هورمون‌تراپی پس از منوپوز
کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده منتشر کرد
کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) در بیانیه‌ای، توصیه‌های روزآمد شده خود را در مورد هورمون‌تراپی پس از یائسگی در زنان، به منظور پیشگیری از بروز وضعیت‌های مزمن منتشر کرد.
منوپوز اغلب در میانه سنی ۳/۵۱ سالگی زنان رخ می‌دهد و زنان آمریکایی که به سن یائسگی می‌رسند، انتظار می‌رود که تا ۳۰ سال بعد هم زنده باشند. شیوع و بروز شایع‌ترین وضعیت‌های مزمن، مانند بیماری کرونری قلبی، دمانس، استروک، شکستگی‌ها و سرطان پستان، با افزایش سن افزایش می‌یابند، با این حال، خطر اضافی برای این شرایط که قابل انتساب به منوپوز به تنهایی باشد، نامشخص است. از زمان انتشار یافته‌های Women’s Health Initiative که نشان داده هورمون‌تراپی با عوارض جانبی جدی سلامت در زنان یائسه شده همراه است، میزان تجویز هورمون‌تراپی منوپوزال کاهش یافته است.
کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده، در بیانیه‌ای توصیه‌های سال ۲۰۱۲ خود را در زمینه استفاده از هورمون‌تراپی منوپوزال برای پیشگیری اولیه از شرایط مزمن به‌روز کرده است.
اعضای این کارگروه شواهد موجود را در مورد مزایا و خطرات هورمون درمانی سیستمیک (مثلا، خوراکی یا ترانس‌درمال) به منظور پیشگیری از وقوع شرایط مزمن در زنان یائسه شده بررسی کرده و اینکه آیا نتایج میان زنان در زیرگروه‌های مختلف تفاوت دارد یا زمان مداخله پس از منوپوز تاثیری بر این وضعیت دارد یا خیر. در این گایدلاین به هورمون‌تراپی برای پیشگیری یا درمان علایم منوپوز اشاره‌ای نشده است.
عوارض داروهای پیشگیری کننده
استروژن و پروژستین ترکیبی
کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده به شواهد متقنی دست یافته که استفاده از استروژن و پروژستین ترکیبی با ضررهای متوسط همراه است، از جمله افزایش خطر سرطان پستان مهاجم و ترومبوآمبولی وریدی، و همچنین عارضه کم تا متوسط افزایش خطر بیماری کرونری قلبی. کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده همچنین شواهد کافی از دیگر عوارض متوسط دریافت، از جمله افزایش خطر استروک، دمانس، بیماری کیسه صفرا و بی‌اختیاری ادراری.
استروژن به‌تنهایی
کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده به شواهد کافی دست یافته که استروژن به‌تنهایی با عوارض متوسطی همراه است، مانند افزایش خطر استروک، دمانس، بیماری کیسه صفرا، بی‌اختیاری ادراری و ترومبوآمبولی وریدی.
ارزیابی نهایی USPSTF
با توجه به موارد بالا، کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده با اطمینان متوسطی نتیجه‌گیری می‌کند که استفاده از استروژن به‌تنهایی مزیتی برای پیشگیری اولیه از شرایط مزمن در اغلب زنان یائسه شده که پیش از این هیسترکتومی هم شده‌اند، ندارد. از سوی دیگر، این کارگروه به این نتیجه با اطمینان متوسط رسیده است که استروژن و پروژستین ترکیبی مزیتی برای پیشگیری اولیه از وقوع شرایط مزمن در زنانی که هیسترکتومی نشده‌اند، ندارد.
