ملانوما،محققان درماتولوژی استرالیا می‌گویند واکنش‌های پوستی به داروهای هدفمند مورد استفاده در درمان ملانوما بیشتر تمایل دارند باعث بروز راش شوند، اما افتراق درست عوارض پوستی خاص می‌تواند باعث ارتقای درمان شود.
متاسفانه، تاکنون سمیت‌های پوستی کمتر توضیح داده شده و درک اندکی از آنها وجود دارد. در بسیاری از کارآزمایی‌ها، درماتولوژیست‌ها درگیر نمی‌شوند و هر ضایعه‌ای که روی پوست دیده می‌شود، تحت عنوان راش نامیده می‌شود.
تا زمانی هم که تشخیص درستی از این ضایعات وجود نداشته باشد، نمی‌توان وضعیت‌های مختلف را تحت عنوان راش درمان کرد و درمان‌ها نیز ناکافی خواهند بود. در اغلب موارد، انکولوژیست‌ها این ضایعات را که راش می‌نامند، با ضدآفتاب‌ها، هیدروکورتیزون، و مرطوبکنندهها درمان می‌کنند، زیرا این موارد، درمان استاندارد راش در اغلب پروتوکل‌های کارآزمایی بالینی است. اما تعریف دقیق از این سمیت‌های پوستی می‌تواند منجر به درک بهتر از مکانیسم‌های زمینه‌ای تظاهرات پوستی شود.
یک مثال کلاسیک از این وضعیت، افتراق سندرم استیونس جانسون ـ نکرولیز توکسیک اپیدرمال از اریتم مولتی‌فرم در زمان تظاهرات بالینی است. در درماتولوژی، می‌توان میان وضعیت‌های مختلف که به رویکردهای درمانی بسیار متفاوت نیاز دارند، افتراق قائل شد.
در اغلب موارد، نیز درمان‌ها بسیار موثر هستند. اگر سمیت‌های پوستی مدیریت درمانی ضعیفی داشته باشند، نیازی نیست تا انکولوژیست‌ها دوز دارو را کاهش داده یا درمان را تغییر دهند. همین امر، بر میزان بقای بیماران نیز تاثیر شگرفی خواهد داشت.
در این مطالعه، محققان اثرات سمیت پوستی را در بیماران مبتلا به مرحله IIIC و IV ملانومای غیر قابل برداشت، در فاصله زمانی سپتامبر ۲۰۰۹ تا نوامبر ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار دادند. آنها مونوتراپی مهارکننده BRAF، یعنی vemurafenib (Zelboraf) یا dabrafenib (Tafinlar)، را با CombiDT که ترکیب dabrafenib و مهارکننده MEK یا trametinib (Mekinist) است، مورد مقایسه قرار دادند. از ۱۸۵ بیمار، ۱۱۹ فرد dabrafenib، ۳۶ بیمار vemurafenib و ۳۰ فرد نیز درمان ترکیبی دریافت کردند.
با مونوتراپی مهارکننده BRAF، ضایعات verrucous keratosis، طی ۷ روز پس از شروع درمان ظاهر شده و در تمام طول دوره درمان نیز ادامه داشتند.
در بیماری Grover، بیماران مبتلا به پاپول‌های هیپرکراتوتیک پراکنده، همراه با درجات مختلفی از خارش و التهاب روی تنه شدند. کارسینومای سلول سنگفرشی پوستی نیز مهم‌ترین اثر سمیت پوستی مرتبط با مونوتراپی مهارکننده BRAF بود.
پروفایل عوارض جانبی با درمان ترکیبی متفاوت از dabrafenib بوده و بیماران تحت درمان با درمان ترکیبی دچار عوارض کمتری شدند.
هیچ‌یک از بیماران این گروه دچار verrucous keratosis، بیماریGrover یا SCC پوستی نشدند. فولیکولیت در درمان ترکیبی شایع‌تر از مونوتراپی با dabrafenib بود.
میزان بروز هیپرکراتوز پلانتار و واکنش‌های acneiform، در میان دو گروه از بیماران یکسان گزارش شده و تفاوت قابل توجهی میان آنها وجود نداشت. یک بیمار از گروه درمان ترکیبی، پس از مواجهه مختصر با نورآفتاب، مبتلا به اریتم صورت و تنه، شد.
۳ بیمار در گروه درمان ترکیبی مبتلا به فوران‌های ماکولوپاپولار لوکالیزه یا در تمام بدن یا واکنش‌های دارویی با مصرف همزمان پنی‌سیلین، متوتروکسات و ضدتشنج‌ها شدند.
علاوه براین، ۷ بیمار در گروه درمان ترکیبی قبلا با dabrafenib درمان شده بودند، و یک نفر نیز با vemurafenib تحت درمان قرار گرفته بود.
پس از تغییر رژیم درمانی به درمان ترکیبی، دو مورد از این بیماران شاهد کاهش تواتر SCC پوستی، کراتوز زگیلی، بیماری Grover و هیپرکراتوز پلانتار بودند و ۶ بیمار نیز درمان کامل شدند.
از آنجا که نشان داده شده ترکیب مهارکننده‌های BRAF و MEK، در مقایسه با مونوتراپی مهار کننده BRAF، بقای بیماران را ارتقا می‌دهد، مونوتراپی دیگر مانند گذشته مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. اما به هرحال، برای بیمارانی که با مونوتراپی مهار کننده BRAF درمان شده‌اند، پایش نزدیک بیماران الزامی است، زیرا احتمال بروز SCC پوستی بالا است.
این بیماران ممکن است مبتلا به سمیت‌های پوستی متعدد دیگر هم شوند که باید بوسیله درماتولوژیست‌ها تحت درمان مناسب قرار گیرند.
برای بیماران تحت درمان با vemurafenib، استفاده از ضدآفتاب، چه در محیط سربسته و چه در محیط سرباز، الزامی است.
همچنین، بیماران تحت درمان با درمان ترکیبی باید در مورد واکنش‌های acneiform و فولیکولیت آگاه باشند، زیرا به وفور دیده می‌شوند.
اگزما و اگزانتم‌های ماکولوپاپولار در ۱۰ تا ۲۰ درصد بیماران دیده می‌شود، اما اغلب واکنش‌های خفیفی هستند که با مرطوبکنندهها و کورتیکواستروئیدهای موضعی درمان می‌شوند.
برای درمان هیپرکراتوز پلانتار، استفاده از کفش‌های مناسب برای جلوگیری از اصطکاک لازم است و کاربرد مرطوب‌کننده‌هایی که حداقل ۱۰ درصد اوره داشته باشند، به صورت مکرر، کمک کننده است.
منبع:medscape.com
داروی هدفمندملانوما برای درمان چیست
ملانوما ملانوما ملانوما ملانوما ملانوما
