چاقی وکیفیت و کمیت اسپرمها
چاقی وکیفیت و کمیت اسپرمها
محققان برای نخستین بار، با آنالیز پیشرفته و با کمک کامپیوتر اسپرم یا CASA، نشان دادند که اسپرمهای مردان چاق نابارور، در مقایسه با اسپرمهای مردان نابارور که وزن طبیعی دارند، از کیفیت، کمیت و مورفولوژی پائینتری برخوردار هستند. نتایج به دست آمده از یک مطالعه کوهورت گذشتهنگر با حضور ۱۲۸۵ مرد نابارور نشان داد که شاخص توده بدنی ۳۰ یا بالاتر، در مقایسه با وزن طبیعی و در محدوده نرمال، با حجم کمتر مایه منی، تعداد کمتر اسپرم، غلظت کمتر، حرکت پیشرونده کمتر و تحرک کلی کمتر مرتبط است که همه این ارتباطها از نظر آماری معنیدار بودند. به اعتقاد نویسندگان، این نخستین مطالعهای است که در مورد پارامترهای غیرطبیعی اسپرم در مردان چاق براساس CASA میپردازد. در واقع، سلامت و عملکرد باروری اسپرماتوزوآ در مردان چاق بیشتر احتمال دارد که از نظر کمیت و کیفیت مشکلدار باشد و پزشکان شاید نیاز باشد که پیش از آغاز روشهای کمکباروری، به رفع مساله چاقی در والدین بپردازند.
کاهش وزن پیش از درمان ناباروری
میانگین سنی افراد شرکتکننده در کوهورت که همگی با شکایت از ناباروری مراجعه کرده بودند، ۳۵ سال بود. ۱۶ درصد این افراد چاق بودند. محققان اسپرماتوزوآ را براسا گایدلاینهای سال ۲۰۱۰ سازمان جهانی بهداشت به گروههای پیشرونده، غیرپیشرونده و بیحرکت طبقهبندی کردند. آنالیز پیشرفته با کمک کامپیوتر این امکان را فراهم آورد تا ارزیابی پارامترهای اسپرمها، در مقایسه با روشهای میکروسکوپی معمولی، با قابلیت اطمینان کلی بیشتری انجام شود. در این مطالعه، چاقی در مقایسه با وزن نرمال، با متوسط پائینتر سرعت منحنی اسپرم، متوسط پائینتر سرعت مسیر و تغییرات مورفولوژیک مانند درصد بیشتر نواقص سر، سرهای نازکتر و سرهای گلابیشکل همراه بود. این مطالعه همچنین نشان داد که ارتباطی میان چاقی و پیامدهای طبقهبندی شده ناباروری مردانه، از جمله، اولیگواسپرم (کمتر از ۱۵ میلیون در هر میلیلیتر، نسبت شانس: ۶۷/۱) و آزواسپرمی (کمتر از ۴۰ درصد اسپرمها متحرک باشند، نسبت شانس: ۸۲/۱) وجود دارد. ارتباط میان چاقی و پارامترهای مختلف اسپرم، پس از تعدیل فاکتورهایی مانند سن، سیگار کشیدن و ابتلا به دیابت، همچنان معنیدار باقی ماند. نتایج به دست آمده از این مطالعه پیشنهاد میکند تلاش برای کاهش وزن مردان پیش از لقاح، برای زوجهایی که به دنبال درمان ناباروری هستند، ضروری است. هرچند پیش از این نیز ارتباطی میان چاقی و ناهنجاریهای اسپرم تصور میشد، نتایج مطالعات گذشته مختلط و نامطمئن بودهاند. بعضی مطالعات ارتباطی منفی را میان چاقی و شمارش اسپرم، غلظت، تحرک و تعداد اشکال طبیعی مورفولوژیکال گزارش کردهاند، در حالی که بعضی مطالعات نیز به این نتیجهگیری نرسیدهاند. شاید دلیل این یافتههای نامطمئن میان چاقی و مقیاسهای کیفیت اسپرم، شکست در بررسی متغیرهای بالقوه مخدوشکننده بوده باشد. با این حال، باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا این مشاهدات اعتباردهی شوند. تاثیر چاقی بر کیفیت اسپرم در صدر موضوعهای مورد توجه قرار دارد و شواهد کافی نیز در این زمینه وجود دارند که مکانیسمهای بالقوهای منجر به تاثیر چاقی بر اختلال عملکرد اسپرم میشوند، اما هنوز اجماعنظری وجود ندارد که کدام یک از پارامترهای شخصی اسپرم تحت تاثیر چاقی قرار میگیرند. مطالعات قبلی در مورد ارتباط میان چاقی و باروری نشان دادهاند که چاقی والدین در زمان لقاح میتواند تاثیر منفی بر سلامت جنین، همچنین بدتر شدن عواقب لانهگزینی، بارداری و میزان تولد زنده داشته باشد. اخیرا، یافتههای به دست آمده از تحقیقات اپیژنتیک نشان دادهاند که چاقی مردان میتواند باروری کودکان آینده را تحت تاثیر قرار دهد. پس از کاهش وزن، چه از طریق رژیم غذایی و ورزش چه از طریق جراحی کاهش وزن، نسبت تستوسترون و استروژن نرمال شده و سطح پلاسمایی SHBG افزایش مییابد. از سوی دیگر، پروفایلهای نرمال شده microRNA اسپرم و سندرم متابولیک در کودکان پدران چاق که وزن خود را کاهش دادهاند، دیده شده، در حالی که بهبود در غلظت و حرکت اسپرم به دنبال کاهش وزن و مکملدرمانی با ویتامین سی گزارش میشود.