تازه‌های دنیای روماتولوژی
نشست سالیانه ۲۰۱۷ کالج روماتولوژی آمریکا برگزار شد
کالج روماتولوژی آمریکا نشست سالیانه ۲۰۱۷ خود را در تاریخ ۳ الی ۸ نوامبر در سن‌دیگر کالیفرنیا برگزار کرد. آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به برترین مطالعات بالینی مطرح شده در این نشست علمی مهم.
کرایتریای جدید برای افتراق لوپوس از مقلدکننده‌های آن
کرایتریاهای طبقه‌بندی جدید در لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE)، با دقت بیشتری به شناسایی بیماران مبتلا به SLE می‌پردازد و حساسیت و اختصاصیت کار را بالا میبرد. SLE یک بیماری هتروژن است که استاندارد طلایی برای تشخیص ندارد. بیماران با طیفی از علایم مختلف پوستی، مفصلی، ریه یا کلیه تظاهر می‌یابند که تشخیص افتراقی آن را از دیگر شرایط مشابه مشکل می‌سازد. کرایتریای جدید، که نتیجه همکاری مشترک کالج روماتولوژی آمریکا و لیگ اروپایی علیه روماتیسم است، تشخیص زودتر لوپوس را امکان‌پذیر ساخته و می‌توان درمان‌های موثرتری را برای این وضعیت تولید کرد. این معیارها نشان همچنین می‌دهند که یک توافق جهانی در مورد لوپوس ضروری است. معیارهای جدید با یک نیاز آغاز می‌شوند که بیمار از نظر سطح آنتی‌بادی ضدهسته حداقل در سطح ۱:۸۰ در آزمایش ایمونوفلورسنس HEp-2 باشد. در این طبقه‌بندی جدید ۱۰ دامنه به چشم می‌خورد: ۷ مورد بالینی و ۳ مورد ایمونولوژیک. هر دامنه آیتم‌های متعددی را در خود جای داده، اما فقط یکی از آنها وزن زیادی در نمره‌دهی دارد که باید مشخص شود. مثلا، در مطالعات کوهورت، تب به عنوان عاملی است که می‌تواند میان لوپوس و دیگر شرایط افتراق قائل شود، اما درگیری کلیه بسیار اهمیت دارد، بنابراین وزن‌دهی تب کمتر از درگیری کلیه است. بیمارانی که حداقل نمره ۱۰ را به دست آورند، مبتلا به لوپوس اریتماتو سیستمیک در نظر گرفته می‌شوند، هرچند این وضعیت کمی مبهم به نظر می‌سد. وزن‌دهی آیتم‌های مختلف، ویژگی جدید برای طبقه‌بندی لوپوس است. کرایتریاهای قبلی ACR به همه آیتم‌ها وزن یکسانی داده بود، اما معیارهای دیگر مراکز علمی، نفریت لوپوسی را ۳ برابر تاثیرگذارتر از دیگر آیتم‌ها می‌داند. نکته جالب توجه آنکه، تعدادی از تظاهرات کلاسیک لوپوس به افتراق میان SLE از مقلدهای آن کمک می‌کند، خصوصا بیماری کلیوی، زخم‌های دهانی، پلوریت، و آلوپسی. تظاهرات غیرکلاسیک که عموما کمتر اختصاصی در نظر گرفته می‌شوند، مانند آرترالژی، تب و خستگی، می‌توانند به افتراق SLE زودهنگام از شرایطی که آن را تقلید می‌کنند، کمک کنند. آنچه باید بدانیم، این است که معیار طبقه‌بندی همان معیارهای تشخیصی نیست. معیارهای جدید بر قضاوت بالینی تاکید دارد و تصریح می‌کند که علایم، فقط زمانی می‌توانند به لوپوس ارتباط داده شوند که توجیه بهتری برای آنها نداشته باشیم. به عبارت دیگر، اگر عفونت، بدخیمی یا اختلال اندوکرین یا موارد دیگری بتوانند تظاهرات بیمار را توجیه کنند، نباید برای بیمار تشخیص لوپوس گذاشت.
Secukinumab زیر پوستی برای تسکین آرتریت پسوریازیسی
محققان در بررسی‌های خود نشان دادند که برای بیماران مبتلا به آرتریت فعال پسوریازیسی، آنتاگونیست اینترلوکین – ۱۷A، Secukinumab با نام تجاری Cosentyx و محصول Novartis Pharmaceuticals، که زیرپوستی تزریق می‌شوند، می‌تواند به‌طور قابل توجهی فعالیت بیماری را در ۱۶ هفته بهبود بخشد. در هفته ۲۴، درمان با مهار پیشرفت رادیوگرافیک در آرتریت پسوریاتیک همراه بود. اثربخشی عضلانی‌اسکلتی این دارو مشابه TNFs است و اثر آن روی پوست برتری دارد. پروفایل ایمنی Cosentyx خوب توصیف شده است.
