گایدلاین های کاربردی زنان و مامایی
امروزه موسسات و انجمن‌های علمی معتبر دنیا، هرساله به دنبال روزآمد کردن دستورالعمل‌های قبلی خود، توصیه‌های قبلی خود را مجددا تائید یا تغییر می‌دهند. در سال ۲۰۱۶ نیز انجمن‌های علمی زیر، با به‌روز کردن گایدلاین‌های خود، گام مهمی در این زمینه برداشتند:
کالج متخصصین زنان و مامایی آمریکا (ACOG)
انجمن انکولوژی بالینی آمریکا
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها
پزشکان بیمارستان‌ها برای کودکان بیمار، تورنتو
کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF)
گایدلاین های کاربردی زنان و مامایی
توصیه‌ها در زمینه غربالگری برای افسردگی در بارداری (بوسیله کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده)
USPSTF پیشنهاد می‌کند غربالگری برای افسردگی در جمعیت عمومی بزرگسالان، از جمله مادران باردار و پس از زایمان انجام شود. غربالگری باید به گونه‌ای انجام شود تا از تشخیص دقیق، درمان موثر و پیگیری مناسب اطمینان حاصل شود.
USPSTF نتیجه‌گیری می‌کند که حداقل اطمینان متوسطی وجود دارد که غربالگری افسردگی در این دسته از افراد منافع خاصی دارد و به آنها کمک می‌کند.
برای غربالگری افسردگی می‌توان از پرسشنامه
Patient Health Questionnaire
Hospital Anxiety and Depression Scale در بزرگسالان،
Edinburgh Postnatal Depression Scale
در زنان باردار و زایمان کرده استفاده کرد.
گایدلاین های کاربردی زنان و مامایی
گایدلاین‌های مدیریت و مراقبت از زنان مبتلا به سرطان سرویکس مهاجم (بوسیله جامعه انکولوژی بالینی آمریکا)
پزشکان و برنامه‌ریزان باید تلاش کنند تا امکان دسترسی را به اثربخش‌ترین مداخلات مراقبت‌های تسکینی و درمان‌های آنتی‌تومور مبتنی بر شواهد فراهم آورند. اگر بیماری نتواند در محل زندگی یا کشور خود یا مناطق مجاور به این امکانات دسترسی پیدا کند، شاید نیاز داشته باشد با مدالیتی‌های با سطح پائین‌تر درمان شود که بستگی به ظرفیت و منابع موجود برای جراحی، کموتراپی، رادیاسیون‌تراپی و مراقبت‌های حمایتی و تسکینی دارد.
برای زنان مبتلا به سرطان سرویکس در مراحل اولیه در شرایط پایه، cone biopsy یا هیسترکتومی اکسترافاشیال می‌تواند انجام شود. روش‌های حفظ باروری یا هیسترکتومی رادیکال یا رادیکال تعدیل شده برای زنان مبتلا به بیماری مرحله IB تا IVA گزینه‌های اضافی درمانی در شرایط غیرپایه است.
ترکیب روش‌های جراحی، کموتراپی، و رادیاسیون‌تراپی (از جمله براکی‌تراپی) باید برای زنان مبتلا به بیماری مرحله IB تا IVB انجام شود، که البته بستگی به منابع در دسترس هم دارد. کنترل درد یک جزء اصلی در درمان تسکینی است.
اگر امکان پیگیری وجود دارد، این پانل توصیه می‌کند cone biopsy برای زنان با بیماری مرحله IA2 در شرایط پایه و cone biopsy همراه با لنفادنکتومی لگنی در شرایط محدود انجام شود. در شرایط پیشرفته و حداکثری، تراکلکتومی رادیکال برای بیماران با سرطان سرویکس مرحله IB1 با توموری که بیش از ۲ سانتی‌متر اندازه داشته باشد و مایل به حفظ باروری خود باشد، توصیه می‌شود.
در شرایط پایه که بیماران نمی‌توانند با درمان رادیوسیون درمان شوند، هیسترکتومی اکسترافاسیال، چه به تنهایی یا پس از کموتراپی، می‌تواند یک گزینه درمانی برای بیماران با سرطان سرویکس مرحله IA1 تا IVA باشد.
در شرایط پایه، برای بیماران با تومورهای بزرگتر یا سرطان سرویکس مرحله پیشرفته، ، در مواردی که کموتراپی دردسترس است، به منظور کوچک کردن تومور پیش از انجام هیسترکتومی، کموتراپی نئوادجوانت توصیه می‌شود.
ترکیب درمانی رادیوتراپی و کموتراپی در شرایط پیشرفته و حداکثری، برای درمان بیماران با بیماری مرحله IB تا IVA، درمان استاندارد است.
این پانل تاکید می‌کند افزودن کموتراپی با دوز کم در طول رادیوتراپی انجام شود، اما اگر کموتراپی در دسترس نباشد، نباید به قیمت موجود شدن کموتراپی، رادیوتراپی به تعویق انداخته شود.
در شرایط با منابع محدود، جایی که براکی‌تراپی موجود نباشد، این پانل توصیه می‌کند هیسترکتومی اکسترافاشیال یا فرم تعدیل شده آن، برای زنانی که ۲ تا ۳ ماه پس از درمان همزمان کمورادیوتراپی و دوز اضافی آن، تومور باقیمانده دارند، انجام شود.
برای بیماران با بیماری مرحله IV یا عود سرطان سرویکس، کموتراپی با یک عامل درمانی (کاربوپلاتین یا سیسپلاتین) در شرایط پایه توصیه می‌شود.
اگر منابع کافی در دسترس باشند و بیماران نتوانند درمان با هدف علاج دریافت کنند، رادیوتراپی تسکینی باید برای برطرف کردن علایم درد و خونریزی می‌تواند انجام شود.
اگر منابع محدود باشند، برنامه‌های رادیوتراپی سینگل یا کوتاه‌مدت می‌تواند با درمان‌های دوباره استفاده شود، البته اگر برای علایم پایدار یا عودکننده، امکان‌پذی
گایدلاین های کاربردی زنان و مامایی
گایدلاین‌های غربالگری سرطان سرویکس (بوسیله کالج متخصصین زنان و مامایی آمریکا)
گایدلاین مذکور زمانی منتشر شد که سازمان غذا و دارو تست HPV ای را که در حال حاضر در بازار برای غربالگری اولیه سرطان سرویکس وجود دارد، تائید کند. ACOG تاکید می‌کند که این تست به تنهایی می‌تواند به عنوان یک جایگزین برای غربالگری سرطان برپایه سیتولوژی (تست پاپانیکولا) در زنان ۲۵ سال و بیشتر درنظر گرفته شود. غربالگری باید در زنان ۶۵ سال و بالاتر متوقف شود، البته به شرط آنکه سابقه نتایج غربالگری در وی منفی بوده باشد.
ACOG پیشنهاد می‌کند تست سیتولوژی به تنهایی هر ۳ سال یکبار برای زنان ۲۱ تا ۲۹ سال انجام شود. برای زنان ۳۰ تا ۶۵ سال، انجام همزمان دو تست سیتولوژی و تست HPV هر ۵ سال یکبار ترجیح داده می‌شود و غربالگری با سیتولوژی به تنهایی هر ۳ سال یکبار قابل قبول است. ACOG انجام سالانه تست‌ها را توصیه نمی‌کند.
زنان HIV مثبت جوانتر از ۳۰ سال، اگر تست‌های سیتولوژی سالانه آنها به مدت ۳ سال متوالی طبیعی بودند، می‌توانند به جای غربالگری سالانه، از تست‌های سیتولوژی، هر ۳ سال یکبار استفاده کنند. ACOG از انجام تست‌های همزمان برای زنان کمتر از ۳۰ سال حمایت نمی‌کند.
زنان مبتلا به HIV که ۳۰ سال یا بیشتر سن دارند، می‌توانند هم با تست‌های سیتولوژی به تنهایی یا تست‌های همزمان غربالگری شوند. افرادی که تست‌های سیتولوژی سالانه آنها، برای ۳ سال متوالی طبیعی باشد، می‌توانند باز هم سالانه غربالگری شوند و افرادی که هم که یک نتیجه مثبت از تست‌های همزمان دارند، می‌توانند باز هم سالانه غربالگری شوند.
ACOG از انجام تست‌های غربالگری پیش از سن ۲۱ سالگی حمایت نمی‌کند، مگر آنکه بیمار HIV مثبت باشد، صرفنظر از اینکه سن شروع رابطه جنسی وی چه زمانی بوده است. فقط ۱/۰ درصد موارد سرطان سرویکس پیش از سن ۲۰ سالگی رخ می‌دهد و شواهدی از اثربخش بودن غربالگری در این گروه سنی وجود ندارد.
بولتن‌های بالینی همچنین دربرگیرنده راهنماهایی در مورد استفاده از واکسن جدید ۹ ظرفیتی HPV است که ۵ گونه پرخطر اضافی را از این ویروس نسبت به واکسن‌های قبلی پوشش می‌دهد.
به دلیل درجه بالای محافظت با هر یک از واکسن‌های HPV و خطر عفونت ویروسی در زنان واکسینه نشده، بیماران واجد شرایط باید با هر کدام از واکسن‌هایی که در دسترس هستند، واکسینه شوند (۲ ظرفیتی، ۴ ظرفیتی و ۹ ظرفیتی) و واکسیناسیون نباید برای یک نوع خاصی از واکسن به تعویق افتد.
گایدلاین های کاربردی زنان و مامایی
الگوریتم برای مدیریت نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به بیماری گریوز (بوسیله پزشکان در بیمارستان برای کودکان بیمار، تورنتو)
این الگوریتم در برگیرنده توصیه‌های زیر است:
ارزیابی خطر براساس آنتی‌بادی‌های گیرنده TSH مادری انجام می‌شود. اگر سطوح آنها منفی باشد، نیازی به پیگری وجود ندارد. اگر مثبت باشند یا در دسترس نباشند، نوزادان باید در گروه «در معرض خطر» هیپوتیروئیدی قرار گیرند.
خون بندناف را برای آنتی‌بادی‌های گیرنده TSH تست کنید. اگر تست نوزادان منفی باشد، دیگر نیازی به پیگیری بیشتر ندارند.
اندازه‌گیری سطح تیروکسین آزاد fT4 و TSH در خون بند ناف اندیکاسیونی ندارد.
سطح تیروکسین آزاد و TSH را در روز ۳ تا ۵ تست کنید. سپس آن را در روز ۱۰ تا ۱۴ مجددا تکرار کنید و نوزادان را از نظر بالینی تا ۲ – ۳ ماهگی دنبال کنید.
برنامه گفته شده باید برای نوزادان به دنیا آمده از مادران درمان شده یا نشده مبتلا به بیماری گریوز، به طور یکسان انجام شود.
متی‌مازول درمان انتخابی در موارد لزوم است. بتابلاکرها می‌توانند برای بیش‌فعالی علامتدار افزوده شوند. بیماران با علایم مقاوم می‌توانند تحت درمان با یدید پتاسیم همراه با متی‌مازول قرار گیرند. مشخص نیست آیا نوزادان بدون علامت با هیپرتیروئیدی بیوکمیکال درمان شوند یا خیر.
نوزادانی که روی درمان با متی‌مازول قرار دارند، باید تا زمانی که وضعیتشان پایدار شود، هفتگی و سپس هر ۱ یا ۲ هفته ارزیابی شوند و داروها تا سطحی که تحمل شوند، کاهش یابند. درمان متی‌مازول اغلب ۱ تا ۲ ماه طول می‌کشد.
آگاه باشید که این نوزادان می‌توانند مبتلا به هیپوتیروئیدی مرکزی یا اولیه شوند.
