گاید لاین مدیریت بالینی نقرس،انجمن روماتولوژی آمریکا گایدلاین مدیریت بالینی خود را برای نقرس، به روزرسانی و منتشر کرد. در زیر نگاهی داریم به این دستورالعمل ها.
اندیکاسیون های درمان دارویی برای کاهش اورات(ULT)
– شروع ULT برای بیماران مبتلا به نقرس با توفی زیرجلدی بیشتر یا مساوی ۱، وجودشواهدی از آسیب رادیوگرافی )با هر مدالیتی( که قابل انتساب به نقرس باشد،یا حملات مکرر نقرس )بیشتر از ۲ بار در سال یا بیشتر(، اکیدا توصیه می شود.
– شروع ULT به طور مشروط برای بیمارانی توصیه می شود که قبلا حملات بیماری را بیش از یک بار داشته اند، اما رخداد آنها نادر هستند.
– شروع ULT در بیماران مبتلا به نقرس که دچار اولین اپیزود از شعله ور شدن نقرس شده اند، به طور مشروط توصیه نمی شود. با این حال، شروع ULT به طور مشروط برای بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی ( CKD ) متوسط تا شدید )مرحله ۳ و بالاتر(، غلظت اورات سرمی بیشتر از ۹ میلی گرم در دسی لیتر، یا اورولیتیازیس توصیه می شود.
– شروع ULT به طور مشروط در بیماران مبتلا به هیپراوریسمی بدون علامت توصیه نمی شود.
انتخاب ULT اولیه برای بیماران مبتلا به نقرس
– درمان با allopurinol به عنوان درمان خط اول ترجیحی، نسبت به سایر ULT ها، قویا برای همه بیماران، از جمله بیماران مبتلا به CKD متوسط تا شدید توصیه می شود )مرحله ۳ و بالاتر(.
– انتخاب allopurinol یا febuxostat به جای probenecidبرای بیماران مبتلا به CKD متوسط تا شدید )مرحله ۳ و بالاتر( قویا وصیه می شود.
– انتخاب pegloticase به عنوان درمان خط اول قویا توصیه نمی شود.
– شروع درمان با آلوپورینول با دوز پائین ) ۱۰۰ میلی گرم در روز – در بیماران مبتلا به CKD ]مرحله ۳ و بالاتر[ با دوز کمتر( و febuxostat) 40 میل یگرم در روز( – با تیتراسیون بعدی دوز، نسبت به آغاز درمان با دوز بالاتر، قویا توصیه می شود.
– شروع درمان با probenecid با دوز پائین ) ۵۰۰ میلی گرم یک تا دو بار در روز( با تیتراسیون بعدی دوز، نسبت به شروع درمان با دوز بالاتر، به طور مشروط توصیه می شود.
-تجویز همزمان درمان پروفیلاکسی ضد-التهابی )به عنوان مثال، کولشی سین، داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی ] NSAID ها[، پ ردنیزون/پردنیزولون(، نسبت به عدم استفاده از درمان پروفیلاکسی ضد-التهابی، قویات وصیه می شود.
– ادامه تجویز همزمان درمان پروفیلاکسی ضد-التهابی به مدت ۳- ۶ ماه نسبت به کمتر از ۳ ماه، با ارزیابی مداوم و ادامه پروفیلاکسی در صورت لزوم، در صورت ادامه حملات نقرس در بیمار، قویا توصیه می شود.
شروع ULT
– شروع ULT در حالی که بیمار دچار حملات نقرس است، نسبت به آغاز درمان پس از برطرف شدن حملات نقرس، به طور مشروط توصیه می شود.
– به کار بردن استراتژی مدیریت درمان-تا-هدف که شامل تیتراسیون دوز ULT و دوز بعدی آن بر اساس نتیجه اندازه گیری سریالی اورات سرم تا دستیابی به سطح هدف اورات سرم است، نسبت به استراتژی ULT با دوز ثابت برای همه بیماران دریافت کننده ULT ، قویا توصیه می شود.
– برای همه بیمارانی که ULT دریافت می کنند، دستیابی و حفظ سطح هدف اسید اوریک سرم کمتر از ۶ میلی گرم در
دسی لیتر، نسبت به عدم استفاده از هیچ هدفی، قویا برای همه بیماران دریافت کننده ULT توصیه می شود.
– ارائه یک پروتکل افزوده شده از مدیریت دوز ULT توسط ارائه دهندگان غیر-پزشک برای بهینه سازی استراتژی درمان-تا- هدف که شامل آموزش بیمار، تصمیم گیری مشترک، و پروتکل درمان-تا-هدف است، برای تمام بیمارانی که ULT دریافت می کنند، به طور مشروط توصیه می شود.
مدیریت حملات نقرس
– برای درمان حملات نقرس، درمان خط اول با کلش یسین، NSAID ها، یا گلوکوکورتیکوئیدها )خوراکی، داخل مفصلی،یا داخل عضلانی(،نسبت به تجویز مهارکننده ها یا ینترلوکین- ۱ ) (ی ا هورمون آدرنوکورتیکوتروپیکACTH( (، قویا توصیه می شوند. زمانی که کلشی سین به عنوان عامل درمانی انتخاب می شود، با توجه به اثربخشی مشابه و خطر کمتر عوارض جانبی، دوز پایین آن نسبت به دوز بالا قویا توصیه می شود.
– استفاده از یخ موضعی به عنوان درمان کمکی، نسبت به عدم استفاده از درمان کمکی، برای بیمارانی که دچار شعله ور شدن نقرس هستند، به طور مشروط توصیه می شود.
– استفاده از یک مهار کننده نسبت به عدم درمان )فراتر از درمان حمایتی/ضد درد(، به طور مشروط برای بیمارانی توصیه می شود که دچار حملات نقرس هستند و درمان های ضد-التهابی فوق در آنها بی اثر است، به سختی تحمل می شوند یا منع مصرف دارند.
– برای بیمارانی که قادر به استفاده از داروهای خوراکی نیستند، درمان با گلوکوکورتیکوئیدها )عضلانی، داخل وریدی، یا داخل مفصلی( نسبت به تجویز مهار کننده های ۱-IL یا ACTH ، قویا توصیه می شود.
