عوارض و دردهای پس از جراحی ،در گزارش اخیری که منتشر شده، محققان اطلاعات مفیدی را در مورد ارتباط میان درد و عوارض پس از جراحی فراهم کرده‌اند.
مطالعه گذشته‌نگر آنها دربرگیرنده همه بیمارانی است که از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ در یک بیمارستان دانمارک تحت انواع مختلف جراحی (جراحی عمومی، اورتوپدی، و ارولوژی) قرار گرفته بودند.
محققان عوارض (نرخ کلی عوارض: ۳۴ درصد) و سطح دردی را که بیمار خود گزارش کرده بود، بررسی کردند و دریافتند که خطر برای عوارض با افزایش سطح درد افزایش پیدا می‌کند.
در مقایسه با بیمارانی که پایین‌ترین سطح درد را گزارش کرده‌اند، بیماران مبتلا به درد متوسط در حدود دو برابر خطر بزرگ‌تری برای عوارض داشتند و بیمارانی که بالاترین سطح درد را گزارش می‌دادند، خطر مشکلات نزدیک به سه برابر را داشتند.
این پیوند پیچیده درد – عوارض به طور کلی در زیر گروه‌های مختلف جراحی مشابه بود.
این نتایج چگونه با مطالعات قبلی مقایسه می‌شوند؟ گزارشی بر مبنای ۲۱۱۲۳۱ جراحی انجام‌شده روی بیماران در سیستم مدیریت سربازان قدیمی ایالات‌متحده، دریافت که درد پس از جراحی به عنوان فاکتوری قوی، منجر به ویزیت‌های برنامه‌ریزی شده و برنامه‌ریزی نشده در بخش‌های اورژانس شده‌است.
در مطالعه‌ای دیگر، که به ۴۱۱ بیمار مسن اشاره شده که برای شکستگی لگن درمان شده‌اند، محققین به این نتیجه رسیدند که بهبود کنترل درد می‌تواند طول مدت اقامت را در بیمارستان کوتاه کند و شاید نتایج عملکردی کلی را بهبود بخشد.
در مقابل، محققان دیگری به مرور ۳۸ مطالعه، شامل ۱۸ متا آنالیز و هشت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده پرداختند و به این نتیجه رسیدند که شواهد کافی برای ارتباط آنالژزی پس از جراحی با با رخداد کم‌تر عوارض پس از جراحی وجود ندارد.
چرا برقراری ارتباط میان کنترل درد و کاهش عوارض مشکل است؟
یکی از مشکلات اصلی مرتبط با مطالعات درد این است که درد یک مقیاس گزارش‌شده توسط بیمار است و، برخلاف ویژگی مواردی مانند فشار خون بالا، درد خود را به صورت اندازه‌گیری عینی ارائه نمی‌دهد.
هر بیمار آستانه درد فردی خود را دارد. یک بیمار ممکن است درد شدیدی را گزارش دهد، در حالی که یک بیمار دیگر، می‌تواند همان محرک را به عنوان درد خفیف یا متوسط تلقی کند.
علاوه بر این، بسیاری از گزارش‌ها منتشر شده شامل مصرف قبلی اوپیوئیدها توسط بیماران یا اندازه‌گیری مصرف اوپیوئیدها در طول دوره پس از جراحی نمی‌شود. سوال دیگری که در تمام گزارش‌های منتشر شده در مورد رابطه بین درد و عوارض پس از جراحی رایج است، این است که آیا کنترل بهتر درد (یعنی افزایش استفاده از داروی ضددرد) منجر به کاهش تعداد عوارض خواهد شد.
تجسم یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده که برای ارایه پاسخ قانع‌کننده به این پرسش طراحی شده باشد، دشوار است، بنابراین تنها می‌توانیم فرض کنیم که توجه بیشتر به کنترل درد نرخ عوارض را کاهش می‌دهد.
یک مشکل دیگر مرتبط با مطالعات درد، این احتمال است که ممکن است برخی از عوارض ناشی از داروهای تسکین‌دهنده درد ایجاد شده باشند.
استفاده از اوپیوئیدها با یبوست و همچنین با حالت تهوع – دو مورد از عوارض فهرست‌شده در مطالعه اخیر دانمارکی، مرتبط است.
افزایش هشدار در مورد مرگ ناشی از اوپیوئیدها به این پیچیدگی می‌افزاید که در حال حاضر از مرگ ناشی از تصادفات رانندگی خودرو تجاوز می‌کند.
مرگ ناشی از اوپیوئیدها نیز عاملی است که منجر به کاهش اخیر امید به زندگی در ایالات‌متحده شده‌است. تجویز بیش از حد اوپیوئیدها در ارتباط با شیوع روزافزون اعتیاد به اوپیوئیدها بوده‌است.
در هر موردی، بر کنترل درد تمرکز کنید
در طول چند دهه گذشته، چندین نوآوری‌های تکنیکی نقش مهمی در کاهش درد پس از جراحی ایفا کرده‌اند. به عنوان مثال، عمل جراحی لاپارویکوپیک با برش شکمی بسیار کوچک‌تر، کم‌تر از عمل جراحی باز شکمی دردناک است و روش‌های اندوواسکولار برای جایگزینی دریچه آئورتی بسیار کم‌تر دردناک هستند و نسبت به روش‌های سنتی باز به نارکوتیک‌های کمتری نیاز دارند.
آیا هیچ اقدام دیگری می‌تواند به طور بالقوه درد پس از جراحی را کاهش دهد؟ مطالعه‌ای نشان داد که توقف کشیدن سیگار منجر به کاهش درد پس از جراحی ریه در مقایسه با میزان درد در بیمارانی بود که به سیگار کشیدن ادامه دادند. این یک دلیل اضافی برای وادار کردن بیماران به توقف مصرف سیگار قبل از عمل جراحی است.
این مرور مختصر از مساله عارضه درد پس از جراحی، شواهدی را ارائه می‌کند که کنترل بهتر درد می‌تواند منجر به عوارض جانبی پس از جراحی کمتری شود. یک دلیل بسیار قوی‌تر و بی‌چون و چرا برای کنترل بهتر درد این است که به دلایل بشردوستانه، بیماران نباید مجبور به تحمل سطوح غیرمنطقی درد بعد از عمل جراحی شوند.
جراحان و بیماران آنها می‌توانند بدون نیاز به ارزیابی هر گونه شواهد موجود در این نقطه به توافق برسند.
