روش‌های ایمن برای سقط القایی جدید
عوارض مرتبط با بارداری، ششمین علت اصلی مرگ در میان زنان ۲۰ و ۳۴ سال در آمریکا به حساب می‌آید. تخمین زده می‌شود که نیمی از بارداری‌ها ناخواسته هستند و از این میان، تقریبا نیمی از آنها خاتمه داده می‌شود. در اغلب کشورها، قوانین سقط جنین، روش‌های انجام آن را تنظیم می‌کنند. این قوانین از موارد بسیار سختگیرانه تا بسیار آزاد متغیر هستند. آنها با موربیدیتی و مورتالیتی قابل توجهی نیز همراه می‌شوند. در این مقاله، محققان متذکر می‌شوند که میزان تخمینی از سقط در کل دنیا، بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴، به میزان ۳۵ مورد به ازای هر ۱۰۰۰ زن است، در حالی که این میزان در فاصله سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴، به میزان ۴۰ مورد در هر ۱۰۰۰ زن بوده است.
گزینه توصیه شده جراحی، در این میان، وکیوم آسپیراسیون در تریمستر اول است. در تریمستر دوم، دیلاتاسیون و تخلیه کردن باید پیشنهاد شود. دیلاتاسیون سرویکال اغلب با دیلاتورهای اسموتیک به دست می‌آید. تا هفته ۹ بارداری، ۲۰۰ میلی‌گرم mifepristone و به دنبال آن، ۸۰۰ میکروگرم misoprostol، رژیم درمانی توصیه شده برای سقط پزشکی است. سقط جنین در تریمستر دوم، می‌تواند با ۲۰۰ میلی‌گرم mifepristoneو به دنبال آن، دوزهای تکرار شونده از misoprostol انجام شود.
شایع‌ترین عوارض سقط‌های القایی، ادامه یافتن بارداری، باقی ماندن محصولات لقاح، عفونت‌ها، و ترومای جراحی به رحم بیمار است. باقی ماندن محصولات لقاح می‌تواند به روش جراحی (وکیوم آسپیراسیون ترجیح داده می‌شود)، با یا بدون استفاده از میزوپروستول مدیریت شود. پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی با داکسی‌سیکلین یا آزیترومایسین عوارض عفونی مرتبط با سقط جراحی را کاهش می‌دهد.
سقط القایی با بارداری‌های خارج رحمی، نازایی، از دست رفتن بارداری، یا قرار گرفتن غیرطبیعی بعدی همراه نیست و ارتباطی ندارد. اما با زایمان زودرس بعدی می‌تواند در ارتباط باشد. بعضی گزارش‌ها پیشنهاد می‌کنند که ارتباطی میان سقط القایی و سرطان پستان وجود دارد، اما این مساله بوسیله دیگر مطالعات تائید نشده است.
واکسن Anti-D باید به زنان Rh-negative که حساس شده نیستند، تزریق شود. اگر محصولات لقاح پس از مداخله منجر به سقط دیده شود، نیازی به پیگیری روتین بیمار نیست. این مساله مهم است که مشاوره در مورد روش‌های جلوگیری از بارداری موثر و همچنین رابطه جنسی ایمن پس از سقط به بیمار داده شود.
نقطه‌نظر
حتی با وجود روش‌های پیشگیری از بارداری بسیار موثر، ممکن است با شکست مواجه شوند و منجر به بارداری ناخواسته شوند. همانطور که در بالا اشاره شد، قوانین محدودکننده از سقط القایی پیشگیری نمی‌کنند، اما بیماران را به سوی روش‌های غیرایمن سوق می‌دهند. سقط‌های غیرایمن با میزان بالاتر عفونت‌ها، عوارض خونریزی، و ترومای جراحی پس از روش‌های به کارگرفته شده همراه هستند. این عوامل خود منجر به موربیدیتی و مورتالیتی میان زنان در سنین باروری خواهد شد.
تا زمانی که روش‌های پیشگیری از بارداری ۱۰۰ درصد موثر دردسترس قرار بگیرند، سقط هم خواهد بود. ارایه دهندگان خدمات مراقبتی باید خطرات و مزایای حفظ بارداری را در مقابل سقط القایی برای زنان توضیح دهند. اما اگر بیمار تصمیم به خاتمه بارداری گرفت، روش‌های ایمن دارویی و جراحی باید در اختیار وی قرار گیرد تا مورتالیتی و موربیدیتی بیماران کاهش یابد.
