آنتی بیوتیک اضافی،ممنوع،محققان در یک مطالعه جدید نشان دادند که افزودن یک آنتی بیوتیک مخصوص methicillin-resistant Staphylococcus aureus یا MSRA، به مونوتراپی سفالکسین برای درمان سلولیت غیرعارضه‌دار، منجر به نرخ بالاتر درمان بالینی در بیماران نمی‌شود. در یک مطالعه تصادفی شده با حضور ۵۰۰ بیمار که اغلب بزرگسال بودند، یک رژیم درمانی با فعالیت علیه MSRA، یعنی سفالکسین به‌اضافه تری‌متوپریم ـ سولفامتوکسازول، نسبت به رژیم درمانی که آنتی‌بیوتیک علیه MSRA نداشت (سفالکسین به اضافه پلاسبو)، برتری نشان نمی‌داد.
نویسندگان این مقاله متذکر می‌شوند که پذیرش‌های اتاق اورژانس برای عفونت‌های پوست و بافت نرم افزایش یافته، که دلیل آن هم افزایش MSRA مرتبط با جامعه است. انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا توصیه می‌کند که بیماران مبتلا به سلولیت، بدون حضور علایم عفونت سیستمیک، ترومای نفوذ کننده، شواهدی از MSRA در هر جایی، یا سوء‌مصرف داروهای تزریقی، باید فقط عامل آنتی‌بیوتیکی علیه استرپتوکوک دریافت کنند و دیگر نیازی به تجویز آنتی‌بیوتیک علیه MSRA نیست.
علیرغم این گایدلاین‌ها، پزشکان اغلب در رژیم‌های دارویی خود برای درمان سلولیت بدون عارضه، آنتی‌بیوتیک علیه MSRA را هم در نظر دارند و تجویز می‌کنند. محققان در این مطالعه، به بررسی این موضوع پرداختند که این وضعیت، آیا واقعا پیامدهای بالینی را در سلولیت بدون عارضه، بهبود می‌بخشد، با حداقل ۱۰ درصد تفاوت در نرخ درمان که معنی‌دار در نظر گرفته شود.
در این مطالعه، آنالیزهای per protocol نشان دادند که نرخ درمان بالینی برای سفالکسین به تنهایی ۵/۸۳ درصد و برای درمان ترکیبی ۵/۸۵ درصد خواهد بود. این میزان درمان در آنالیزهای تعدیل شده به قصد درمان (intention-to-treat)، به ترتیب، ۰/۶۹ و ۲/۷۶ درصد گزارش شد.
یافتههای فوق پیشنهاد می‌کنند که درمان ترکیبی ممکن است ارجحیت بالقوه‌ای داشته باشد. با این حال، به دلیل بروز اشتباه در مورد یافته‌ها در آنالیز تعدیل شده به قصد درمان که دربرگیرنده تفاوت مهم بالینی نسبت به ترکیب سفالکسین همراه با متوپریم ـ سولفامتوکسازول بود، باید تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود.
در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲، محققان از بیماران سرپایی ۱۲ سال و بالاتر که به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کرده بودند، دعوت به ورود کردند. بیماران همگی مبتلا به سلولیت غیرعارضه‌دار و بدون زخم، آبسه، یا درناژ چرکی بودند. میانه سنی بیماران ۴۰ سال، ۴/۵۸ درصد مرد و ۹/۱۰ درصد نیز مبتلا به دیابت بودند.
محققان، این بیماران را به‌طور تصادفی به دو گروه سفالکسین، ۵۰۰ میلی‌گرم، ۴ بار در روز، همراه با تری‌متوپریم ـ سولفامتوکسازول، ۱۶۰۰ میلی‌گرم/۳۲۰ میلی‌گرم، دو بار در روز، به مدت ۷ روز، و گروه دیگر را تحت درمان با مونوتراپی سفالکسین همراه با پلاسبو قرار دادند.
مطالعه مذکور دربرگیرنده ۴۹۶ بیمار در گروه آنالیز تعدیل شده به قصد درمان و ۴۱۱ بیمار در آنالیز per protocol بوده است.
در آنالیز per protocol، درمان بالینی در ۱۸۲ بیمار گروه رژیم ترکیبی و ۱۹۳ بیمار گروه سفالکسین/ پلاسبو دیده شد.
در آنالیز تعدیل شده به قصد درمان، درمان بالینی در ۱۸۹ بیمار گروه رژیم ترکیبی و ۱۷۱ بیمار گروه سفالکسین/ پلاسبو گزارش شد. نکته دیگر آنکه، عوارض جانبی در دو گروه مشابه بودند که ۹۰ درصد آنها خفیف و اغلب مربوط به عوارض گوارشی می‌شدند. یافتههای به دست آمده نشان می‌دهند که اغلب موارد مبتلا به سلولیت بدون ترشح می‌توانند به‌طور ایمنی، بدون افزودن آنتی‌میکروبیال‌های ضد MRSA، درمان کامل شوند.
آنتی بیوتیک اضافی،ممنوع
افزودن Anti-MRSA به سفالکسین، منفعتی در درمان سلولیت ساده ندارد
آنتی بیوتیک اضافی،ممنوع
