درمان موضعی درماتیت آتوپیک
آکادمی درماتولوژی آمریکا منتشر کرد
درمان موضعی درماتیت آتوپیک، آکادمی درماتولوژی آمریکا در بیانیه‌ای، گایدلاین‌های درمان‌های موضعی درماتیت آتوپیک را منتشر کرده است. آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به مهم‌ترین این دستورالعمل‌ها.
کورتیکواستروئیدهای موضعی
۱) کورتیکواستروئیدهای موضعی برای افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک که پاسخ درمانی به مراقبت‌های خوب پوستی و استفاده منظم از نرم‌کننده‌ها به تنهایی نمی‌دهند، اندیکاسیون تجویز دارد.
۲) در زمان انتخاب یک کورتیکواستروئید موضعی برای درمان درماتیت آتوپیک، عوامل مختلفی باید در نظر گرفته می‌شود، از جمله سن بیمار، سطوحی از بدن که دارو روی آن استعمال می‌شود، و دیگر عوامل بیمار مانند درجه خارش، ترجیح بیمار و هزینه دارودرمانی.
۳) استعمال دو بار در روز کورتیکواستروئیدها برای درمان درماتیت آتوپیک توصیه می‌شود. با این حال، شواهد نشان می‌دهد که مصرف یک بار در روز برخی از کورتیکواستروئیدها ممکن است کافی باشد.
۴) مصرف پیشگیرانه و متناوب کورتیکواستروئیدهای موضعی به عنوان درمان نگهدارنده (۱-۲ بار در هفته) در مناطقی که به طور معمول درگیر می‌شود، برای کمک به پیشگیری از عود توصیه می‌شود و در مقایسه با استفاده از امولسیون‌ها به تنهایی مؤثرتر است.
۵) پتانسیل ایجاد عوارض جانبی موضعی و سیستمیک، از جمله سرکوب احتمالی محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – آدرنال، باید در نظر گرفته شود، به ویژه در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک که در آنها از کورتیکواستروئیدها استفاده می‌شود.
۶) نظارت بر معاینه فیزیکی از نظر عوارض جانبی پوستی در طول مدت مصرف استروئید قوی توصیه می‌شود.
۷) هیچ نظارت خاصی برای عوارض جانبی سیستمیک به طور معمول برای بیماران توصیه نمی‌شود.
۸) ترس بیماران از عوارض جانبی مرتبط با استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی برای درماتیت آتوپیک باید شناخته شده و در جهت بهبود پایبندی بیمار به درمان و اجتناب از درمان کمتر از مورد نیاز باشد.
درمان با مهارکننده‌های کلسی‌نورین موضعی (TCI)
۱) مهارکننده‌های کلسی‌نورین موضعی (TCI) برای درمان حاد و مزمن، همراه با درمان نگهدارنده، در بزرگسالان و کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک توصیه می‌شود و خصوصا در شرایط بالینی انتخابی بسیار مفید است.
۲) وضعیت‌های بالینی که مهارکننده‌های کلسی‌نورین موضعی ممکن است نسبت به استروئید موضعی ترجیح داده شود:
عدم پاسخ درمانی به استروئیدها
مناطق حساس (مثلا صورت، آنوژنیتال، چین‌های پوستی)
آتروفی ناشی از استروئید
استفاده طولانیمدت و بدون وقفه از استروئیدهای موضعی
۳) TCI برای استفاده در مناطق درگیر فعال به عنوان یک عامل جایگزین استروئید برای درمان درماتیت آتوپیک توصیه می‌شود.
۴) برای بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک کمتر از دو سال سن و مبتلا به بیماری خفیف تا شدید، استفاده بدون مجوز از پماد تاکرولیموس ۰۳/۰ درصد یا پماد پیمکورولیمس یک درصد ممکن است توصیه شود.
۵) کرم پیمکورولیموس و پماد تاکرولیموس ممکن است باعث سوزش پوست و خارش شود، به ویژه هنگامی که روی پوست شدیدا ملتهب استفاده شود. درمان اولیه برای بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک با استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی باید در نظر گرفته شود تا واکنش‌های محل کاربرد TCI به حداقل برسد. بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک باید در مورد احتمال این واکنش‌ها طرف مشورت قرار گیرند.
۶) استفاده پیشگیرانه و متناوب از TCI به عنوان درمان نگهدارنده (۲-۳ بار در هفته) در مناطقی که به طور معمول با شعله‌ور شدن بیماری همراه هستند، توصیه می‌شود تا کمکی باشد برای جلوگیری از عود و کاهش نیاز به کورتیکواستروئیدهای موضعی و در مقایسه با استفاده از امولسیون‌ها به تنهایی مؤثرتر است.
۷) استفاده همزمان از کورتیکواستروئید موضعی با TCI ممکن است برای درمان درماتیت آتوپیک توصیه شود.
۸) افزایش ثابت آلودگی‌های ویروسی پوست با استفاده مداوم یا متناوب از TCI تا ۵ سال دیده نشده است. با این وجود، پزشکان باید با توجه به نقصان اطلاعات ایمنی در مصارف طولانیمدت از استروئیدها، بیماران خود را از این خطرات تئوریکی پوستی مطلع کنند.
۹) نظارت روتین بر سطح خونی تاکرولیموس و پیمکورولیموس در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک که از این عوامل استفاده می‌کنند، در این زمان توصیه نمی‌شود.
درمان موضعی درماتیت آتوپیک
