دیابت نوع۲وارتباط آلودگی هوا
محققان Helmholtz Zentrum München با همکاری پژوهشگران مرکز تحقیقات دیابت (DZD) آلمان در آخرین شماره نشریه معتبر Diabetes اعلام کردند، مواجهه با هوای آلوده در محل سکونت، خطر ابتلا به مقاومت به انسولین را به عنوان یک وضعیت پیش‌دیابتیک از دیابت نوع ۲ افزایش می‌دهد. آنها معتقدند رخداد دیابت در یک فرد، نه فقط به دلیل سبک زندگی وی یا عوامل ژنتیکی است، بلکه آلودگی هوا ناشی از مشکل ترافیک نیز در این میان دخیل است.
برای این مطالعه، محققان داده‌های نزدیک به ۳۰۰۰ شرکت کننده را در مطالعه KORA که در شهر Augsburgو دو شهرستان مجاور روستایی زندگی می‌کردند، آنالیز کردند. با همه این افراد مصاحبه حضوری شد و معاینات فیزیکی انجام گرفت. علاوه براین، محققان نمونه خون را برای بررسی قند خون ناشتا و مارکرهای مختلف برای مقاومت به انسولین و التهاب گرفتند. از سوی دیگر، لپتین هم به عنوان آدیپوکین آزمایش شد. آدیپوکین به عنوان مارکر مرتبط با مقاومت انسولینی شناخته می‌شود. افراد غیردیابتی تحت تست تحمل گلوکز خوراکی قرار گرفتند تا مشخص شود آیا متابولیسم گلوکز آنها مختل است یا خیر.
محققان داده‌های به دست آمده را براساس غلظت آلاینده‌های هوا در محل سکونت افراد (با محاسبه اندازه‌گیری ذرات و دی‌اکسید نیتروژن) آنالیز کردند. نتایج نهایی حاکی از آن بود که افراد مبتلا به متابولیسم مختل گلوکز که یعنی در وضعیت پره‌دیابتیک به سر می‌برند، به‌طور قابل توجهی نسبت به اثرات آلودگی هوا آسیب‌پذیرتر هستند. در این افراد، ارتباط میان افزایش در سطوح مارکرهای خونی و افزایش در غلظت آلاینده‌های هوا به‌طور خاصی قابل توجه است. بنابراین، در طول یک دوره طولانی‌مدت، خصوصا برای افرادی که اختلال در متابولیسم گلوکز دارند، آلودگی هوا یک عامل خطر برای دیابت نوع ۲ محسوب می‌شود.
محققان در این مطالعه متذکر می‌شوند که غلظت آلاینده‌های هوا، حتی اگر زیر مقادیر حدمجاز اتحادیه اروپا باشد، همچنان بالاتر از دستورالعمل‌های مورد نظر سازمان جهانی بهداشت است. در نتیجه، دانشمندان درخواست دارند که تغییراتی در سیاست‌های دولتی اتخاذ شود و مقادیر حد مجاز برای سطوح قابل قبول آلاینده‌های هوا بازبینی شوند. به عبارت دیگر، ما همگی به نوعی در معرض آلودگی هوا قرار داریم و به دنبال آن، در معرض بیماری‌های قلبی‌عروقی و تنفسی و به احتمال زیاد، دیابت نوع ۲.
