آنچه مورد نیاز است،تجویز کنیم
انجمن اورولوژی آمریکا (AUA) به تازگی فهرست جدیدی را از توصیه‌های خود مبنی بر تست‌ها و درمان‌های اختصاصی که اغلب تجویز می‌شوند اما همیشه هم در اورولوژی یا مدیریت اورولوژیک مورد نیاز نیستند، به عنوان قسمتی از کارزار Choosing Wisely منتشر کرد.
این فهرست که سومین لیست منتشر شده بوسیله این انجمن است، دربرگیرنده ۵ توصیه هدفمند و مبتنی بر شواهد است که می‌تواند از ارتباط‌های میان بیماران و پزشکان، در مورد آنچه واقعا مورد نیاز است، حمایت کند. فهرست انجمن اورولوژی آمریکا در طول صد و دوازدهمین نشست سالیانه این انجمن در بوستون منتشر شد.
فهرست ۲۰۱۷ انجمن اورولوژی آمریکا، ۵ توصیه زیر را پیشنهاد می‌دهد:
سرطان پروستات لوکالیزه شده و کم‌خطر (به طور مثال، نمره Gleason کمتر از ۷، PSA کمتر از ۱۰ ng/mL، و مرحله تومور T2 یا کمتر) را بدون بحث و مشورت از نظر نظارت فعال، به عنوان قسمتی از فرایند تصمیم‌گیری‌های مشترک درمان نکنید.
انتخاب نهایی درمان باید براساس تصمیم‌گیری مشترک و خصوصیات شخصی بیماری فرد بیمار، سلامت کلی بیمار، و ترجیحات شخصی وی اتخاذ شود. برای مردانی که سرطان پروستات کم‌خطر در آنها تشخیص گذاشته شده، برنامه نظارت فعال یک گزینه ارزشمند و معتبر است که باید بین بیمار و پزشک به بحث گذاشته شود.
سیستیت غیرعارضه‌دار را در زنان با فلوروکینولون‌ها درمان نکنید، اگر گزینه‌های درمانی آنتی‌بیوتیکی خوراکی دیگر در دسترس هستند.
به دلیل عوارض جانبی جدی بالقوه‌ای که با مصرف فلوروکینولون‌ها وجود دارد، این داروها نباید به عنوان خط اول درمانی سیستیت غیرعارضه‌دار در زنان استفاده شوند. تجویز آنها باید برای مواقعی درنظر گرفته شود که درمان‌های آنتی‌بیوتیکی خط اول، مانند نیتروفورانتوئین یا سولفا- تری‌متوپریم، کنترااندیکه هستند.
تجویز ضددردهای اوپیوئیدی را بیشتر از دوره فوری پس از عمل ادامه ندهید. از کمترین دوز موثر و تعداد دوزهای ممکن، که برای کاهش درد پس از عمل لازم هستند، استفاده کنید.
به دلیل ظهور اختلال مصرف اوپیوئید به عنوان یک مشکل اپیدمیک سلامت عمومی، استفاده مناسب از درمان با اوپیوئیدها باید با تعهد به حداقل دوز مصرفی، طول دوره درمان و مقدار آن انجام شود.
به عنوان قسمتی از ارزیابی روتین بیمار بدون علامت مبتلا به میکروهماچوری، از سیتولوژی ادراری یا مارکرهای ادراری استفاده نکنید.
شواهد ناکافی وجود دارند که استفاده از سیتولوژی ادراری و مارکرهای ادراری را در ارزیابی روتین بیماران بدون علامت مبتلا به هماچوری پیشنهاد می‌دهند، از جمله آزمایش آنتی‌ژن تومور مثانه (BTA)، آزمایش nuclear matrix protein (NMP) ، و آزمایش fluorescent in situ hybridization (FISH) برای تشخیص تغییرات کروموزومی. استرس سایکولوژیک و روش‌های تشخیصی غیرضروری که از نتایج مثبت کاذب بر می‌آیند، به مزایای بالقوه آن در این بیماران برتری دارد.
به‌طور روتین، از سی تی اسکن برای غربالگری بیماران کودک مبتلا به نفرولیتیازیس مشکوک استفاده نکنید.
با توجه به ارتباط میان مواجهه با اشعه ناشی از سی تی اسکن در کودکان و افزایش خطر ابتلا به سرطان، روش تصویربرداری تشخیصی باید همراه با پایبندی به اصول ALARA یا as low as reasonably achievable (به مقداری کم که از نظر منطقی قابل دستیابی باشد) انتخاب شود تا میزان مواجهه با اشعه به حداقل میزان خود برسد. سونوگرافی به اندازه کافی حساسیت و اختصاصیت را برای انتخاب به عنوان تست تصویربرداری اولیه در بیماران کودک مبتلا به اورولیتیازیس مشکوک دارد. زمانی که ظن بالینی قوی وجود داشته یا پزشک اقدام به برنامه‌ریزی برای عمل می‌کند، اما نتایج سونوگرافی منفی باشد، استفاده از یک پروتکل با دوز کم سی تی اسکن، قدم مناسب بعدی خواهد بود.
