درمان دیورتیکولیت پاره‌شده با کدام روش،طبق نتایج آزمون LADIES، برای بیماران مبتلا به دیورتیکولیت پاره‌شده و پریتونئیت، سیگموئیدوسکوپی با آناستوموز اولیه نتایج بهتری را نسبت به روش هارتمن در بر دارد. جالب‌تر اینکه، محققان یک تفاوت آشکار را در نقطه پایانی تحقیق که بقای ۱۲ ماهه عاری از استوما بود، به نفع آناستوموز اولیه پیدا کردند. به نظر محققین این یک نقطه پایانی و نتیجه مهمی است چون هم احتمال برگشت استوما و هم چنین خطر مرگ‌و‌میر را منعکس می‌کند.
روش هارتمن (رزکسیون وکولستومی) توسط اغلب جراحان برای درمان دیورتیکولیت پاره‌شده با پریتونیت چرکی یا مدفوعی مورد حمایت قرار می‌گیرد. اما چندین مطالعه اخیر نشان داده‌اند که سیگموئیدکتومی با آناستوموز اولیه مورتالیتی و موربیدیتی قابل قیاس را فراهم می‌کند.
محققان در ۳۴ بیمارستان آموزشی دربلژیک، ایتالیا و هلند، روش هارتمن را با آناستوموز اولیه در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و برچسب باز در ۱۳۰ بیمار مقایسه کردند.
در میان ۶۴ بیمار در گروه آناستوموز اولیه، بقای ۱۲ ماهه بدون استوما (۶/۹۴ درصد)، به‌طور قابل‌توجهی بهتر از ۶۶ بیماری بودند که تحت روش هارتمن قرار گرفتند (۷/۷۱ درصد).
میانه زمانی تا بدون استوما شدن در گروه آناستوموز اولیه به‌طور قابل‌توجهی کوتاه‌تر (۱۰۱ روز) از روش هارتمن (۱۸۶ روز) بود.
آناستوموز اولیه با بقای بهتر بدون استوما در بیماران با Hinchey III (پریتونیت چرکی) و در بیماران با Hinchey IV (پریتونیت مدفوعی) همراه بود.
نتایج کوتاه‌مدت پس از جراحی بین این دو روش تفاوت چندانی نداشت و مرگ‌و‌میر در بیمارانی که به روش هارتمن در مقابل آناستوموز اولیه اختصاص‌داده شده‌بود، تفاوت چندانی نداشت.
در میان بیمارانی که دچار برگشت استوما (۴۶/۳۸ در گروه آناستوموز اولیه و ۵۶/۴۴ در گروه روش هارتمن) شدند، میزان موربیدیتی کلی در گروه آناستوموز اولیه به میزان قابل‌توجهی کم‌تر بود.
تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها در کیفیت زندگی وجود نداشت.
به عقیده محققان، این مطالعه، علاوه بر شواهد موجود، حمایت قوی و جدیدی را به نفع آناستوموز اولیه برای درمان دیورتیکولیت پاره‌شده با پریتونیت چرکی یا مدفوع فراهم می‌کند. با این حال، انتخاب کافی بیمار هنوز از اهمیت بالایی برخوردار است و نتایج این مطالعه باید در چارچوب معیارهای ورود محققان تفسیر شوند. از این رو، از همه مهم‌تر، پیام مطالعه به بیمار ثابت از نظر همودینامیکی و بدون نقص سیستم ایمنی اعمال می‌شود.
در حال حاضر، برای درمان این بیماران، روش هارتمن هنوز هم روش مطلوب است. بنابراین، محققان امیدوارند که یافته‌های به دست آمده به دور شدن از روش هارتمن به عنوان انتخاب روتین و حرکت به سمت آناستوموز اولیه به عنوان رویکرد بهینه کمک کنند.
همانطور که سه کارآزمایی قبلی در مورد این موضوع گزارش کرده‌اند، این نتایج نشان دادند اجرای یک رزکسیون با آناستوموز اولیه برای دیورتیکولیت پاره‌شده در یک بیمار پایدار دارای عوارض و مرگ‌و‌میر مشابهی در مقایسه با روش هارتمن است. با این حال، بیمارانی که با یک آناستوموز درمان می‌شوند احتمال بیشتری دارد که به طور کامل از استوما دور شوند، یا اگر لازم باشد، احتمال دارد که استوما با عوارض کمتری در رابطه با روش بازگشت، معکوس شود.
