تازه های سرطان‌های دستگاه ادراری تناسلی،سمپوزیوم سرطان‌های دستگاه ادراری‌تناسلی در تاریخ ۱۴ الی ۱۶ فوریه ۲۰۱۹ در سان‌فرانسیسکو، کالیفرنیا برگزار شد.
در این نشست مهم، برترین‌های تحقیقات در این حوزه میان شرکت‌کنندگان به اشتراک گذاشته شد. آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است به برترین موارد مطرح شده.
Darolutamide: استاندارد جدید مراقبت در CRPC غیرمتاستاتیک؟
نتایج کارآزمایی ARAMIS فاز ۳ نشان می‌دهد درمان با Darolutamide (بایر/اوریون) که در مرحله تحقیقاتی به سر میبرد، به‌طور قابل‌توجهی بقای بدون متاستاز بیماری را در بیماران مبتلا به سرطان پروستات غیرمتاستاتیک مقاوم به castration (nmCRPC) افزایش می‌دهد.
این دارو توانسته بقای بدون متاستاز بیماران را به ۴/۴۰ ماه برساند، یعنی ۲۲ ماه بیشتر از دارونما و خطر متاستاز یا مرگ‌ومیر به هر علتی تا ۵۹ درصد کاهش یافت. این نتایج در تمامی زیرگروه‌های بیماران دیده شد، از جمله کسانی که بیماری با خطر کمتر دارند.
بر اساس این یافته‌ها، به نظر می‌رسد در آینده Darolutamide به استاندارد جدید مراقبت در این جمعیت از بیماران تبدیل شود.
نتایج این مطالعه در England Journal of Medicine منتشر شده است.
Darolutamide یک آنتاگونیست گیرنده آندروژن غیراستروئیدال منحصربه‌فرد است که از نظر ساختاری با دیگر مهارکننده‌های گیرنده آندروژن تفاوت دارد و از دو diastereomer فعال از نظر فارماکولوژیکی تشکیل شده است.
نتایج مطالعات نشان داده‌اند که این دارو در مقایسه با دیگر عوامل ممکن است سمیت کمتر و با شدت کمتری داشته باشد، زیرا نفوذ آن به سد خونی – مغزی کمتر است و تمایل کمتری برای اتصال به گیرنده‌های-aminobutyric acid type A دارند.
محققان این مطالعه توضیح می‌دهند که کارآزمایی‌های قبلی فاز ۱ و ۲ در مردان مبتلا به nmCRPC، فعالیت ضدتوموری قابل توجهی را نشان داده و پروفایل عوارض جانبی قابل قبولی داشته است.
در کارآزمایی ARAMIS که ۱۵۰۹ مرد مبتلا به nmCRPC به‌طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده Darolutamide با دوز ۶۰۰ میلی‌گرم (دو قرص ۳۰۰ میلی‌گرمی) دو بار در روز یا دارونما تقسیم شدند، درمان با درمان محرومیت از آندروژن نیز ادامه پیدا کرد.
سطح PSA همه بیماران در ابتدای مطالعه حداقل ۲ ng/mL و زمان دو برابر شدن آن نیز ۱۰ ماه یا کمتر بوده است. بیماران بر اساس زمان دو برابر شدن PSA (کمتر از ۶ ماه و ۶ ماه یا بیشتر) و استفاده از درمان هدفمند اوستئوکلاست طبقه‌بندی شدند.
میانه بقای بدون متاستاز بیماری در گروه دارو، معادل ۴/۴۰ ماه و در گروه دارونما، ۴/۱۸ ماه بوده است (خطر نسبی برای متاستاز یا مرگ در گروه دارو معادل ۴۱/۰ گزارش شد).
استاندارد جدید درمانی برای رنال سل کارسینومای متاستاتیک
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد درمان خط اول با ترکیبی از یک مهارکننده چک‌پوینت ایمنی و یک مهارکننده تیروزین کیناز، در مقایسه با استاندارد مراقبت کنونی، پیامدهای بیماران مبتلا به رنال سل کارسینومای متاستاتیک سلول روشن (mRCC) را بهبود می‌بخشد.
Pembrolizumab با نام تجاری Keytruda و محصول Merck و VEGF-targeted TKI axitinib با نام تجاری Inlyta و محصول فایزر، بقای کلی و بقای بدون پیشرفت بیماران را به‌طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد و در مقایسه با sunitinib (با نام تجاری Sutent) و محصول فایزر، در بیماران مبتلا به mRCC قبلا درمان نشده، نرخ پاسخ عینی بالاتری داشته است.
در این بیماران، خطر مرگ‌ومیر با pembrolizumab و axitinib تا تقریبا ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. این میزان کاهش خطر، صرفنظر از خطر گروه یا وضعیت PD-L1 است. بر اساس این نتایج، pembrolizumab و axitinib می‌تواند به مراقبت جدید استاندارد تبدیل شود.
سرطان کلیه دارای نرخ زنده ماندن بسیار کم است و پیشرفت‌های چشمگیری در درمان این نوع پیشرفته بیماری وجود داشته‌است.
این یافته‌ها ممکن است به ارائه یک گزینه جدید درمانی برای بیماران کمک کنند.
هر دو داروی pembrolizumab و axitinib، زمانی که به تنهایی در بیماران مبتلا به mRCC استفاده می‌شود، اثربخشی دارد. در واقع، ترکیب همزمان این دو دارو با ایمنی و نرخ پاسخ بالا (۷۳ درصد) در این جمعیت از بیماران همراه است.
بیماران در کارآزمایی KEYNOTE-426، به دریافت pembrolizumab با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم داخل وریدی هر ۳ هفته یک بار تا ۳۵ دوره همراه با axitinib با دوز ۵ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز، یا axitinib با دوز ۵۰ میلی‌گرم خوراکی یک بار در روز برای ۴ هفته اول و سپس هر ۶ هفته یک بار. درمان تا زمانی ادامه پیدا کرد که بیماری پیشرفت کند، سمیت آن غیرقابل تحمل باشد یا تصمیم بیمار/پزشک مبنی بر قطع این دارو باشد.
میانه پیگیری بیماران ۸/۱۲ ماه بود و مشخص شد که بقای کلی در میان دریافت‌کنندگان pembrolizumab و axitinib بالاتر بوده و در مقایسه با sunitinib، با کاهش ۴۷ درصدی در کاهش خطر مرگ همراه بود.
نرخ بقای کلی ۱۲ ماه، ۹/۸۹ درصد در گروه ترکیبی و در گروه مقابل، ۳/۷۸ درصد بود. در ۱۸ ماه، این اعداد به ترتیب ۳/۸۲ و ۱/۷۲ درصد بود. از سوی دیگر، نرخ کلی پاسخ درمانی نیز در گروه ترکیبی بیشتر بود و دوره پاسخ نیز در گروه ترکیبی بیشتر گزارش شد.
