دستورالعمل درمان تهوع و استفراغ بارداری
کالج آمریکایی زنان و مامایی (ACOG)، به تازگی دستورالعمل‌های قبلی خود را در زمینه تشخیص و مدیریت تهوع و استفراغ در طول بارداری روزآمد و منتشر کرده است.
در میان توصیه‌های جدید، که جایگزین موارد منتشر شده در سال ۲۰۰۴ شده‌اند، درمان‌های جدید معرفی شده‌اند. ترکیب دو داروی ویتامین B6 و دوکسی‌لامین (doxylamine)، که در سال ۱۹۸۳ از بازار دارویی خارج شد، دوباره دیده شده و ثابت شده که ایمن و موثر است. ACOG می‌گوید این ترکیب دارویی که بدون نسخه هم به فروش می‌رسد، باید به عنوان خط اول درمانی درنظر گرفته شود. در این دستورالعمل فهرستی از داروهایی آمده که بیماران نباید از آنها استفاده کنند. هرچند بعضی مطالعات در مورد افزایش خطر نقایص مادرزادی با مصرف زودهنگام اندانسترون هشدار داده‌اند، دیگر مطالعات این افزایش خطر را نشان نمی‌دهند و خطر مطلق آن بر جنین کم است. برای هر دارویی که خانم باردار در دوران بارداری مصرف می‌کند، باید خطرات و مزایای آن در هر فردی به‌طور جداگانه سنجیده شود. در حدود ۵۰ درصد زنان باردار از تهوع و استفراغ رنج می‌برند، ۲۵ درصد تنها تهوع و ۲۵ درصد نیز هیچ کدام یک از این مشکلات را ندارند. عود این وضعیت در بارداری‌های بعدی از ۲/۱۵ تا ۸۱ درصد متغیر است. درهر صورت، ممکن است به دلایل مختلفی، تهوع و استفراغ، آن توجهی را که لازم داشته باشند، دریافت نکنند. نخستین دلیل، آن است که بیماری صبحگاهی در اوایل بارداری شایع است، بنابراین زنان باردار و پزشکان نگرانی‌های خود را به حداقل ممکن خود می‌رسانند، به همین دلیل، کمتر از میزان واقعی خود گزارش می‌شود. از سوی دیگر، خود زنان باردار نیز به دلیل نگرانی‌هایی که در مورد ایمنی داروها دارند، به دنبال دارودرمانی نمی‌روند. در هر حال، نویسندگان این دستورالعمل متذکر می‌شوند که درمان تهوع و استفراغ در اوایل بارداری، قبل از آنکه بارداری پیشرفت کند، می‌تواند به کنترل علایم و پیشگیری از عوارض جدی، مانند بستری شدن در بیمارستان، کمک کند. در نظر گرفتن زمان آغاز تهوع یا استفراغ مهم است. علایم تقریبا همیشه قبل از هفته ۹ بارداری ظاهر می‌شوند. زمانی که این شرایط برای اولین‌بار پس از هفته ۹ بارداری آغاز شوند، دیگر عوامل موثر باید در نظر گرفته شوند.
دیگر توصیه‌ها براساس شواهد علمی خوب و پایدار (سطح A)، به قرار زیر هستند:
۱) توصیه استاندارد بر مصرف ویتامین‌های پره‌ناتال، از ۳ ماه قبل از باردار شدن، ممکن است بروز و شدت تهوع و استفراغ را در دوران بارداری کاهش دهد.
۲) در بیماران مبتلا به hyperemesis gravidarum که همزمان، سطح هورمون محرک تیروئید آنها نیز ساپرس شده، درمان هیپرتیروئیدی باید بدون وجود شاهد بالینی بیماری تیروئید (مانند گواتر، آنتی‌بادی‌های تیروئید یا هر دو) آغاز نشود. در میان توصیه‌های مبتنی بر شواهد علمی محدود یا متناقض (سطح B)، موارد زیر قابل بحث هستند:
۱) نشان داده شده درمان با زنجبیل، در کاهش تهوع زنان باردار مفید بوده و می‌تواند به عنوان یک گزینه درمانی غیردارویی مد نظر قرار داشته باشد. ۲) درمان تهوع و استفراغ شدید در دوران بارداری یا hyperemesis gravidarum، با متیل‌پردنیزولون، می‌تواند در موارد مقاوم مفید باشند. به هر حال، پروفایل خطر متیل‌پردنیزولون پیشنهاد می‌کند که این دارو باید به عنوان آخرین چاره مورد استفاده قرار گیرد. نویسندگان اذعان دارند که تفاوت‌ها در درمان ممکن است براساس نیازهای شخصی هر فرد، منابع در دسترس و محدودیت‌های منحصر به فرد در بالین تعیین شوند. اینکه تهوع و استفراغ در زمان بارداری چه زمانی، چگونه و به چه دلیل باید درمان شود، به درک خانم باردار از شدت علایمش باز می‌گردد. کاهش علایم می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی خانم باردار کمک کند، از هزینه‌های مراقبت از سلامت بکاهد و زمان دور ماندن از کار را به حداقل میزان خود برساند.
