تازه های پزشکی

تیروئیدکتومی بدون ید رادیواکتیو در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید کم‌خطر

این مطالعه نتایج یک کارآزمایی بالینی تصادفی و چندمرکزی (ESTIMABL2) را بررسی می‌کند که در آن اثربخشی پیگیری بدون ید رادیواکتیو (¹³¹I) پس از تیروئیدکتومی در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید کم‌خطر با درمان استاندارد شامل ید رادیواکتیو مقایسه شده است.


زمینه و ضرورت مطالعه:

ید رادیواکتیو به طور گسترده‌ای برای از بین بردن بافت باقی‌مانده تیروئید و پیشگیری از عود سرطان تیروئید استفاده می‌شود. اما در بیماران کم‌خطر، که احتمال بازگشت سرطان کمتر از ۵٪ و مرگ‌ومیر مرتبط کمتر از ۲٪ است، نقش ید رادیواکتیو مورد تردید قرار گرفته است. با توجه به عوارض بالقوه، هزینه‌ها، و پیامدهای روانی، این مطالعه تلاش کرده است نشان دهد که آیا می‌توان درمان ید رادیواکتیو را در این گروه حذف کرد یا خیر.


روش‌شناسی:

طراحی مطالعه:

  • کارآزمایی تصادفی، باز (Open-label)، فاز ۳، و چندمرکزی.
  • اجرا در ۳۵ مرکز درمانی فرانسه بین مه ۲۰۱۳ تا مارس ۲۰۱۷.

شرکت‌کنندگان:

  • تعداد کل: ۷۷۶ بیمار با سرطان تیروئید کم‌خطر.
  • معیارهای ورود:
    • انجام تیروئیدکتومی کامل (با یا بدون دیسکسیون گره‌های لنفاوی).
    • عدم وجود یافته‌های مشکوک در سونوگرافی گردن پس از جراحی.
    • بیماران با مراحل T1am یا T1b و وضعیت گره لنفاوی N0 یا Nx.
    • سن بالای ۱۸ سال.
  • معیارهای خروج: سرطان تیروئید با زیرگونه‌های تهاجمی یا گسترش خارج تیروئیدی.

مداخله‌ها:

  • گروه بدون ید رادیواکتیو: هیچ دوزی از ید ¹³¹I دریافت نکردند.
  • گروه با ید رادیواکتیو: دوز پایین ۱.۱ گیگابکرل (۳۰ میلی‌کوری) ید رادیواکتیو دریافت کردند.

پیگیری:

  • اندازه‌گیری تیروگلوبولین و آنتی‌بادی تیروگلوبولین سالانه.
  • سونوگرافی گردن هر دو سال یک‌بار.
  • رویدادها شامل عوارض ساختاری، عملکردی، یا بیولوژیک (مانند افزایش تیروگلوبولین) ثبت شد.

یافته‌های کلیدی:

۱. نتایج کلی:

  • نرخ بیماران بدون عوارض پس از ۵ سال:
    • گروه بدون ید: ۹۳.۲٪.
    • گروه با ید: ۹۴.۸٪.
    • تفاوت: -۱.۶٪ (در محدوده غیرمعنی‌دار).
  • عوارض:
    • تعداد کل عوارض:
      • گروه بدون ید: ۲۴ بیمار (۶.۸٪).
      • گروه با ید: ۱۸ بیمار (۵.۲٪).
    • نوع عوارض:
      • عوارض ساختاری: ۱۱ مورد (۶ مورد در گروه بدون ید، ۵ مورد در گروه با ید).
      • عوارض بیولوژیک: ۳۱ مورد (۱۸ مورد در گروه بدون ید، ۱۳ مورد در گروه با ید).

۲. پیامدهای کلینیکی:

  • هیچ تفاوت معنی‌داری در عوارض ساختاری یا نیاز به درمان‌های اضافی (جراحی یا ید) بین دو گروه وجود نداشت.
  • بیماران با تیروگلوبولین بالای ۱ نانوگرم در میلی‌لیتر پس از جراحی در هر دو گروه احتمال بیشتری برای عوارض داشتند.

۳. عوامل پیش‌بینی‌کننده عوارض:

  • سن بالای ۵۵ تا ۶۰ سال.
  • تومورهای بزرگ‌تر.
  • هیستولوژی فولیکولی.

۴. نیاز به درمان‌های اضافی:

  • تعداد بیماران نیازمند درمان اضافی در هر دو گروه یکسان بود (۱۱ نفر).

بحث و نتیجه‌گیری:

  1. ایمنی و اثربخشی:
    این مطالعه نشان داد که پیگیری بدون ید رادیواکتیو به اندازه درمان استاندارد ایمن و مؤثر است.
  2. مزایا:
    • کاهش عوارض جانبی ناشی از ید.
    • کاهش هزینه‌های درمانی و بهبود کیفیت زندگی بیماران.
  3. پیامدهای بالینی:
    • در بیماران کم‌خطر، استفاده روتین از ید رادیواکتیو ضروری نیست.
    • سطح تیروگلوبولین پس از جراحی می‌تواند به عنوان یک شاخص برای تصمیم‌گیری در مورد درمان ید استفاده شود.

پیامدهای پژوهش:

این یافته‌ها می‌توانند رویکردهای درمانی را در بیماران کم‌خطر تغییر دهند و راه را برای درمان‌های کمتر تهاجمی باز کنند. ادامه پیگیری طولانی‌مدت برای بررسی عودهای دیرهنگام ضروری است.

حامیان مالی:

این مطالعه توسط وزارت بهداشت فرانسه و موسسات پژوهشی مرتبط با سرطان حمایت شد.

اگر بخش خاصی از مقاله یا جزئیات آماری بیشتری مد نظر شماست، لطفاً اطلاع دهید.

فایل مقاله:

Thyroidectomy-without-radioiodine-in-patients-with

Tags

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Articles

Back to top button
Close
Close