دیابت بارداری، دیابت نوع ۲ و بیش‌فعالی کودکان
نتایج جدید محققان نشان می‌دهد خطر بروز اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی یا ADHA ممکن است در کودکان مادرانی بیشتر دیده شود که به دلیل ابتلا به دیابت بارداری یا دیابت نوع ۲، به مدت بیش از ۲ ماه در طول دوران بارداری، از داروهای ضدبارداری استفاده کنند: «تحقیقات ما نشان می‌دهد کودکانی که مادرانشان مبتلا به دیابت بارداری یا دیابت نوع ۲ بوده و نیاز به مصرف داروهای ضددیابت در دوران بارداری داشته‌اند، در مقایسه با دیگر کودکانی که در معرض داروهای ضددیابت نبوده‌اند، در معرض خطر بیشتر ابتلا به ADHD هستند. نتایج این مطالعه اخیرا در نشست سالانه ۲۰۱۶ انجمن مطالعات دیابت اروپا ارایه شد.
محقق ارشد و ارایه دهنده این مطالعه معتقد است: «بزرگی این ارتباط به نظر می‌رسد با افزایش زمان استفاده از داروهای ضددیابت دردوران بارداری بیشتر خواهد شد. در کودکانی که مادرانشان به مدت بیش از ۶۰ روز از داروهای ضددیابت دردوران بارداری استفاده کرده‌اند، پس از تعدیل چندمتغیره، دریافتیم که با افزایش ۲۳ درصدی در بروز ADHD مواجه هستند (نسبت خطر: ۲۳/۱) که از نظر آماری قابل‌توجه و معنی‌دار است.» البته کامنت دیگری که روی این مطالعه گذاشته شد، آن بود که ۸۵ درصد زنان این مطالعه در واقع روی انسولین‌درمانی بودند. نتایج بسیار جالب‌توجه هستند اما نمی‌توان گفت انسولین تاثیر منفی بر نوزادان خواهد داشت. شاید بهتر بود در مورد وضعیت هیپرگلیسمی بیماران نیز اطلاعاتی داده می‌شد. در این مورد بحث خاصی صورت نگرفته، اما ممکن است با پیامدها درارتباط باشند. این مطالعه، از آن جهت اهمیت زیادی دارد که تاکنون در این زمینه پژوهش‌های زیادی انجام نشده و همچنین درمان با انسولین در زنان باردار مبتلا به دیابت نوع ۲ امری رایج است. البته ذکر این نکته الزامی است که در حال حاضر از نتایج این مطالعه نمی‌توان نتیجه‌گیری کرد داروهای ضددیابت خطرناک هستند. بلکه نیاز به تعریف فنوتیپیکال جزئیات از جمعیت مورد مطالعه هست و مخدوش‌کننده‌های اندازه‌گیری نشده هم ارزیابی شوند.
شکاف اطلاعاتی: دیابت بارداری، دیابت نوع ۲ و ADHD
دیابت نوع ۲ مادری و دیابت بارداری با افزایش خطرات موربیدیتی پری‌ناتال، همچنین چاقی و اختلالات متابولیک در کودکان همراه است، اما ارتباط میان دیابت بارداری و اختلالات عصبی‌رفتاری هنوز به خوبی بررسی نشده است. هدف از انجام این مطالعه مبتنی بر جمعیت بزرگ و گذشته‌نگر، ارزیابی ارتباط دیابت نوع ۲ مادری یا دیابت بارداری با خطر ADHD در نوزادان است. اطلاعات مورد نیاز از سوابق پزشکی الکترونیکی بارداری‌های تک قلویی در فاصله سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۹ که زایمان بین هفته ۱۸ و ۴۴ بارداری انجام شده بود، جمع‌آوری شد. کودکان مبتلا به اوتیسم، همچنین مادران مبتلا به دیابت نوع ۱ یا سندرم تخمدان پلی‌کیستیک از این مطالعه کنار گذاشته شدند تا تمرکز اصلی مطالعه روی دیابت نوع ۲ و دیابت بارداری باشد. کودکان شرکت کنندگان تا زمان تشخیص ADHD یا آخرین زمان حضور در مطالعه یا فوت یا تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۴ پیگیری شدند. کودکان مادرانی که مبتلا به دیابت نوع ۲ یا بارداری بودند، از نظر سن بارداری و نژاد طبقه‌بندی شده و با کودکانی که با دیابت مادری مواجهه نداشتند، مقایسه شدند. در آنالیز یافته‌ها، عوامل مخدوش‌کننده‌ای مانند سن مادر در زمان زایمان، درآمد خانواده، آموزش، سابقه مادری ADHD، و جنسیت، همچنین دیگر فاکتورهای مخدوش کننده بالقوه، همچون پره‌اکلامپسی/اکلامپسی، هفته بارداری در زمان زایمان، وزن نوزاد در زمان تولد، و نواقص تولد در نظر گرفته شدند. میزان بروز ADHD در همه گروه‌ها مشابه هم بود: ۱/۴ درصد در کودکانی که مادرانشان دیابت نداشتند، ۹/۳ درصد در کودکانی که مادرانشان دیابت نوع ۲ داشتند، ۸/۳ درصد در کودکانی با مادران مبتلا به دیابت بارداری. محققان در ادامه، به این نتیجه رسیدند کودکان مادرانی که داروهای ضددیابت مصرف می‌کردند، در مقایسه با کودکان به دنیا آمده از مادران مبتلا به دیابت که در دوران بارداری هیچ دارویی مصرف نمی‌کردند، با خطر کم اما قابل توجه و معنی‌داری در افزایش بروز ADHD مواجه بودند (نسبت خطر: ۲۰/۱). در میان زنان مبتلا به دیابت نوع دو، ۴۷ درصد در طول بارداری دارو مصرف می‌کردند، در حالی که ۲۹ درصد مبتلایان به دیابت بارداری تحت درمان دارویی قرار می‌گرفتند. نکته جالب توجه آنکه هرچه دوره مصرف داروها در بارداری بیشتر بود، خطر بروز ADHD هم بیشتر می‌شد، به طوریکه بیشترین میزان خطر با دوره بیش از ۶۰ روز به دست آمد، اما دوره کمتر از ۶۰ روز، خطر را به‌طور معنی‌داری افزایش نمی‌دا
