گایدلاین درمانی عفونت کلستریدیوم دیفیسیل
جامعه بیماری‌های عفونی آمریکا منتشر کرد
گایدلاین درمانی عفونت کلستریدیوم دیفیسیل،جامعه بیماری‌های عفونی آمریکا (IDSA) با همکاری انجمن اپیدمیولوژی مراقبت‌های سلامت آمریکا (SHEA)، گایدلاین‌های جدید خود را برای درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل با توصیه‌های تشخیص، درمان و موارد مربوط به اطفال منتشر کرد.
از زمان انتشار نسخه پیشین گایدلاین‌های عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در سال ۲۰۱۰، دانسته‌های ما در مورد اپیدمیولوژی، تست‌ها و درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل به‌طور قابل توجهی ارتقا داشته است. گایدلاین‌های جدید این پیشرفت‌ها را پوشش داده است. جمعیت اطفال نیز در این گایدلاین روزآمد شده جایگاهی را به خود اختصاص داده‌اند. توالی‌یابی تست‌های تشخیصی و تغییرات در انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها، از دیگر مواردی است که در این گایدلاین به آنها اشاره شده است. همچنین برای نخستین بار، توصیه‌هایی برای به کارگیری پیوند میکروبیاتای مدفوع (FMT) آمده است. این دستورالعمل‌ها کمک می‌کنند تا کنترل بهتری از اپیدمی این بیماری به دست آوریم. استفاده از فلوئوروکینولون‌ها، سفالوسپورین‌ها و کلیندامایسین میکروبیوم روده‌ای را به روشی تغییر می‌دهند که باعث افزایش حساسیت به عفونت کلستریدیوم دیفیسیل می‌شوند. بنابراین، براساس این گایدلاین‌ها، درمان خط اول، قطع درمان این آنتی‌بیوتیک‌ها است. اغلب افراد با قطع مصرف آنتی‌بیوتیک، بهبود می‌یابند. گایدلاین درمانی عفونت کلستریدیوم دیفیسیل،این گایدلاین جدید استفاده از تست‌های nucleic acid amplification یا NAAT را محدود می‌کند. بیش از ۷۰ درصد آزمایشگاه‌های بیمارستانی از این تست‌ها استفاده می‌کنند، زیرا حساسیت بالایی دارند. این گایدلاین توصیه می‌کند که NAAT فقط باید برای موارد جدید بیماری در بیمارانی استفاده شوند که مشخص است ملین استفاده نمی‌کنند و کسانی که ۳ بار یا بیشتر مدفوع شکل نگرفته در یک دوره ۲۴ ساعته داشته‌اند. اگر این موارد وجود نداشته باشند و موسسه نیز معیارهای خود را نداشته باشد، یک الگوریتم تشخیصی پیشنهاد می‌کند که از تست دهیدروژناز گلوتامات استفاده شود. اگر این تست منفی باشد، آنتی‌ژن ایمونواسی معمول پیشنهاد می‌شود و اگر این تست هم منفی باشد، NAAT توصیه می‌شود. تست دهیدروژناز گلوتامات و تست توکسین ممکن است روی یک محصول ترکیب شود. گایدلاین‌های جدید توصیه می‌کنند ونکومایسین یا fidaxomicin به عنوان خط اول درمانی در نظر گرفته شوند، در صورتی که در نسخه‌های پیشین این جایگاه در اختیار مترونیدازول قرار داشت. در بزرگسالان، ونکومایسین یا fidaxomicin میزان بالاتری را از درمان برای عفونت کلستریدیوم دیفیسیل فراهم می‌آورند، حتی در موارد خفیف. این گایدلاین‌ها تاکید می‌کنند که اگر دسترسی به دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها میسر نباشد، استفاده از مترونیدازول قابل قبول است، اما فقط برای موارد خفیف یا متوسط. دو داروی جدید هزینه بالایی دارند.
گایدلاین درمانی عفونت کلستریدیوم دیفیسیل،برای کودکان، آنتی‌بیوتیک خط اول درمانی همان مترونیدازول است، زیرا ونکومایسین یا fidaxomicin نشان نداده‌اند که در جمعیت اطفال بر مترونیدازول برتری دارند. در این گایدلاین در مورد انجام تست برای عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در کودکان کمتر از یک سال که مبتلا به اسهال هستند، هشدار داده شده، زیرا این باکتری قسمتی از میکروبیاتای نرمال را در تا ۶۵ درصد نوزادان سالم تشکیل می‌دهد (تا ۳ درصد میکروبیاتای نرمال جمعیت بزرگسال را نیز تشکیل می‌دهد.) گایدلاین جدید از استفاده از FMT برای بیمارانی که دو اپیزود یا بیشتر از عفونت کلستریدیوم دیفیسیل را پشت سر گذاشته و به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهند، حمایت کرده است. مطالعات نشان داده‌اند که FMT در درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل، ۷۰ تا ۸۰ درصد اثربخش هستند. آنتی‌بیوتیک‌ها حدود ۴۵ تا ۵۰ درصد اثربخشی دارند. در گایدلاین جدید، به پروبیوتیک‌ها هم اشاره شده، اما توصیه نمی‌شوند.
توصیه‌های قبلی در مورد انتشار عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در بیمارستان‌ها نسبت به نسخه قبلی تغییری نداشته، بیماران باید ایزوله شوند و پزشکان و پرستاران موقع ویزیت آنها باید از دستکش و گان استفاده کنند.
