دستورالعمل درمان با عوامل بیولوژیکی

دستورالعمل درمان با عوامل بیولوژیکی ،ا نجمن متخصصان پوست بریتانیا، دستورالعملهای خود را در زمینه درمان پسوریازیس با عوامل بیولوژیکی منتشر کردند.

استفاده از درمان بیولوژیکی

درمان بیولوژیک برای پسوریازیس فقط باید توسط پزشکان متخصص که در زمینه تشخیص و درمان پسوریازیس، متبحر هستند، آغاز و نظارت شود. نظارت معمول می تواند به سایر متخصصان مراقبت های

بهداشتی، مانند پرستاران بالینی، واگذار شود. در مواردی که آرتریت پسوریاتیک یا سایر بیماری های متعدد وجود دارند، باید از سایرمتخصصان مراقبت های سلامت مشاوره گرفته شود.

هماهنگی میان ارائه دهندگان مراقبت سلامت و بیمار، برای توجه به تنظیمات مربوط به تجویز دارو، نظارت و پیگیری بیمار، ضروری است.

اطمینان حاصل کنید تا افراد مبتلا به پسوریازیس که درمان بیولوژیک خود را آغاز می کنند، این امکان را داشته باشند تا در پایگا ههای ثبت ایمنی طولانی مدت شرکت کنند.

معیارهای استفاده از درمان بیولوژیکی

معیارهایی که آغاز درمان با عوامل بیولوژیکی به بیمار پیشنهاد می شود:

پسوریازیس که نیاز به درمان سیستمیک داشته باشد.درمان با متوتروکسات و سیکلوسپورین را نتوانند تحمل کنند، برای آنها کنترااندیکه باشد یا با شکست درمانی مواجه شوند.

پسوریازیس تاثیر قابل توجهی بر عملکرد فیزیکی، روانی، یا اجتماعی بیمار می گذارد: گسترده )بیش از ۱۰ درصد از سطح بدن یا شاخص منطقه و شدت پسوریازیس معادل ۱۰ درصد یابیشتر( و/یا پسوریازیس

در مکا نهای لوکالیزه شدید بوده و با اختلال قابل توجه در عملکرد بیمار همراه است.

معیارهایی که براساس آنها درمان با عوامل بیولوژیکی برای بیماردر نظر گرفته می شود:

پسوریازیس که معیارهای شدت بیماری را برآورده می کند و همراه با آرتریت پسوریازیس فعال است.

پسوریازیس پایدار )مثلا، عود سریع آن(، زمانی که نمی توان درمان را برای مدتی طولانی متوقف کرد.

انتخاب درمان بیولوژیکی

ملاحظاتی که باید قبل از شروع یا ایجاد تغییر در درمان بیولوژیکی در نظر گرفته شوند، به شرح زیر است:

وجود هر دو بیماری پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس، با مشورت یک متخصص روماتولوژی.

حضور و فنوتیپ آرتریت پسوریازیس، که ممکن است بر دسترسی و انتخاب و دوز درمان بیولوژیک تأثیر بگذارد.

هنگام تنظیم وانتخاب عامل بیولوژیک متناسب با نیازهای بیمار، عوامل مرتبط با پسوریازیس که در زیر می آیند، باید در نظر گرفته شوند:

اهداف درمانی

فنوتیپ و الگوی فعالیت بیماری

شدت و تأثیر بیماری

وجود اضافی آرتریت پسوریازیس

پیامدهای درمان های قبلی پسوریازیس

– سایر عوامل فردی که باید هنگام انتخاب انتخاب عامل بیولوژیکی متناسب با نیازهای بیمار در نظر گرفته شوند، به شرح زیر است:

سن بیمار

بیمار یهای همزمان فعلی یا قبلی

وضعیت بارداری و/یا برنامه های بیمار برای بارداری در آینده

وزن بیمار

نظر بیمار در مورد روش تجویز دارو یا دوز آن

احتمال تطابق با روند درمان

هزینه دارو: هزینه تجویز، دوزاژ، هزینه دارو به ازای هر دوز، مقدمات

مورد نیاز برای تجویز دارو

در بزرگسالان، هر یک از روش های درمانی بیولوژیک را که در حال حاضر مورد تأیید است، به عنوان درمان خط اول ارائه دهید.

در صورت عدم موفقیت در اولین درمان، داروی بیولوژیکی مجاز دیگری را جایگزین کنید. آنتاگونیست های فاکتور نکروز دهنده تومور TNF( ( یا آنتاگونیست های اینترلوکین ۱۷ باید به عنوان درمان خط اول برای بیماران مبتلا به آرتریت پسوریازیس ارائه شود. اگر درمان با سایر داروهای بیولوژیکی با شکست مواجه شوند یا نتوانند از آنها استفاده کنند، یا اگر نیمه عمر کوتاه آنها مساله مهمی باشد، می توان تجویز Etanercept را در بیماران واجد شرایط دریافت آنتاگونیستTNF در نظر گرفت. برای بیماری های بسیار شدید یا در صورت مهم بودن دوزهای مبتنی بر سن برای بیمار، یا اگر درمان با سایر داروهای بیولوژیکی با شکست مواجه شوند یا نتوان از آنها استفاده کرد، اینفلیکسیماب باید در نظر گرفته شود. بیماران خردسال، اگر

معیارهای درمانی بیولوژیکی را داشته باشند، adalimumab را می توان برای بیماران ۴ ساله یا بالاتر، etanercept را برای بیماران ۶ ساله یا بالاتر، یا ustekinumab را برای افراد ۱۲ ساله یا بیشتر، تجویز کرد. اگر این عوامل پاسخ کافی را ارائه ندهند، باید با یک متخصص بیولوژیک درمانی کودکان همراه با در نظر گرفتن موارد زیر مشورت شود:

مشاوره در مورد عواملی که ممکن است در پاسخ دهی ضعیف موثر

باشند، مانند چاقی و عدم رعایت رژیم درمانی.

بهینه سازی درمان کمکی، مانند تغ ییر متوترکسات از شکل خوراکی

به زیر جلدی.

درما نهای غیر-بیولوژیکی تکمیلی یا جایگزین، مانند درمان موضعی

در بیمارستان یا درمان های سیستمیک.

موارد منع مصرف مهم در درمانهای بیولوژیک

موارد منع مصرف استفاده از روش های درمانی بیولوژیک در بیماران

پسوریازیس به شرح زیر است:

استفاده از آنتاگونیست TNF با بیماری های دمیلینه کننده )و استفاده احتمالی از روش های درمانی جایگزین در افرادی که بستگان درجه یک آنها مبتلا به بیماری دمیلینه کننده هستند(.

استفاده از آنتاگونیست TNF با نارسایی شدید قلبی )کلاس III و IVاز انجمن قلب نیویورک(.

بیماری التهابی روده، که مستلزم مشاوره متخصص گوارش قبل ازتجویز brodalumab، ixekizumab یا secukinumab است.

موارد منع مصرف نسبی در افرادی که تحت عمل جراحی انتخابی

قرار می گیرند.