تیروئیدکتومی بدون ید رادیواکتیو در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید کمخطر

این مطالعه نتایج یک کارآزمایی بالینی تصادفی و چندمرکزی (ESTIMABL2) را بررسی میکند که در آن اثربخشی پیگیری بدون ید رادیواکتیو (¹³¹I) پس از تیروئیدکتومی در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید کمخطر با درمان استاندارد شامل ید رادیواکتیو مقایسه شده است.
زمینه و ضرورت مطالعه:
ید رادیواکتیو به طور گستردهای برای از بین بردن بافت باقیمانده تیروئید و پیشگیری از عود سرطان تیروئید استفاده میشود. اما در بیماران کمخطر، که احتمال بازگشت سرطان کمتر از ۵٪ و مرگومیر مرتبط کمتر از ۲٪ است، نقش ید رادیواکتیو مورد تردید قرار گرفته است. با توجه به عوارض بالقوه، هزینهها، و پیامدهای روانی، این مطالعه تلاش کرده است نشان دهد که آیا میتوان درمان ید رادیواکتیو را در این گروه حذف کرد یا خیر.
روششناسی:
طراحی مطالعه:
- کارآزمایی تصادفی، باز (Open-label)، فاز ۳، و چندمرکزی.
- اجرا در ۳۵ مرکز درمانی فرانسه بین مه ۲۰۱۳ تا مارس ۲۰۱۷.
شرکتکنندگان:
- تعداد کل: ۷۷۶ بیمار با سرطان تیروئید کمخطر.
- معیارهای ورود:
- انجام تیروئیدکتومی کامل (با یا بدون دیسکسیون گرههای لنفاوی).
- عدم وجود یافتههای مشکوک در سونوگرافی گردن پس از جراحی.
- بیماران با مراحل T1am یا T1b و وضعیت گره لنفاوی N0 یا Nx.
- سن بالای ۱۸ سال.
- معیارهای خروج: سرطان تیروئید با زیرگونههای تهاجمی یا گسترش خارج تیروئیدی.
مداخلهها:
- گروه بدون ید رادیواکتیو: هیچ دوزی از ید ¹³¹I دریافت نکردند.
- گروه با ید رادیواکتیو: دوز پایین ۱.۱ گیگابکرل (۳۰ میلیکوری) ید رادیواکتیو دریافت کردند.
پیگیری:
- اندازهگیری تیروگلوبولین و آنتیبادی تیروگلوبولین سالانه.
- سونوگرافی گردن هر دو سال یکبار.
- رویدادها شامل عوارض ساختاری، عملکردی، یا بیولوژیک (مانند افزایش تیروگلوبولین) ثبت شد.
یافتههای کلیدی:
۱. نتایج کلی:
- نرخ بیماران بدون عوارض پس از ۵ سال:
- گروه بدون ید: ۹۳.۲٪.
- گروه با ید: ۹۴.۸٪.
- تفاوت: -۱.۶٪ (در محدوده غیرمعنیدار).
- عوارض:
- تعداد کل عوارض:
- گروه بدون ید: ۲۴ بیمار (۶.۸٪).
- گروه با ید: ۱۸ بیمار (۵.۲٪).
- نوع عوارض:
- عوارض ساختاری: ۱۱ مورد (۶ مورد در گروه بدون ید، ۵ مورد در گروه با ید).
- عوارض بیولوژیک: ۳۱ مورد (۱۸ مورد در گروه بدون ید، ۱۳ مورد در گروه با ید).
- تعداد کل عوارض:
۲. پیامدهای کلینیکی:
- هیچ تفاوت معنیداری در عوارض ساختاری یا نیاز به درمانهای اضافی (جراحی یا ید) بین دو گروه وجود نداشت.
- بیماران با تیروگلوبولین بالای ۱ نانوگرم در میلیلیتر پس از جراحی در هر دو گروه احتمال بیشتری برای عوارض داشتند.
۳. عوامل پیشبینیکننده عوارض:
- سن بالای ۵۵ تا ۶۰ سال.
- تومورهای بزرگتر.
- هیستولوژی فولیکولی.
۴. نیاز به درمانهای اضافی:
- تعداد بیماران نیازمند درمان اضافی در هر دو گروه یکسان بود (۱۱ نفر).
بحث و نتیجهگیری:
- ایمنی و اثربخشی:
این مطالعه نشان داد که پیگیری بدون ید رادیواکتیو به اندازه درمان استاندارد ایمن و مؤثر است. - مزایا:
- کاهش عوارض جانبی ناشی از ید.
- کاهش هزینههای درمانی و بهبود کیفیت زندگی بیماران.
- پیامدهای بالینی:
- در بیماران کمخطر، استفاده روتین از ید رادیواکتیو ضروری نیست.
- سطح تیروگلوبولین پس از جراحی میتواند به عنوان یک شاخص برای تصمیمگیری در مورد درمان ید استفاده شود.
پیامدهای پژوهش:
این یافتهها میتوانند رویکردهای درمانی را در بیماران کمخطر تغییر دهند و راه را برای درمانهای کمتر تهاجمی باز کنند. ادامه پیگیری طولانیمدت برای بررسی عودهای دیرهنگام ضروری است.
حامیان مالی:
این مطالعه توسط وزارت بهداشت فرانسه و موسسات پژوهشی مرتبط با سرطان حمایت شد.
اگر بخش خاصی از مقاله یا جزئیات آماری بیشتری مد نظر شماست، لطفاً اطلاع دهید.
فایل مقاله: