گایدلاینقلب/برادیکاردی
گایدلاینقلب/برادیکاردی ،کالج آمریکایی قلب، انجمن قلب آمریکا، و انجمن ریتم قلب با همکاری یکدیگر گایدلاینهای ارزیابی و مدیریت برادیکاردی و تاخیر هدایت قلبی را منتشر کردند.
در زیر نگاهی داریم به نکات کلیدی این گایدلاین قلب/برادیکاردی
اختلال در گره سینوسی اغلب بستگی به فیبروز پیشرونده وابسته به سن در بافت گره سینوسی ومیوکارد دهلیزی اطراف آن دارد که منجر به ناهنجاریهای گره سینوسی و ایجاد و انتشار ایمپالس دهلیزی شده و بنابراین منجر به سندرمهای مختلف مرتبط با توقف یا برادیکاردی میشود.
اختلالات تنفسی در خواب و برادیکاردی شبانه نسبتا شایع هستند.
درمان آپنه خواب، باعث کاهش فرکانس این آریتمیها شده و همچنین ممکن است مزایای قلبیعروقی داشته باشد. وجود برادیکاردی شبانه باید موجب بررسی غربالگری آپنه خواب شود و با بررسی علائم مشکوک شروع شود.
با این حال، برادیکاردی شبانه بهخودیخود اندیکاسیون قرار دادن ضربانساز دائمی نیست.
وجود بلوک شاخهای باندل چپ در الکتروکاردیوگرام احتمال ابتلا به بیماری ساختاری قلبی و تشخیص اختلال سیستولیک بطن چپ را افزایش میدهد.
اکوکاردیوگرافی معمولا مناسبترین آزمون غربالگری اولیه برای بیماریهای ساختاری قلبی، از جمله اختلال عملکرد سیستولیک LV است.
در نارسایی گره سینوسی، حداقل تعداد ضربان قلب یا دوره توقف تعیینشدهای وجود ندارد تا کارگذاری ضربانساز دائمی توصیه شود.
هنگام تعیین اینکه آیا نیاز به کارگذاری ضربانساز دائمی وجود دارد، مهم است که یک همبستگی زمانی بین علائم و برادیکاردی ایجاد شود.
در بیماران مبتلا به بلاک درجه ۲ دهلیزیبطنی موبیتز نوع ۲ اکتسابی، بلاک AV درجه بالا یا بلاک AV درجه ۳ تحت تاثیر علل قابلبرگشت یا فیزیولوژیک ایجاد نمیشود،
بنابراین صرفنظر از علایم، کارگذاری ضربانساز دائمی توصیه میشود. برای همه انواع بلاکهای AV، در نبود شرایط مرتبط با ناهنجاریهای پیشرونده هدایتی AV، کارگذاری ضربانساز دائمی اغلب فقط در صورت وجود علایمی که با بلاک AV همسویی دارد، توصیه میشود.
در بیماران با کسر جهشی LV بین ۳۶ و ۵۰ درصد و بلاک AV که اندیکاسیون برای کارگذاری ضربانساز دائمی دارند و انتظار میرود به ضربانسازی بطنی در بیش از ۴۰ درصد زمان نیاز داشته باشند، تکنیکهایی که فعالیت فیزیولوژیکی بطنی بیشتری ایجاد میکنند (مثلا، درمان هماهنگی مجدد قلبی (CRT)، ضربانساز باندل His) به ضربانساز بطن راست ترجیح داده میشود تا از نارسایی قلبی پیشگیری شود.
با استفاده از اصول تصمیمگیری مشترک و رضایت / عدم رضایت آگاهانه، بیماران دارای ظرفیت تصمیمگیری یا جایگزین قانونی آنها حق دارند قرار دادن یا ندادن درمان ضربانساز را قبول کنند یا آن را رد کنند، حتی اگر بیمار وابسته به ضربانساز باشد، که باید مراقبتهای تسکیندهنده، انتهای زندگی، و نه خودکشی با کمک پزشک در نظر گرفته شود.
با این حال، هر تصمیمی پیچیده است، باید تمام ذینفعان را شامل شود و همیشه اختصاصی برای هر بیمار باشد.