آسم-زونا
آسم یک عامل خطر شناخته نشده هرپس زوستر (زونا) در بزرگسالان است و پزشکان باید واکسیناسیون افراد مبتلا به آسم را در سن حداقل ۵۰ سالگی، به عنوان گروه هدف در نظر داشته باشند. این خبر به تازگی در نشریه Journal of Allergy and Clinical Immunology منتشر شده است.
محققان آمریکایی و کره جنوبی در این مطالعه، سابقه پزشکی بیماران مبتلا به زونا را بررسی کردند. آنها ۳۷۱ مورد زونا را در طول مطالعه یافته و آنها را با ۷۴۲ فرد گروه کنترل مقایسه کردند.
از ۳۷۱ مورد ابتلا به زونا، ۲۳ درصد آسم هم داشتند، در حالی که ۱۵ درصد افراد گروه کنترل مبتلا به آسم بودند. محققان دریافتند که افراد بزرگسال مبتلا به آسم، در مقایسه با افرادی که آسم نداشتند، ۷۰ درصد بیشتر احتمال داشت که به زونا مبتلا شوند. این اختلاف، قابل توجه و از نظر آماری معنیدار است. درصد خطر منتسب به جمعیت برای آسم حدود ۱۰ درصد گزارش شد. پس از تطابق از نظر مخدوشکنندههای بالقوه، ارتباط میان آسم و زونا به قوت خود باقی ماند و معنیدار بود.
این مطالعه، ادامه کار قبلی این گروه تحقیقاتی است که در سال ۲۰۱۳ دریافتند ارتباطی میان آسم دوران کودکی و افزایش خطر بروز زونا وجود دارد. به عبارت دیگر، در آن مطالعه هم مشخص شده بود آسم یک عامل خطر مستقل برای زوستر در کودکان مبتلا به آسم است. این مساله شاید برای دیگر شرایط آتوپی، مانند درماتیت آتوپیک هم برقرار باشد. اثر آسم بر خطر عفونت مسالهای ورای راههای هوایی است.
محققان همچنین تاکید میکنند، زمانی که آسم و دیگر وضعیتهای آتوپیک در نظر گرفته شد، هم آسم و هم درماتیت آتوپیک، با خطر بیشتر بروز زونا بهطور مستقل مرتبط بودند. میزان بروز زونا در میان بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک ۱۲ درصد و در میان گروه کنترل، ۸ درصد گزارش شد.
دلایل این ارتباط مشخص نیست، اما اختلال در عملکرد ایمنی در پوست و راههای هوایی در بیماران مبتلا به آسم یا درماتیت آتوپیک به خوبی نشان داده شده است. محققان یکی از دلایل احتمالی را در این میبینند که، چون آسم به سرکوب ایمنی اکتسابی کمک میکند، همین امر منجر به افزایش خطر فعالیت دوباره ویروس واریسلا زوستر میشود.سالانه، نزدیک به یک میلیون مورد ابتلا به زونا در ایالات متحده ثبت میشود که تخمین زده میشود حدود یکسوم همه بزرگسالان بالای ۸۰ سال مبتلا به این وضعیت شدهاند.
باید درنظر داشت که مطالعات مورد ـ شاهدی، تولید فرضیه میکنند و نه اینکه فرضیه را تائید کنند. از آنجا که هیچ پایه بیولوژیکی شناختهشدهای به جز مصرف کورتیکواستروئیدها وجود ندارد، برای اینکه چرا آسم خطر زونا را تحت تاثیر قرار میدهد، باید مصرف کورتیکواستروئیدها از مطالعه کنار گذاشته شوند، هرچند این کار، کمی مشکل است. فقط یک مطالعه آیندهنگر و ترجیحا از نوع مداخلهای و با حضور گروه کنترل، به جای مطالعه کوهورت، میتواند این رابطه را تائید کند.
در هر صورت، محققان صاحبنظر در این رابطه معتقدند که نتایج این مطالعه هنوز کامل نیستند و بعید است که کار بالین را تغییر دهند. اما اگر مطالعههای تصادفی سازی شده و کنترل شده تائید کنند که ارتباط آسم ـ زونا وجود دارد و نشان دهند که واکسیناسیون زودهنگام میتواند از بروز زونا جلوگیری کند، پیشگیری از این بیماری دردناک احتمالا آنقدر ارزش دارد که محققان به دنبال بررسی هزینه ـ اثربخش بودن واکسیناسیون در گروه هدف باشند.
آنچه در این میان مهم است، آنکه نویسندگان مقاله باید ذکر میکردند که آیا بیماران مبتلا به آسم کورتیکواستروئید مصرف میکردند یا خیر، زیرا استروئیدها هم میتوانند فاکتوری برای بروز زونا باشند، به جای آنکه آسم را متهم کنیم. البته محققان در پاسخ به این اظهارنظر گفتند، در مطالعه آنها نشان داده نشد که کورتیکواستروئیدهای استنشاقی عامل خطری برای بروز زونا هستند.
