در این نوشتار، سعی برآن است تا خلاصه‌ای را از شواهد موجود در زمینه استفاده از بتابلاکرها، قبل و بعد از جراحی، در بیماران مبتلا یا در معرض خطر پیشرفت بیماری قلبی، بیان کنیم. عنوان اصلی این دستورالعمل، «گایدلاین مربوط به ارزیابی و مدیریت کاردیوواسکولار، قبل و بعد از جراحی، در بیمارانی که تحت جراحی غیرقلبی قرار می‌گیرند» است.
دستور العمل مذکور، بوسیله کالج آمریکایی کاردیولوژی و انجمن آمریکایی قلب منتشر شده و گروه هدف آن، جمعیت بیمارانی است که مبتلا یا در معرض خطر پیشرفت بیماری قلبی بوده و برای جراحی غیرقلبی ارزیابی می‌شوند. دستورالعمل فوق، نخستین بار در ژوئن ۲۰۰۶ منتشر و نسخه‌های بعدی آن در اکتبر ۲۰۰۷ و سپس نوامبر ۲۰۰۹ در دسترس قرار گرفته‌‌اند.
توصیه‌های اصلی
در بیمارانی که قرار است تحت جراحی غیرقلبی قرار گیرند و به علت ابتلا به بیماری‌های مزمن، تحت درمان با دسته داروهای بتابلاکر هم هستند، استفاده از این دسته از داروها باید ادامه پیدا کنند (class I; level of evidence B).
بهتر است برای مدیریت درمان با بتابلاکرها پس از جراحی، ارزیابی مجددی از وضعیت بالینی بیمار، مستقل از زمانی که تجویز بتابلاکر آغاز شده بود، انجام شود (class IIa; level of evidence B).
در بیماران مبتلا به خطر متوسط یا شدید ایسکمی میوکارد که در تست‌های طبقه‌بندی کننده خطر که قبل از جراحی انجام می‌شوند، به تازگی بیماری و میزان خطر آنهاتشخیص داده می‌شوند، بهتر است تجویز بتابلاکرها، قبل و بعد از جراحی آغاز شوند (class IIb; level of evidence C).
در بیمارانی که از عوامل خطر تعریف شده در شاخص خطر بازبینی شده قلبی، ۳ مورد یا بیشتر را به دوش می‌کشند، بهتر است تجویز بتابلاکرها قبل از جراحی آغاز شود (class IIb; level of evidence B).
در بیماران با اندیکاسیون قانع کننده برای تجویز طولانی‌مدت بتابلاکرها که دیگر عوامل خطر تعریف شده را در شاخص خطر بازبینی شده قلبی ندارند، شروع درمان با بتابلاکرها در شرایط قبل و بعد از جراحی، به منظور پیشگیری از خطر، مزایای نامشخص و اثبات نشده‌ای دارد (class IIb; level of evidence B).
در بیمارانی که تجویز بتابلاکرها به تازگی برای آنها آغاز شده، شاید بهتر باشد میان زمان شروع بتابلاکرها و جراحی به اندازه کافی فاصله گذاشته شود تا ایمنی و تحمل‌پذیری آنها در مورد دارو ارزیابی شوند. ارجح آن است که تجویز این دسته از داروها بیش از یک روز قبل از جراحی آغاز شده باشند (class IIb; level of evidence B). درمان با بتابلاکرها نباید در همان روز جراحی آغاز شود (class III [harm]; level of evidence B).
شاخص خطر قلبی بازبینی شده برای خطر پیش از عمل جراحی پرخطر:
اینتراپریتونئال
اینتراتوراسیک
سوپرااینگوئینال واسکولار
سابقه بیماری ایسکمیک قلبی:
سابقه MI
سابقه تست ورزش مثبت
درد قفسه سینه فعلی که مربوط به ایسکمی میوکارد باشد
استفاده از نیترات تراپی
ECG همراه با امواج Q پاتولوژیک
ادم پولمونری، رال‌های دوطرفه یا گالوپ S3
دیس‌پنه پاروکسیسمال شبانه
CXR نشانه‌ای از توزیع مجدد عروق ریوی داشته باشد
سابقه بیماری سربروواسکولار:
سابقه قبلی TIA یا استروک
درمان با انسولین در شرایط پیش از جراحی
کراتینین پیش از جراحی، بیش از ۲ میلی‌گرم در دسی‌لیتر.
