فشار خون چقدر کاهش یابد
نتایج یک مطالعه جدید حاکی از آن است که پزشکان باید عوامل خطر بیماری کاردیوواسکولار فردی را همراه با اندازه فشار خون وی در نظر داشته باشند و فقط بر داده‌های کارآزمایی‌های بالینی برای تشخیص و درمان هیپرتانسیون تکیه نکنند. نویسنده نخست این مطالعه از انستیتو تحقیقات بالینی Duke معتقد است: «اغلب بیماران با فشار خون سیستولیک بین ۱۲۰ و ۱۳۹ میلی‌متر جیوه در معرض خطر بالای بیماری کاردیوواسکولار قرار دارند. اما، بکارگیری صرف معیارهای کارآزمایی بالینی باعث می‌شود تعداد زیادی از بیماران در معرض خطر که در این منطقه خاکستری قرار می‌گیرند، از دست بروند و درمان نشده باقی بمانند. مشابه رویکرد درمانی به کلسترول، پزشکان باید هنگام تعیین استراتژی درمانی برای هیپرتانسیون، خطر بیماری کاردیوواسکولار را هم در فرد در نظر داشته باشند.»
محققان در این مطالعه دو کارآزمایی بالینی اخیر را، کارآزمایی مداخله‌ای فشار خون سیستولیک (SPRINT) و ارزیابی پیشگیرانه پیامدهای قلبی -۳ (HOPE-3)، بررسی کردند که چگونه به درمان روزانه بیماران می‌پردازد. SPRINT نشان داد درمان سختگیرانه هیپرتانسیون مزایای قابل توجهی داشته اما HOPE-3 مزیت سازگاری با این نوع رویکرد نشان نداد.
محققان برای این منظور داده‌های ۱۴۱۴۲ بزرگسال ۲۰ تا ۷۹ سال را که در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۲ در مطالعه ملی NHANES وارد شده بودند، آنالیز کردند. آنها تعداد و مشخصات بزرگسالان با فشار خون سیستولیک حداقل ۱۲۰ میلی‌متر جیوه را بررسی کرده و سپس تخمین زدند که چه افرادی به درمان یا درمان شدید، براساس معیارهای کارآزمایی بالینی یا مبتنی بر خطر نیاز دارند.
آنها تخمین زدند ۳/۵۳ میلیون بزرگسال درمان نشده و ۸/۱۹ میلیون بزرگسال درمان شده در آمریکا فشار خون سیستولیکی دارند که در محدوده خاکستری درمانی و تشخیصی ۱۲۰ تا ۱۳۹ میلی‌متر جیوه قرار می‌گیرند. نسبت کوچکی از آنها مناسب برای ورود به دو کارآزمایی SPRINT و HOPE-3 واجد شرایط بوده‌اند.
علاوه براین، آنها محاسبه کردند که حتی برای افراد با بیماری کاردیوواسکولار قبلی یا در معرض خطر برای این بیماری‌ها، تعداد اندکی واجد شرایط برای SPRINT (27 درصد درمان شده و ۹/۲۱ درصد درمان نشده) یا HOPE-3 (6/10 درصد درمان شده و ۱/۲۱ درصد درمان نشده) بوده‌اند. از سوی دیگر، تعداد قابل توجهی از بزرگسالان در آمریکا فشار خون سیستولیکی بین ۱۲۰ و ۱۳۹ میلی‌متر جیوه دارند، بدون آنکه واجد شرایط برای ورود به دو کارآزمایی مذکور بوده باشند.
محققان در این آنالیز نتیجه‌گیری کردند که مسلما، داده‌های به دست آمده از کارآزمایی‌های بیشتر مشخص خواهند کرد چگونه، چه وقت و چه کسانی برای درمان سختگیرانه‌تر ایده‌آل هستند. در این فاصله، محققان یک رویکرد مبتنی بر تشخیصی را معرفی و توصیه می‌کنند که نه فقط فشار خون سیستولیک فرد که خطر کلی بیماری کاردیوواسکولار را هم برای درمان وی باید در نظر داشت.
پیام اصلی این مطالعه آن است درمان سختگیرانه‌تر در مطالعه SPRINT مزایای دراماتیک و قابل توجهی فراهم می‌آورد. بسیاری از پزشکان تمایل بیشتری دارند که فشار خون را بیشتر کاهش دهند، اما واقعا ابتدا باید یاد بگیریم که فشار خون را در بالین چگونه اندازه بگیریم. محققان مطالعه HOPE-3 نیز در کامنتی مدعی شدند: «ما فکر نمی‌کنیم رویکرد SPRINT قابل استفاده در اغلب مراکز باشد، حتی در کشورهای پیشرفته‌ای مانند کانادا و آمریکا. پیام اصلی این مطالعه آن است که اگر فشار خون افزایش یافته، آن را با رویکردی که مناسب با سطح منابع دردسترس شما است، درمان کنید. اگر می‌خواهید فشار خون را کاهش دهید، نمی‌توان آن را به زمانی موکول کرد که منابع زیادی در دست دارید یا زمانی که می‌توانید بیماران را با دقت مانیتور کنید. این رویکرد، بسیار مناسب است، اما وقتی تعداد زیادی از افراد مبتلا به هیپرتانسیون هستند، باید رویکرد قابل اجرایی‌تری را در پیش گرفت.»
فشار خون چقدر کاهش یابد؟
در مطالعه دیگری که در آگوست ۲۰۱۶ منتشر شد، محققان فرانسوی داده‌های ۲۲۶۷۲ بیمار مبتلا به بیماری شریان کرونری پایدار را بررسی و آنها را طبق روند روتین بالین برای پرفشاری خون درمان کردند.
آنها دریافتند که برای این گروه از بیماران، فشار خون سیستولیک کمتر از ۱۲۰ میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک کمتر از ۷۰ میلی‌متر جیوه با پیامدهای جانبی قلبی‌عروقی، از جمله مورتالیتی همراه بوده است. این مطالعه از نوع مشاهده‌ای بوده و نمی‌تواند با کارآزمایی‌های تصادفی شده مداخله‌ای آینده‌نگر مقایسه شود. البته نتایج به دست آمده نیز مغایرتی با نتایج SPRINT ندارد، زیرا از دستگاه فشار خون رایج مطبی استفاده کرده‌اند. این نوع اندازه‌گیری فشار خون در کلینیک می‌تواند نسبت به اندازه واقعی تا ۱۵ میلی‌متر جیوه بیش از اندازه برآورد شده باشد، بنابراین ۱۲۰ میلی‌متر جیوه در کارآزمایی SPRINT می‌تواند تا ۱۲۵، ۱۳۰ و حتی ۱۳۰ میلی‌متر جیوه را در روتین بالین پوشش دهد. پزشکان نیز در مطب از همین روش اندازه‌گیری استفاده می‌کنند.
