این مقاله دستورالعملهای اروپایی سال ۲۰۲۴ را برای مدیریت تبخال تناسلی ارائه میدهد که یکی از شایعترین عفونتهای مقاربتی در جهان است. این دستورالعمل شامل توصیههایی مبتنی بر شواهد برای تشخیص، درمان، پیگیری و پیشگیری از انتقال بیماری است. همچنین، راهکارهایی برای مدیریت موارد خاص مانند بارداری و همزمانی با HIV ارائه میدهد.
- مقدمه: ماهیت تبخال تناسلی
تبخال تناسلی ناشی از ویروسهای هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) و نوع ۲ (HSV-2) است.
این ویروس پس از عفونت اولیه در گانگلیونهای حسی به حالت نهفته در میآید و میتواند به شکل ضایعات علامتدار یا ریزش ویروسی بدون علامت بازفعال شود.
تنها ۲۵% از مبتلایان علائم بالینی دارند و بسیاری از موارد تشخیص داده نمیشوند.
- تشخیص و ارزیابی بالینی
تشخیص بالینی: علائم شامل ضایعات وزیکولی و اولسراتیو همراه با آدنیت موضعی است، اما این علائم در بسیاری از بیماران غیراختصاصی هستند.
تشخیص آزمایشگاهی:
تست PCR بهعنوان روش استاندارد طلایی برای تشخیص ویروس معرفی شده است.
تایپ HSV (HSV-1 یا HSV-2) برای مشاوره و مدیریت بیمار ضروری است.
تست سرولوژی تنها در موارد خاص توصیه میشود، مانند عفونتهای مزمن یا مشکوک به عفونت اولیه.
تشخیص افتراقی: شامل بیماریهایی مانند سفلیس، زونا، و لنفوگرانولوما ونروم است.
- درمان تبخال تناسلی
عفونت اولیه:
درمان با آنتیویروسهای خوراکی شامل آسیکلوویر، والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر در کاهش شدت و مدت علائم موثر است.
درمان باید بلافاصله و بر اساس تشخیص بالینی آغاز شود.
عفونتهای عودکننده:
درمان اپیزودیک با داروهای خوراکی برای کاهش شدت و مدت عفونت استفاده میشود.
در موارد با عود مکرر (بیش از ۶ بار در سال)، درمان سرکوبگرانه بلندمدت توصیه میشود.
- پیشگیری از انتقال ویروس
انتقال: ریسک انتقال در زمان ضایعات فعال یا دوره پیشدرمانی بیشتر است، اما انتقال در زمانهای بدون علامت نیز رخ میدهد.
اقدامات پیشگیری:
استفاده از کاندوم به طور مداوم توصیه میشود، هرچند اثربخشی آن کامل نیست.
درمان سرکوبگرانه با والاسیکلوویر یا آسیکلوویر میتواند خطر انتقال به شریک جنسی را تا ۵۰% کاهش دهد.
- مدیریت تبخال در شرایط خاص
بارداری:
عفونت اولیه:
درمان آنتیویروسی در طول بارداری ضروری است تا خطر انتقال به نوزاد کاهش یابد.
در موارد عفونت در سهماهه سوم، زایمان سزارین توصیه میشود.
عفونتهای عودکننده:
از هفته ۳۶ بارداری، درمان سرکوبگرانه برای کاهش ریزش ویروسی و پیشگیری از عفونت نوزادی پیشنهاد میشود.
افراد مبتلا به HIV:
درمان مشابه افراد غیرمبتلا است، اما در موارد پیشرفته HIV، دوزهای بالاتر دارو یا درمانهای جایگزین ممکن است مورد نیاز باشد.
سرکوب تبخال در افراد مبتلا به HIV میتواند خطر پیشرفت HIV را کاهش دهد.
- مشاوره و حمایت روانشناختی
تشخیص تبخال تناسلی اغلب باعث ایجاد استرس روانی و انگ اجتماعی میشود.
مشاوره باید شامل اطلاعاتی درباره ماهیت بیماری، انتقال، تاثیرات بر بارداری و روشهای کاهش استرس باشد.
بیمارانی که به تشخیص خود سازگار نمیشوند، نیازمند پیگیری و حمایت بلندمدت هستند.
- مدیریت نوزادان متولدشده از مادران مبتلا
در صورت عفونت اولیه مادر، نوزاد باید از نظر علائم عفونت بررسی شود و درمان آنتیویروسی در صورت لزوم آغاز گردد.
نوزادانی که از مادران با عفونت عودکننده متولد میشوند، معمولاً خطر کمتری برای ابتلا دارند اما نیازمند مراقبت دقیق هستند.
- جمعبندی
این دستورالعمل بر اهمیت تشخیص سریع، شروع درمان موثر، و ارائه اطلاعات و حمایت کافی برای بیماران تأکید دارد. همچنین، بر نقش اقدامات پیشگیریکننده و آموزش بیماران و شرکای آنها در کنترل این بیماری تأکید شده است. این راهنما تا سال ۲۰۲۹ معتبر است و مورد بازبینی قرار نخواهد گرفت.
منبع:
دستورالعمل های اروپایی ۲۰۲۴ برای مدیریت تبخال تناسلی
