مدیریت هیپرتانسیوندر دوران بارداری و پس از زایمان
انجمن‌های علمی منتشر کردند
انجمن‌های علمی زنان و مامایی، دستورالعمل‌های خود را در زمینه مدیریت هیپرتانسیون در دوران بارداری و پس از زایمان منتشر و بر مدیریت استاندارد شده به موقع زنان باردار تاکید ویژه کردند.
اختلالات هیپرتانسیون در دوران بارداری از علل اصلی موربیدیتی و مورتالیتی مادران به شمار می‌رود و درمان‌های مختلفی نیز برای آن معرفی شده است. به منظور انتشار گایدلاین‌های استاندارد و مبتنی بر شواهد برای استفاده در مراکز درمانی مادران، National Partnership on Maternal Safety اخیرا بسته نرم‌افزاری خود را برای مدیریت اختلالات هیپرتانسیو در دوران بارداری منتشر کرد.
توصیه‌های کلیدی
۱) معیارهای تشخیصی هیپرتانسیون شدید در دوران بارداری و پس از زایمان: فشار خون سیستولیک بیشتر یا مساوی ۱۶۰ میلی‌متر جیوه، فشار خون سیستولیک بیشتر یا مساوی ۱۱۰ میلی‌متر جیوه، یا هردو، که به مدت ۱۵ دقیقه یا بیشتر طول بکشد.
تاخیر در درمان برای تائید تشخیص پره‌اکلامپسی (ماندگاری هیپرتانسیون شدید با حمله حاد به مدت ۴ ساعت) قابل قبول نیست.
۲) ارایه سریع مراحل مبتنی بر بیمارستان برای فراهم آوردن درمان سریع (طی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه) برای زنان مبتلا به هیپرتانسیون شدید، به این موضوع بستگی ندارد که تشخیص در چه شرایطی گذاشته شده است (مثلا، واحد زایمان، کلینیک پزشک، بخش اورژانس).
۳) اطمینان حاصل کنید که به داروهای توصیه شده خط اول برای پروفیلاکسی مدیریت اولیه هیپرتانسیون و تشنج دسترسی آسان و سریع دارید. این داروها عبارتند از:
هیپرتانسیون: لابتالول (۲۰ میلی‌گرم بولوس داخل وریدی)، هیدرالازین (۵ تا ۱۰ میلی‌گرم داخل وریدی) یا نیفدیپین (۱۰ تا ۲۰ میلی‌گرم خوراکی).
پیشگیری از تشنج: منیزیوم سولفات (۴ تا ۶ گرم بولوس داخل وریدی و به دنبال آن، ۲ گرم در هر ساعت؛ برای حداقل ۲۴ ساعت پس از زایمان هم ادامه پیدا کند).
۴) به زنان و خانواده آنها در مورد نشانه‌های خطر اختلالات هیپرتانسیو آموزش‌های لازم را ارایه دهید.
۵) مراقبت‌های هیپرتانسیون شدید را در طول دوران پس از بارداری (۷ تا ۱۰ روز ابتدایی پس از زایمان)، برای زنان مبتلا به اختلالات هیپرتانسیو بارداری، با اندازه‌گیری مرتب فشار خون، ادامه دهید.
