پیامدهای بیماری کلیوی اطفال
آیا بیماری کلیوی در اطفال، منجر به ESRD در بزرگسالی میشود؟
سوالی که به تازگی ذهن متخصصان را به خود مشغول کرده، آن است که خطر ابتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر (ESRD) در میان نوجوانان با عملکرد طبیعی کلیوی که سابقه بیماری کلیوی را در کودکی می‌دهند، چیست؟
نتایج یک مطالعه مبتنی بر جمعیت از بزرگسالان جوان (۱۶ تا ۲۵ سال) که مورد ارزیابی قرار گرفته بودند، به این سوال پاسخ داد. افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن که با خطر بعدی ESRD مرتبط هستند (مانند دیابت، لوپوس) از این مطالعه کنار گذاشته شدند. نتایج ارزیابی‌های پزشکی افرادی که در مطالعه باقی ماندند، با داده‌های ملی ثبت ESRD ادغام شدند تا پیامدها را برای این افراد تعیین کنند.
حجم نمونه این مطالعه بزرگ بود، شامل ۵/۱ میلیون بزرگسال که در کودکی مبتلا به بیماری کلیوی نشده بودند. اطلاعات این افراد با داده‌های ۱۸ هزار و ۵۹۲ بزرگسال که سابقه قبلی بیماری کلیوی در کودکی داشتند، مقایسه شد. دیگر ۲۲ هزار و ۵۹۶ فردی که مبتلا به یک بیماری مزمن بودند که آنها را در معرض خطر ابتلا به ESRD قرار می‌داد، از مطالعه کنار گذاشته شدند.
در میان شرکت کنندگان با سابقه بیماری کلیوی در کودکی، ۳۱۸۹ فرد مبتلا به آنومالی مادرزادی کلیه یا دستگاه ادراری، ۷۲۳۱ بیمار مبتلا به پیلونفریت (حداقل یک اپیزود، با یا بدون اسکار مستند کلیوی)، و ۸۶۱۱ بیمار نیز بیماری گلومرولار برطرف شده داشتند.
در مجموع، ۲۴۹۰ بیمار به ESRD مبتلا شدند، یعنی بروزی معادل ۳۹/۵ در هر ۱۰۰ هزار فرد ـ سال. ESRD در ۱۶/۰ درصد بزرگسالانی رخ داده بود که هیچ سابقه‌ای از بیماری کلیوی کودکی نداشتند، در مقایسه با ۷۵/۰ درصد از افرادی که سابقه بیماری کلیوی را در کودکی می‌دادند. در مدل رگرسیون برای جنس، سن، شاخص توده بدنی و فشار خون سیستولیک، همچنین تعدادی کمی از متغیرهای دموگرافیک، نشان داده شد داشتن سابقه هرگونه بیماری کلیوی در دوران کودکی با نسبت خطری معادل ۱۹/۴ برای ESRD همراه است. زمانی که به انواع فردی بیماری کلیوی در دوران کودکی نگاه شد، نسبت خطر برای ESRD بعدی نسبتا مشابه بود.
بیماری کلیوی در دوران کودکی نسبت خطر برای ESRD
هر نوعی از بیماری کلیوی ۱۹/۵
ناهنجاری‌های مادرزادی ۱۹/۵
پیلونفریت ۰۳/۴
بیماری گلومرورال ۸۵/۳
محققان در پایان نتیجه‌گیری می‌کنند که سابقه ابتلا به بیماری کلیوی در دوران کودکی، حتی اگر عملکرد گلومرول در طول پروسه غربالگری پزشکی طبیعی باشد، خطر بزرگتری را برای ESRD در دوران بزرگسالی رقم می‌زند.
دیدگاه
این مطالعه، نمونه‌ای است از اهمیت دقت به درصدها، به جای خطرات. خبر خوب آنکه خطر ابتلا به ESRD، حتی در میان افراد مبتلا به بیماری کلیوی گذرا در دوران کودکی، همچنان کمتر از یک درصد است. با این حال، این میزان حدود ۴ برابر بیشتر از نسبت خطر در جمعیت عمومی برآورد میشود.
این موضوع که داده‌ها طبیعت تاریخی داشتند، بدان معنا است که بعضی از کودکان تشخیص داده شده با پیلونفریت نیز ممکن است ناهنجاری‌های تشخیص داده نشده مادرزادی داشته باشند. همچنین ذکر این نکته مهم است که اطلاعات و آنالیزها تلاشی برای تشخیص شدت بیماری کلیه در دوران کودکی نداشته‌اند (بدین معنا که شرکت کنندگان مبتلا به اپیزودهای تکی از پیلونفریت خفیف با بیماران با سابقه اپیزودهای متعدد یا شدید پیلونفریت، یکسان در نظر گرفته شدند).
حال، با این اطلاعات چه باید کرد؟ باید گایدلاین‌های آکادمی اطفال را برای ارزیابی عفونت‌های راه ادراری در کودکان دنبال کرد. این گایدلاین‌ها توصیه می‌کنند که ارزیابی ناهنجاری‌های ادرای تناسلی یا عملکردی آنها پس از نخستین یا تکرار UTI انجام شود.
