گایدلاین جدید بالینی در زمینه ویروس هپاتیت B
کالج پزشکان آمریکا و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری منتشر کردند
گایدلاین جدید بالینی در زمینه ویروس هپاتیت B منتشر شده که پزشکان را وادار می‌کند تا همه بزرگسالان واکسینه نشده را که در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند، از جمله، زنان باردار، واکسینه کرده و به طور روتین، بزرگسالان در معرض خطر را غربالگری کنند.
کالج پزشکان آمریکا (ACP) و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) این گایدلاین جدید را در اواخر نوامبر ۲۰۱۷ منتشر کردند. این گایدلاین همچنین به پزشکان توصیه می‌کند تا همه افراد آلوده به HBV را برای مراقبت و مشورت مناسب ارجاع دهند. به گفته نویسندگان، هرچند این سرفصل‌ها پیش از این هم در گایدلاین‌های منتشر شده از سوی CDC، کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF)، انجمن مطالعات بیماری‌های کبدی آمریکا (AASLD) و کمیته مشورتی در مورد اقدامات ایمن‌سازی هم آمده بوده، توصیه‌های آنها متفاوت و اجراسازی آنها کمتر از حد انتظار بوده است.
اغلب افراد در معرض خطر، حساس و آسیب‌پذیر هستند یا مبتلا به عفونت HBV هستند که غربالگری، واکسینه یا درمان نشده‌اند. مطالعات اخیر گروه‌های در معرض خطر اضافی را معرفی کرده که پیشنهاد می‌شود غربالگری شوند، تحت درمان قرار گیرند یا واکسینه شوند. این توصیه‌ها در گایدلاین‌های بالینی قبلی منتشر نشده بودند.
به اعتقاد نویسندگان، اکثریت افراد در معرض خطر هپاتیت B به طور مناسبی غربالگری نمی‌شوند یا اگر به بیماری هم مبتلا شوند، به طور مناسبی ارجاع نشده و درمان دریافت نمی‌کنند. هپاتیت مزمن B می‌تواند به سیروز، نارسایی کبدی، یا سرطان اولیه کبد بی‌انجامد. در حدود ۲۵ درصد بیماران مبتلا به‌طور زودرس در اثر یکی از این عوارض فوت می‌کنند. واکسیناسیون HBV موثرترین راه برای پیشگیری از این بیماری و به دنبال آن، عوارض تعریف شده است.
با توجه به واکسیناسیون، شواهد موجود از واکسیناسیون جهانی برای بزرگسالانی که به دنبال محافظت خود در برابر عفونت HBV هستند و افرادی که به دلایل زیر در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند، حمایت می‌کند:
قرار گرفتن در معرض تماس جنسی
بیماری مزمن کبدی
بیماری کلیوی مرحله آخر
عفونت HIV
رفتارهای خطر عفونت در دوران بارداری، یا
سفرهای بین‌المللی به مناطقی که سطوح بالا یا متوسط عفونت اندمیک HBV را دارند.
بعضی از این افراد، خصوصا بیمارانی که نقص ایمنی دارند یا مبتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر هستند، ممکن است به دوزهای بالاتر واکسن، در مقایسه با دوزهایی که به‌طور معمول در سه نوبت تزریق می‌شوند، نیاز داشته باشند، یا واکسن ۴ دوزی تا از حفاظت مطلوب اطمینان حاصل شود. این افراد باید پس از اتمام واکسیناسیون، از نظر ایمنی و پاسخ به واکسن (سطح آنتی‌بادی به HBsAg بیشتر از ۱۰ mIU/mL باشد) بررسی شوند و اگر پاسخ ایمنی کمتر از حد مورد نظر باشد، دوباره واکسینه شوند.
عوارض جانبی که در اثر واکسیناسیون HBV ایجاد می‌شود، خفیف هستند. شایع‌ترین آنها زخم د محل تزریق واکسن، و تب خفیف است. آنافیلاکسی پس از واکسیناسیون نادر است و در هر ۱/۱ میلیون دوز رخ می‌دهد.
غربالگری برای HBV، از طریق سرومارکرها برای آنتی‌ژن سطحی هپاتیت B، آنتی‌بادی به آنتی‌ژن هسته هپاتیت B و آنتی‌بادی به آنتی‌ژن سطحی هپاتیت B باید در جمعیت پرخطر زیر انجام شود:
افرادی که در کشورهایی با شیوع ۲ درصد یا بیشتر از HBV به دنیا می آیند
مردهایی که با مردهای دیگر رابطه جنسی دارند
معتادان تزریقی مواد مخدر
بیماران HIV مثبت
افرادی که با افراد آلوده به HBV ارتباط جنسی دارند یا همخانه هستند
بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر
اهداکنندگان خون و بافت
افراد آلوده به ویروس هپاتیت C
افرادی با سطوح بالای آلانین آمینوترانسفراز (بیشتر یا مساوی ۱۹ IU/L برای زنان و بیشتر یا مساوی ۳۰ IU/L برای مردان)
افراد زندانی
زنان باردار
و، نوزادان به دنیا آمده از مادران آلوده به HBV. هرچند گایدلاین‌های کنونی منتشر شده از CDC، USPSTF و AASLD غربالگری را برای افراد به دنیا آمده در مناطقی با شیوع متوسط تا بالای عفونت HBV یا با دیگر خطرات شناخته شده مرتبط با HBV توصیه می‌کنند، همچنین انجام تست‌های پیش از واکسیناسیون را برای پرسنل بهداشتی در معرض خطر بالای عفونت HBV و افرادی که پروسجرهایی انجام می‌دهند که با سوزن سروکار دارد، غربالگری در این گروه‌ها کمتر از حد مطلوب و انتظار است. در این توصیه‌نامه همچنین آمده است که: «اگرچه همه بیماران مبتلا به عفونت مزمن HBV نیاز به درمان ندارند، همه آنها باید به‌طور مرتب از نظر ابتلا به هپاتوسلولار کارسینوما و کاندید درمان بودن، از طریق گرفتن شرح حال و معاینه بالینی، ارزیابی شوند.» شواهد موجود حاکی از آن است که عمل به این توصیه به‌طظور قابل توجهی از مورتالیتی و موربیدیتی مرتبط با HBV می‌کاهد. با این حال، اغلب بیماران مبتلا به عفونت مزمن HBV با مراقبان بهداشتی خود در ارتباط نیستند، چراکه از عفونت خود مطلع نیستند یا علیرغم تشخیص، ارجاع داده نمی‌شوند. این موضوع، بدان معنا است که بسیاری از ۲۰ تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به عفونت مزمن HBV که به درمان نیاز دارند، آن را دریافت نمی‌کنند و سطح آمینوترانسفرازهای کبدی و HBV DNA آنها پایش نمی‌شود، در حالی که این مانیتورینگ برای همه افراد آلوده به HBV توصیه می‌شود. علاوه براین، فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد افراد واجد شرایط برای درمان ضدویروسی، این درمان را دریافت می‌کنند که عدد بسیار کمی است. داشتن ارتباط کافی و مناسب با مراقبان سلامت، بیماران را مطمئن خواهد کرد که در صورت لزوم، درمان مناسب را دریافت خواهند کرد، از نظر هپاتوسلولار نظارت خواهند شد، مورد مشورت از نظر کاهش رفتارهای پرخطر قرار خواهند گرفت و واکسیناسیون مناسب برای افراد در معرض خطر انجام خواهد شد. به این دلایل، همه بیمارانی که HBsAg-positive تشخیص داده می‌شوند، باید برای مشاوره پس از تست و مراقبت‌های مرتبط با HBV ارجاع داده شوند.
