نقشی نوظهور در کارسینومای هپاتوسلولار مربوط به ویروس هپاتیت C، آلودگی ویروس هپاتیت C یا HCV دلیل اصلی کارسینومای هپاتوسلولار (HCC) است و آمار نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۲ منجر به مرگ نزدیک به ۷۵۰ هزار نفر شده است. اخیرا، داروهای ضدویروسی موثری برای حذف ویروس هپاتیت C از کبدهای آلوده به این ویروس طراحی شده که در ۹۰ درصد موارد موفقیت‌آمیز هستند.
با این حال، نرخ ابتلای یک درصد به کارسینومای هپاتوسلولار در کبدهای آلوده به ویروس هپاتیت C گزارش شده و همین امر نیاز به استراتژی‌های درمانی جدید را برای مقابله با این ویروس امری ضروری می‌داند.
استئوپونتین(OPN) یک سیتوکین چند عملکردی است که در فرایندهای فیزیولوژیک طبیعی و هم‌چنین شماری از مشکلات پاتولوژیک از جمله التهاب، فیبروززایی و سرطان‌زایی نیز دخیل است. در بیماری‌های کبدی، استئوپونتین نقش مهمی را در آسیب کبدی حاد، همانندسازی ویروس، ترمیم کبد، فیبروز و کارسینومای هپاتوسلولار بازی می‌کند.
اخیرا محققین دریافته‌اند که CD44 یک بیومارکر مهم برای سلول‌های بنیادی سرطانی(CSCs) در سرطان‌های انسانی متعدد است. این مارکر سطحی نقش حیاتی در تنظیم ویژگی‌های سلول‌های بنیادی سرطانی از جمله خودنوزایی، شروع تشکیل تومور و مقاومت به شیمی‌درمانی بازی می‌کند و در این میان استئوپونتین با این مارکر سطحی برهمکنش می‌کند.
در مطالعه‌ای که محققین ژاپنی در دانشگاه کانازاوا انجام دادند به ارزیابی اهمیت محور استئوپونتین-CD44 برای همانندسازی ویروس هپاتیت C در سلول‌های بنیادی سرطانی پرداختند و نقش استئوپونتین را در تنظیم و حفظ این سلول‌های بنیادی سرطانی بررسی کردند.
این مطالعه بر اهمیت نقش استئوپونتیت در حمایت همانندسازی ویروس هپاتیت C در سلول‌های بنیادی سرطانی EpCAM تاکید دارد و این پروتئین را یک هدف درمانی برای مقابله با هپاتیت C و در نتیجه کارسینومای هپاتوسلولار می‌داند.
