تازههای کنگره قلب آمریکا
تازههای کنگره قلب آمریکا
نشست علمی انجمن قلب آمریکا برگزار شد
جلسات علمی سالانه ۲۰۱۷ انجمن قلب آمریکا، ۱ تا ۱۵ نوامبر در کالیفرنیا برگزار شد. آنچه در زیر میآید، نگاهی است به آخرین یافتههای علمی که در این کنگره ارایه شدهاند.
تیکاگرلور و وآسپیرین، بهبود پیوند CABG
نتایج یک کارآزمایی جدید نشان میدهد ترکیب درمانی آسپیرین بهاضافه تیکاگرلور ticagrelor (با نام تجاری Brilinta و محصول AstraZeneca) منجر به بهبود قابل توجه در باز ماندن saphenous vein graft یا SVG، طی ۱۲ ماه، در مقایسه با آسپیرین به تنهایی، در بیمارانی میشود که تحت CABG قرار میگیرند. با درمان ترکیبی، خطر خونریزیهای ماژور نیز کاهش مییابد. درمان دوگانه آنتیپلاکت نشان داده که حوادث جانبی قلبیعروقی ماژور (MACE) را در بیماران مبتلا به سندرمهای حاد کرونری که تحت جراحی بایپس قرار میگیرند، کاهش میدهد، اما دادهها در مورد اثرات درمان روی بازماندن و کارکرد گرافتهای SVG محدود هستند. در مطالعه DACAB، محققان به ارزیابی اثربخشی و ایمنی استراتژی درمان دوگانه آنتیپلاکت (آسپیرین و تیکاگرلور) در مقابل هر یک از این عوامل دارویی به تنهایی، یک سال پس از جراحی انتخابی CABG پرداختند. این مطالعه برچسب باز با حضور ۵۰۰ بیمار از ۶ بیمارستان در چین انجام شد که بیماران بهطور تصادفی وارد ۳ بازوی درمانی شدند: ۱) تیکاگرلور ۹۰ میلیگرمی دو بار در روز همراه با ۱۰۰ میلیگرم آسپیرین روزانه، ۲) تیکاگرلور ۹۰ میلیگرمی دو بار در روز و ۳) آسپیرین ۱۰۰ میلیگرمی روزانه.
بیماران واجد شرایط بین ۱۸ تا ۸۸ سال سن داشته و یک اندیکاسیون CABG را نشان میدادند. معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از ناپایداری همودینامیک، نیاز اولیه برای درمان دوگانه آنتیپلاکت یا یک آنتاگونیست ویتامین K، خطر بالا برای خونریزی جدی به دلیل سابقه هموراژی داخل مغزی و هر کنترااندیکاسیون دیگر. پیامد اولیه عبارت بود از بررسی میزان کارکرد و بازماندن SVG با استفاده از سیتی اسکن و آنژیوگرافی کرونر، یک سال پس از انجام جراحی CABG. پیامد ثانویه عبارت بود از میزان کارکرد و بازماندن SVG پس از گذشت ۷ روز از انجام جراحی CABG، عود یا MACE آنژین در طول یک سال، فیبریلاسیون دهلیزی طی ۷ روز، و بررسی حوادث خونریزی دهنده با استفاده از کرایتریای TIMI در طول یک سال پیگیری. محققان پس از بررسیهای بیشتر دریافتند که برای پیامد اولیه، درمان ترکیبی با آسپیرین و تیکاگرلور، در مقایسه با هر یک از این داروها به تنهایی، پیامد بهتری دارد. میزان کارکرد و بازماندن SVG پس از یک سال در گروه درمان ترکیبی، ۷/۸۸ درصد و در گروه آسپیرین ۵/۷۶ درصد گزارش شد که این اختلاف ۱۲ درصدی، از نظر آماری معنیدار بود. مقایسه میان مونوتراپی تیکاگرلور و آسپیرین به تنهایی، تمایلی را به سوی کاهش با تیکاگرلور نشان داد که البته اختلاف آن با مونوتراپی آسپیرین از نظر آماری معنیدار نبود. محققان در نهایت معتقدند که نتایج به دست آمده، قانع کننده هستند، اما آنقدر کافی نیستند که منجر به تغییر کار بالین و دستورالعملهای موجود شود. به نظر میرسد باید کارآزماییهای بالینی و تصادفی شده بیشتری انجام شود تا بتوان در این مورد به نتیجه قطعی رسید.
عدم مزیت سدیم بیکربنات پس از آنژیوگرافی
نتایج تحقیقات جدید حاکی از آن است که نه سدیم بیکربنات داخل وریدی و نه N-acetylcysteine یا NAC خوراکی، بهطور قابل توجهی میتوانند پیامدهای جانبی را در بیماران در معرض خطر عوارض کلیوی که تحت آنژیوگرافی قرار میگیرند، کاهش دهد. مطالعه PRESERVE در برگیرنده ۵۰۰۰ بیمار در معرض خطر بالا از ۵۳ مرکز در آمریکا، استرالیا، مالزی و نیوزیلند بوده که تحت آنژیوگرافی قرار گرفته بودند. این بیماران به طور تصادفی به گروه دریافت کننده سدیم بیکربنات ۲۶/۱ درصد به صورت داخل وریدی یا سدیم کلراید ۹/۰ درصد داخل وریدی بهاضافه NAC یا پلاسبو قرار گرفتند. پیامد اولیه عبارت بود از ترکیبی از مرگ، نیاز به دیالیز، یا افزایش حداقل ۵۰ درصدی سطح کراتینین سرم نسبت به پایه، ۹۰ روز پس از آنژیوگرافی. در آنالیزهای انجام شده، مزیت قابل توجهی از این داروها دیده نشد. به عبارت دیگر، ۴/۴ درصد از دریافت کنندگان سدیم بیکربنات به پیامد اولیه رسیدند، ۷/۴ درصد از دریافت کنندگان سدیم کلراید، ۶/۴ درصد از دریافت کنندگان NACو ۵/۴ درصد از بیماران گروه پلاسبو. پیامد ثانویه، از جمله صدمات حاد کلیوی مرتبط با کنتراست و نارسایی پایدار کلیوی تا ۹۰ روز، نیز بین گروههای درمانی تفاوت قابل توجهی را نشان ندادند.