هرپتی‌فرم دچار انتروپاتی حساس به گلوتن هم هستند، اما شیوع درماتیت هرپتی‌فرم
میان بیماران مبتلا به بیماری سلیاک و ویژگی‌های این گروه از بیماران نامشخص است.
به همین منظور، محققان آمریکایی داده‌های ۳۷۷۵ بیمار مبتلا به بیماری سلیاک را که در Celiac Disease Foundation’s survey-
based iCureCeliac patient-powered research network ثبت‌نام شده بودند، بررسی کردند.
همه بیماران با تشخیص بیماری سلیاک، بیماری سلیاک مقاوم به درمان، یا درماتیت هرپتی‌فرم مواجه بودند. تعریف گسترده درماتیت
هرپتی‌فرم شامل همه بیماران مبتلا به درماتیت هرپتی‌فرم که خود بیمار گزارش کرده بود، و تعریف دقیق شامل درماتیت هرپتی‌فرم
که خود بیمار گزارش کرده بود و این تشخیص با نتایج بیوپسی پوستی تائید شده بود.
شیوع درماتیت هرپتی‌فرم با استفاده از تعریف دقیق، معادل ۷/۲۱ درصد و با استفاده از اطلاعاتی که فقط خود بیمار ارائه کرده بود،
معادل ۹۵/۷ درصد گزارش شد.
هم درماتیت هرپتی‌فرم و هم بیماری سلیاک عمدتا در زنان سفیدپوست یافت شد، اما بیماران گروه درماتیت هرپتی‌فرم به‌طور
قابل‌توجهی از بیماران گروه بیماری سلیاک در زمان تشخیص، مسن‌تر بودند. از سوی دیگر، ۴/۱۳ درصد از بیماران مبتلا به درماتیت
هرپتی‌فرم و ۷/۵ درصد از بیماران سلیاکی مشاوره رژیم غذایی بدون گلوتن را در زمان تشخیص وضعیت‌شان دریافت نکردند.
بیماران مبتلا به بیماری سلیاک به دلیل مواجهه طولانی‌مدت با گلوتن و التهاب روده، با خطر لنفوم سلول T مرتبط با آنتروپاتی روبه‌رو
هستند و بعضی شواهد نشان می‌دهند که این خطر ممکن است با محدودیت گلوتن در رژیم غذایی کاهش یابد. رژیم غذایی بدون
گلوتن به ویژه در ۵ سال اول پس از تشخیص بسیار مهم است زیرا افزایش مرگ‌و‌میر ناشی از لنفوم در این پنجره زمانی وجود دارد.
از آنجا که اکثر بیماران مبتلا به درماتیت هرپتی‌فرم دارای آنتروپاتی زمینه‌ای هستند و ممکن است متخصصین پوست اولین کسانی
باشند که بیماران مبتلا به بیماری سلیاک را تشخیص می‌دهند، باید بیماران را برای مشاوره رژیم غذایی بدون گلوتن نزد متخصصین
گوارش یا تغذیه ارجاع دهند.
نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده وجود یک شکاف عملی بالقوه است زیرا بیماران مبتلا به درماتیت هرپتی‌فرم در مقایسه با بیماران
مبتلا به بیماری سلیاک اما بدون درماتیت هرپتی‌فرم، با احتمال کمتر دریافت مشاوره در مورد رژیم غذایی بدون گلوتن در زمان
تشخیص بیماری مواجه هستند. برای درک بهتر جمعیت مبتلا به درماتیت هرپتی‌فرم، انجام مطالعات آینده‌نگر بیشتری لازم است، به
طور خاص اگر بیماری‌های همراه و پیش‌آگهی مواردی را در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک اما بدون درماتیت هرپتی‌فرم نشان دهد.
همچنین، انجام آزمایشات سرولوژیک و ژنتیکی برای تشخیص بیماری سلیاک در بیماران مبتلا به درماتیت هرپتی‌فرم ضروری است.
